ปกขาว

สาวเมย์คนสวยกับโอภาสหรือโอ เป็นคู่รักแสนหวานที่เพื่อน ๆ ต่างก็พากันอิจฉา ทั้งคู่เหมาะสมกันเหมือน "กิ่งทองใบหยก" ดั่งคำโบราณว่า สาวเมย์ เพราะหนุ่มโอ นั้นเป็นคนหนุ่มหน้าตาดี ครอบครัวดีที่มีฐานะ เป็นนักธุรกิจไฟแรงที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุเพียงสามสิบต้นๆ ส่วนสาวเมย์ เป็นหญิงสาวแสนสวยที่ชายหลายคนต่างหมายปอง ความงามของเธอนั้น การันตีด้วยตำแหน่งนางงามระดับจังหวัดทางเหนือ และรองอันดับสามในเวทีการประกวดนางงามระดับประเทศ สาวเมย์ ถึงแม้นเธอจะพ้นวัยสาวแรกแย้มมาแล้ว แต่ในวัย 28 นี้ สาวงามคนนี้ยิ่งดูมีเสน่หและ์เย้ายวน กว่าตอนที่เธอยังอยู่ในวัยแรกสาว

เมย์ถอนหายใจยาวๆ แล้วเอื้อมกดสวิทซ์ปิดโคมไฟที่หัวเตียง ทั้งห้องอยู่ในความมืดมิดและเงียบสงัดเธอหลับตาลง พยายามทำใจให้สงบ สูดหายใจลึกๆ เหมือนทำสมาธิ ซึ่งก็ได้ผล เพราะเพียงไม่นานนักเธอก็หลับผลอยไป สาวเมย์ นานเท่าใดไม่ทราบได้ หญิงสาวก็รู้สึกตัว เมื่อเตียงนอนด้านที่สามีนอนประจำนั้นมันยวบลง แสดงว่ามีคนขึ้นมาบนเตียง และคนๆ นั้นก็มานอนกอดเธออย่างแผ่วเบาที่สุด “อืม..ม..กลับแล้วเหรอคะ…” หญิงสาวถามด้วยเสียงงัวเงีย

เกมส์กามของหนึ่งชาย สองหญิงที่เกิดขึ้นกลางป่า ท่ามกลางเงื่อนงำของตัณหา ที่ความเห็นแก่ตัวและผลประโยชน์ไม่เข้าใครออกใคร

น้องเจี๊ยบเมียคนสวยของผม รบเร้าว่าอยากจะไปเที่ยวเกาะสมุยมาสองสามอาทิตย์ละ ผมทนฟังจนกระทั้ง  สุดสัปดาห์นี้โอกาสเหมาะ เป็นวันหยุดราชการสามวัน บวกกับผมลาพักผ่อนต่ออีกสามวัน รวมเป็นหกวัน จัดเต็มให้เมียคนสวยสักหน่อย ถือว่าเป็นการฮันนีมูนรอบสาม และฉลองวันเกิดอายุ 26 ปี พอดีให้เธอไปด้วยเลย ผมกับเจี๊ยบแต่งงานกันมาได้สองปีแล้วครับ อายุที่ห่างกัน 8 ปี ไม่เป็นอุปสรรคการใช้ชีวิตร่วมกันแต่อย่างใด เราเจอกันสามปีที่แล้วครับ ตอนนั้นผมกำลังหาซื้อรถคันใหม่ คุณพ่อผมท่านใจดีให้งบประมาณมาก้อนหนึ่ง บอกว่าเป็นของขวัญที่ได้ตำแหน่งสูงขึ้นในกระทรวง

“โจ” คุณนายสาวสวยเอ่ยเรียกเจ้าคนสวนหนุ่มพม่า ที่นั่งพินอบพิเทา อยู่ในระยะสายตา “ครับผม” เจ้าคนสวนวัยฉกรรจ์ ส่งเสียงตอบ “นี่..โจ ไม่ได้กลับบ้านนานรึยัง ฮึ” กานดาเอ่ยถาม เจ้าคนสวนต่างด้าว ด้วยน้ำเสียงเอ็นดู ........ ไอ้โจ เป็นคนสวนประจำบ้าน รับใช้ดูแลแทบจะทุกอย่างในบ้านสวนแห่งนี้มาหลายปีจนรู้อะไรในบ้านทุกอย่าง มันรู้ว่านายผู้ชาย และนายผู้หญิงของมันนั้นชอบอะไรไม่ชอบอะไร จนมันนั้นเป็นที่ไว้ใจมาก และนายผู้ชายก็รักมันเหมือนน้อง มีอะไรที่อำนวยความสะดวกได้ เขาก็ซื้อให้มันตลอด ด้วยอยากให้มันอยู่ที่สวนนี้ นานๆ วันนี้มันมาคอยดูแล กานดา ขณะเธอนั่งกินอาหารเย็นที่โต๊ะกลางสวน เหมือนเคยทำประจำ เวลามาพักผ่อนที่บ้านสวนนี้เดือนละสองครั้ง แต่ที่จะต่างจากทุกครั้งคือ วันนี้ คุณเอ็ม นายผู้ชายไม่อยู่ เขาไปราชการต่างประเทศแล้วเป็นช่วงโควิดระบาดทำให้ติดค้างอยู่อิตาลี เดินทางกลับประเทศไทยไม่ได้เกือบสามเดือนแล้ว

“ที่ร้ากกก...ก๊อกน้ำอ่างล้างหน้าไม่ไหลอีกแล้ว” เสียงของเมียสาวดังมาจากห้องน้ำ ทำให้ชายหนุ่มผู้เป็นสามีต้องละสายตาจากมือถือ ที่เขากำลังอ่านข้อความทาง line ที่ลูกน้องส่งมา แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ มุดดูใต้อ่างล่างหน้าหาสาเหตุที่น้ำไม่ไหลตามที่ภรรยาบอก แต่ก็หาไม่ได้ ด้วยเพราะไม่มีความรู้ทางช่างประปา แล้วด้วยความที่เขาจะรีบไปประชุมด้วย

มหาอุทกภัยที่ผ่านมานี้ น้ำท่วมบ้านกันไหมครับ ของผมนี่บ้านอยู่บางบัวทองครับ บ้านเดี่ยวสองชั้นอยู่ในโครงการณ์หรูเหลือแค่ชั้นเดียวเพราะน้ำมิดชั้นล่างเลย ช่วงน้ำท่วม ผมกับเหมียว (ภรรยาผม) เลยต้องอพยพไปอยู่บ้านแม่ใน กทม. พอน้ำลดเลยทยอยเอาช่างมาซ่อมแซม ตั้งแต่มาทำบิ้วอินห้องครัว ห้องนั่งเล่น ทำระบบไฟ และสุดท้ายก็ทาสี ช่างชุดอื่นๆ ก็มาทำแบบเช้ามาเย็นกลับครับและงานก็เสร็จหมดแล้ว เหลืองานทาสีนี่ล่ะที่เยอะหน่อย เพราะไม่เพียงแค่ทาชั้นล่างชั้นเดียว เพราะผมกลัวสีมันจะไม่เข้ากัน เลยให้ทาภายนอกซะทั้งหลังไปด้วยเลย

ผมชื่อหนึ่งนะครับ อายุ 34 ปี เป็นผู้จัดการใหญ่อยู่ในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง รายได้อยู่ในระดับมากพอโอเคดี แต่งงานแล้วครับ มีเมียสาวสวยมากเลย ชื่อว่าป่าน อายุ 26 ปี เป็นสาวลำปาง ผมยาว ตาคม หุ่นดีแบบสุดยอดครับ นมใหญ่พอตัว แถมผิวขาวปานหยวกกล้วยเลย เจอกันครั้งแรกตอนนั้นป่านเธอเป็นพริตตี้ ส่งเสริมการขายอาหารเพื่อสุขภาพ และวิตามินแบรนด์ดัง เจอครั้งแรกปิ๊งเลย ผมเลยซื้อของไปหลายอย่าง แล้วขอเบอร์ไว้ จีบไปจีบมาก็ป็นแฟนกันครับ คบหาเป็นแฟนกันได้ปีกว่าๆ ก็แต่งงาน

ณ.บ้านสวยงามหลังหนึ่ง เป็นบ้านเดี่ยว ในซอยลาดพร้าว ซอย 71 สร้างบนที่ดินทำเลทองงามย่านนี้ “หว้า...เมื่อวานยังดีๆ ทำไมอยู่ๆ มาตายเสีย..เอาตอนนี้..น๊า”  ชายหนุ่มหน้าตาดีวัยประมาณสามสิบสามต้นๆ บ่นอุบอยู่ตรงที่นั่งคนขับเพราะรถยุโรปคันงามเกิดมาเสีย สตาร์ทรถไม่ติด เอาในวันที่เขาจะเดินทางไปต่างประเทศแบบนี้ ว่าแล้วเขาก็จัดแจงเปิดฝากระโปรง ชายหนุ่มพยามดูโน่น ดูนี่ จับตรงนั้นตรงนี้ เพื่อหาสาเหตุ แต่ก็ดูไปอย่างนั้นเอง เพราะชายหนุ่มผู้นี้ไม่รู้เรื่องเครื่องยนต์เลยสักนิด

ผมชื่อเพชรครับ มีเมียแล้วชื่อนุ้ย เราสองคนอายุเท่าๆ กันคือ 34 ปี นุ้ยอ่อนกว่าผมสามเดือน จริงๆ แล้วเราสองคนเรียนเป็นเพื่อน ม.ปลาย โรงเรียนประจำจังหวัดขอนแก่นด้วยกันครับ ตอนนั้นเป็นแค่เพื่อน ไม่ได้คบหากันเป็นแฟน เพราะนุ้ยเขาสวยเป็นดรัมเมเยอร์โรงเรียน หนุ่มๆ มาติดกันเกรียวทั้งในโรงเรียนเดียวกันและต่างโรงเรียน ผมมันอาตี๋ลูกเถ้าแก่โรงสี ไม่หล่ออะไร เลยไม่ได้อยู่ในสายตาเธอ พอเรียนมหาวิทยาลัย ผมก็เรียนที่ ม.ขอนแก่น แต่นุ้ยเขาไปเรียน ม.หอการค้า พอจบแล้วผมก็กลับมาช่วยบริหารกิจการที่บ้านที่ขยายไปทำพวกไม้แปรรูปและอุปกรณ์ก่อสร้าง แล้วมาเจอนุ้ยอีกทีโดยบังเอิญ เธอมาสั่งซื้อของไปต่อเติมบ้าน คุยกันเลยรู้ว่าเธอเองก็กลับมาอยู่บ้านเพราะพ่อไม่ค่อยสบาย เลยดรอปเรียนปริญาโทเอาไว้ชั่วคราว

ผมกับแก้วเป็นนักเรียน มัธยมปลาย ชั้น ม.5 ในโรงเรียนมัธยมเอกชนแห่งหนึ่งย่านบางเขนครับ เราคบกันในฐานะเพื่อนคนพิเศษมาตั้งแต่ ม.4 แล้ว แต่เราไม่เคยมีอะไรกันเกินเลยนะ มากสุดแค่จับมือจูงมือกันเท่านั้น แค่นั้นก็ทำเอาผมหัวใจพองโตสุดๆ แล้วล่ะครับ ผมรู้สึกภูมิใจสุดๆ ที่ได้คบกับแก้ว เพราะแก้วเป็นดาวเด่นของโรงเรียนเลย คือนอกจากจะสวยที่สุดในโรงเรียนแล้ว แก้วยังเป็นลูกคุณหนูของแท้คือ ทั้งร้องเพลงเพราะ เต้นบัลเลย์ได้ และเล่นเปียโนเก่ง คุณสมบัติขนาดนี้ แก้วจึงถูกคัดเลือกเป็นดรัมเมเยอร์โรงเรียนโดยเสียงเอกฉันท์ แก้ว...จึงเปรียบเหมือนดอกแก้วที่มีกลิ่นหอมหวาน...สีขาวบริสุทธิ์.....ที่ใครก็หมายปอง ทว่าเหตุการณ์หนึ่ง ได้สร้างตราบาป สร้างราคีแก่ดอกไม้แสนสวยดอกนี้ เหตุการณ์นั้น....ผมอยู่...รู้เห็นทุกอย่าง....แต่ผม....ไม่อาจช่วยเหลือแฟนสาวของตัวเองได้เลย