เสน่ห์..ซาตาน 1
อาจารย์เรือง วัยสี่สิบกว่าๆ อดีตตำรวจผู้ผิดวินัยผิดลูกเมียชาวบ้าน เซลล์ขายยาหน่วยเร่ จนกระทั่งมาตั้งตนเป็น"อาจารย์เรือง"ในบ้านสวนแถวตลิ่งชัน พร้อมลูกศิษย์คู่ใจ เจ้าวุฒิ กับ เจ้าสม สองคน...
"โอมเพี้ยง...ขอให้สิ่งที่ไม่ดีงามสิ่งชั่วร้ายทั้งปวงจงออกไปจากร่างของเจ้าเดี๋ยวนี้... นะมะ นะโม เพี้ยง" เสียงของอาจารย์เรืองพร่ำบ่น พร้อมทั้งใช้ใบมะขามชุบลงในขันน้ำมนต์ สะบัดไปตามร่างของเด็กชายอายุประมาณสิบกว่าขวบ ซึ่งนั่งประนมมือโงนเงนด้วยพิษไข้
"เอ้า! เอาล่ะ ป้าไม่ต้องเป็นห่วงนะ สองวันก็หายนะ เอาผงห่อนี้กลับไปกินที่บ้านเช้าเย็นนะ ห่มผ้าให้หนาๆหน่อย เท่านี้แหละ"
"ค่ะ" ป้าตอบ พร้อมทั้งรับห่อยาผงมาถือ ก้มกราบอาจารย์เรือง ควักแบงค์ยี่สิบบาทหย่อนใส่ตู้ที่ตั้งอยู่ข้างตัวอาจารย์เรืองแล้วค่อยๆถอยขยับออกไป
"เอ้า..คนต่อไป.." เสียงของเจ้าวุฒิ ลูกศิษย์ขานเรียกผู้ที่มารับบริการจากอาจารย์เรือง...
แค่ ๗-๘ เดือนที่อาจารย์เรืองตั้งตนเป็นอาจารย์หมอทรง ความเป็นอยู่และเงินทองก็ไหลมาเทมา จากรายได้วันละไม่กี่สิบบาทปัจจุบันเป็นหลายๆพันบาท บางวันเป็นหมื่นๆ มันเป็นเรื่องจริงที่น่าทึ่ง
"อาจารย์ขา..." เสียงของหญิงสาวเปรียวเปรี้ยวครางออกมาจากลำคอ พร้อมก้มกราบอย่างอ่อนช้อย เสื้อคอหลวมๆเว้าจนเห็นเนินคู่ร่องอกกระเพื่อมๆไปมา อาจารย์เรืองมองจนตาไม่กระพริบ "หนูจะมาขอลงเสน่ห์และปิดทองเพิ่มเป็นครั้งที่สองค่ะตามที่อาจารย์นัดเอาไว้"
"เอ้า...เอ่อ..ไปที่ห้องโน้น.." อาจารย์เรืองว่าพลางขยับลุกขึ้นจากการนั่งขัดสมาธิ "เจ้าวุฒิ..." เสียงอาจารย์เรืองหันไปสั่งเจ้าวุฒิหน้าห้อง "พักก่อน...บอกแขกว่าอาจารย์มีธุระ.."
"ครับ" เจ้าวุฒิก้มหัวรับคำ พร้อมชำเลืองดุอาจารย์ด้วยแววตาและยิ้มเป็นนัยๆ
เจ้าสมเตรียมอุปกรณ์พร้อมถือถาดยกเทินมา ในถาดมีทองคำเปลว-ขนหางกระต่าย-น้ำมัน-และปลัดขิกอันเหมาะมือ พร้อมถ้วยใส่น้ำมันข้นใส ๑ ถ้วย เจ้าสมวางถาดลงข้างเตียงไม้เป็นตั่งสูงสัก ๑ ศอกเห็นจะได้ แล้วค่อยๆถอยออกประตูห้องไป โดยไม่ลืมที่จะงับปิดประตูไว้
อาจารย์เรืองพยักหน้าเป็นเชิงกับหญิงสาว เหมือนนกรู้เธอก็จัดการเปลื้องผ้าพร้อมกระโปรงออก ทั้งชั้นใน เปลือยกายล่อนจ้อนเดินเข้ามาที่ตั่งไม้แล้วลงนอนราบหงายขึ้นมา
"โอม!!" เสียงอาจารย์เรืองหลับตาทำปากมุบมิบๆพร้อมกับเอามือเปิดขวดน้ำมันละเลงใส่มือ แล้วลูบไล้ไปทั่วตัวของหญิงสาว... จากหน้าลงสู่คอ ตรงหน้าอก สองเต้า เรื่อยลงมาถึงท้อง ถึงเนินสวรรค์ลงมาผ่านต้นขาอวบลงมาจนถึงปลายเท้า... แล้วเอาขนหางกระต่ายลูบไล้ไปมาตามผิวกาย เล่นเอาหญิงสาวเจ้าต้องบิดกายไปมา
จากนั้นอาจารย์เรืองก็เอาแผ่นทองคำเปลวมาปิดตรงติ่งหัวนมของทั้งสองเต้าอีกแผ่นก็ตรงเนินร่องพอดี เสียงปากก็ยังพึมพำไม่ขาดเสียง พร้อมเจ้าปลัดขิกอันเหมาะมืออันนั้นก็ถูไถไปบนใบหน้า เปลือกตา จมูก ริมฝีปาก แล้วก็สั่งให้สาวเจ้าอ้าปากแล้วให้เอาลิ้นเลียตวัดไปมาสามเที่ยวที่หัวปลัดขิก จากนั้นก็ลากถูปลัดขิกลงมาวนตรงฐานเต้าข้างละ ๓ รอบแล้วใช้ปลายฃลิกหมุนบี้ตรงติ่งนมข้างละพอประมาณ แล้วลงต่ำมาถึงสะดือแล้วค่อยๆไล่ลงมาถึงเนินหญ้า... เพียงแค่นี้หญิงสาวก็บิดตัวแอ่นอกอยู่ไปมาอย่างน่าสงสาร
ไม่เพียงเท่านั้น... เจ้าปลัดขิกจากมืออาจารย์เรืองยังไม่สิ้นฤทธิ์ มันยังวนเวียนอยู่แถวหน้าปากถ้ำ ถูขึ้นตวัดลงไปมาตรงรอยถ้ำนั้น .."อูย" เสียงของหญิงสาวร้องพร้อมเอามือตะปบอกตัวเอง พร้อมแอ่นก้นขึ้นเมื่อเจ้าปลัดขิกจากมืออาจารย์เรืองลื่นลงร่องรู
"ตั้งชันเข่าขึ้น ถ่างออกหน่อย"
เสียงอาจารย์เรืองสั่ง พร้อมเอานิ้วมือควักน้ำมันวุ้นข้นใสทาทั่วปลัดขิกทั้งอัน
"โอม!! จงเป็นเสน่ห์จงเป็นที่ลุ่มหลง ใครได้ผ่านได้เข้าทางนี้ เพี้ยง!!!" แล้วก้มเป่าลมจนหญ้าอ่อนปากถ้ำกระจายฟู พร้อมใช้นิ้วสองนิ้วแบะปากถ้ำออกเป็นช่อง เจ้าปลัดขิกก็จุ่มพรวดเข้าจนมิด ดึงเข้าดึงออกอยุ่ ๓ ครั้ง หญิงสาวเจ้าก็แอ่นรับ พร้อมเลื่อนตัวขึ้นไปตั้งคืบ "อูยซ์" เสียงครางได้ยินอย่างชัดเจน
"เอาละ หนูไปใส่เสื้อผ้าได้แล้ว คราวหน้าครั้งที่สาม หนูต้องทำพิธีใหญ่เป็นครั้งสุดท้าย ต้องมาค้างที่นี่ ๒ คืน เตรียมตัวมาด้วยแล้วกัน"
"ค่ะ หนูกราบขอบพระคุณอาจารย์คะ" พร้อมเปิดกระเป๋าหยิบแบงค์สีม่วง ๑ ใบมอบส่งให้อาจารย์เรืองอย่างเลื่อมใส พร้อมกราบลาออกจากห้องไป เจ้าสมยืนเกาะขอบประตูมองตามหลังเธออย่างตาละห้อย... เจ้าสมเจ้าวุฒิมันรู้และแอบดูอยู่ประจำ
"อาจารย์..." เจ้าสมเอ่ยขึ้น
"เอ่อ...พวกมึงใจเย็นสิโว้ย" อาจารย์เรืองพูดตัดบทอย่างรู้ทันว่าเจ้าสมจะพูดอะไร "ทุกอย่างต้องมีแผนการ... ช้าๆค่อยเป็นค่อยไป จะไปทำให้งูมันตื่นทำไม..เมื่อไหร่ก็ได้ เอาไว้กินนานๆ มึงไม่ต้องกลัวว่ามึงจะไม่ได้น่ะ พวกมึงน่ะอย่าทำให้เสียแผนเรื่องก็แล้วกัน"
"ครับ" เจ้าสมรับคำ
...เป็นประจำวันกันทีเดียว ที่จะต้องมีหญิงมาขอทำเสน่ห์ เพื่อให้ผัวหรือชายหลงใหล บ้างก็พวกหมอนวด บ้างเป็นเมียน้อย บ้างเมียหลวง... ทำกันให้วุ่นวายไปหมด ทำเพื่อผูกมัดหรือให้มีความลุ่มหลงในตนเอง
อาจารย์เรืองจะมีวิธีการต่างๆในการทำพิธี ตลอดจนคำพูดจิตวิทยาและการใช้วัสดุอุปกรณ์ในการช่วยอย่างดูมีประสิทธิภาพ รู้จักแบ่งเบาแบ่งสันปันส่วนให้ลูกสมุนคู่ใจได้รับกัน ซึ่งก็ทำให้ความศักดิ์สิทธิ์และการดำรงการเป็นอาจารย์ผู้ขมังเวทย์ได้อย่างยิ่งยง... ก็มีบ้างที่ก่อความน้อยเนื้อต่ำใจกับลูกสมุนอย่างเจ้าสมที่บ่นเอากับเจ้าวุฒิว่า
"อาจารย์เลือกเอาแต่ของดีๆมีชั้นไปหมด เหลือแต่พวกดูไม่ได้ แก่ก็แก่ หมอนวดบ้างอีตัวมั่งเป็นประจำ ไม่เคยได้ของสดๆแน่นๆซักที"
"โธ่เอ้ยไอ้สม" เสียงเจ้าวุฒิปลอบขึ้น "มีของพวกนี้ตกถึงเราก็บุญแล้วเจ้าห่า คนเขามาให้อาจารย์ทำนะโว้ย...ไม่ใช่มาให้มึงทำ นี่อาจารย์แบ่งให้ช่วยทำ มึงยังบ่นอีก เดี๋ยวรู้ถึงอาจารย์ล่ะมึง อดแบ่งหมดเลย... เอ้ย..อาจารย์เรียกมึงแล้ว ...ของมึงล่ะ..อีน้องไง"
"โธ่...หมอนวดตามเคย แต่อีนี่กูชอบโว้ย เนื้อตัวมันแน่นหมดเลย เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้คลึงมันเลย"
เจ้าสมว่าแล้วเดินเข้าไปในห้อง หลังจากที่อาจารย์เรืองเดินเลี่ยงออกมา เจ้าสมเดินเข้าไปในห้อง..งับประตูเอาไว้ มันมองไปที่เตียงขาหยั่งที่อีน้องนอนอยู่บนเตียง เอาขาขึ้นวางบนขาหยั่งถ่างอ้าซ่ารออยู่ แต่มีผ้ากั้นอยู่ตรงท้องน้อย บังตั้งแต่เอวขึ้นไปซึ่งไม่สามารถมองเห็นข้ามมาที่ปลายเท้าได้เลย
เจ้าสมเลื่อนตัวเข้าไปทำหน้าที่แทนอาจารย์เรือง จัดการปลดกางเกงตัวเองแล้วเอาเจ้ามังกรน้อยของมันจดๆจ่อๆถูไถไปมา "บะ! ก็งามพอใช้นี่" เจ้าสมคิด "ถึงอีน้องจะผ่านมาไม่น้อย แต่ของก็ยังสวย โหนกนูนดี" เจ้าสมเอามือแหวกพงหญ้าออก ค่อยๆเสือกมังกรน้อยซึ่งหัวบานเป็นจานเชิง ค่อยๆซอกซอนแบบบานหุบเข้าร่องช่องสวรรค์ ....วาบๆค่อยๆเลื่อนเข้าทีละนิด
"อูยซ์...อาจารย์" เสียงจากผ้าม่านกั้นทางท่อนบนครางออกมา
เจ้าสมก็จัดการโยกตัวจากจังหวะช้าเป็นเร็ว...ตามเสียงคราง และจังหวะกระดกรับของก้นของน้อง เร็วขึ้นเร็วขึ้น เจ้าสมยืนแทรกหว่างขาหยั่งที่ถ่างออก "อูยย์" มันต้องครางแข่งกับเสียงครางด้านบนเพียงแค่ผ้ากั้นบังกลาง เจ้าสมเกร็งซอบสุดฤทธิ์ ความเร็วในขณะนี้ของก้นเจ้าสมหากมีมาตรวัดก็คงจะเกินกว่า ๒๕๐ ต่อกิโล ผู้อยู่บนเตียงขาหยั่งก็สุดทน แอ่นก้นขึ้นลงรับไม่ทัน
...จวน..จวนแล้ว หน้าเจ้าสมแดงก่ำ กล้ามเนื้อเขม็งตึงไปหมด เส้นเลือขมับป฿ดโปน สองมือล้วงลอดผ้าเข้าไปขยำสองเต้า คลึงอย่างเมามัน "โอย!!" สิ้นเสียงต่างเกร็งตัวแอ่นอัดก้นแน่น สักครู่จึงทิ้งตัวแยกกันอย่างสงบสิ้นฤทธิ์ เจ้าสมถอนสมอออกหลบฉากออกจากห้อง... อาจารย์เรืองก็ผลุบกลับเข้ามา
"อาจารย์..." เสียงของสาวน้อยนอนระทดระทวยอยู่บนเตียงขาหยั่งซึ่งยังมีผ้ากั้นขวางอยู่ อาจารย์เรืองเดินมาหยุดตรงหว่างขาหยั่งช่วงขาที่ยังถ่างอ้าอยู่พร้อมมีน้ำแห่งความสุขไหลเยิ้มเหมือนน้ำยางไหลออกมาจากร่องรู
"เอาล่ะ ลุกขึ้นไปจัดการชำระล้างให้เรียบร้อย เดี๋ยวปิดทองลงนะอีกครั้งก็เป็นอันสมบูรณ์" พูดพลางเอามือปัดผ้ากั้น รูดไปชิดข้างฝา หมอนวดสาวน้อยก็ผุดลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำข้างๆ
"หนูกราบขอบพระคุณอาจารย์มากค่ะ หนูจะไม่ลืมพระคุณเลยค่ะ หากต่อไปหนูได้ดีแขกติดมากๆ หนูจะมาสมมนาคุณอาจารย์อีกค่ะ หนูลาล่ะคะ"
ความเป็นอยู่ของอาจารย์หนึ่งลูกศิษย์สองสมบูรณ์พูนสุข เงินก็ได้ จิ๋มก็เอา มันสุขเสียนี่กระไร... ยังครับ ยังไม่จบลงง่ายๆ เรื่องมันอีกยาว นี่มันเป็นเพียงฉากเริ่มต้นเท่านั้น เรื่องมันยังเข้มข้น สนุกสนาน มันสยองในอารมณ์มากกว่านี้อีกหลายร้อยเท่า เรามาตามกันไปดู...
แป้นๆ!!! เสียงรถเบนซ์บีบแตรอยู่ตรงหน้าสำนักอาจารย์เรือง เจ้าวุฒิชโงกหน้าต่างออกมาดู
"นี่...ที่นี่บ้านอาจารย์เรือง..ใช่มั๊ย?" เสียงคนขับรถตะโกนถามออกมาเมื่อเห็เจ้าวุฒิโผล่หน้าออกมาจากเรือน
"ใช่" เจ้าวุฒิขานรับ สิ้นเสียงตอบเสียงรถก็ดับเครื่องลง ประตูด้านหลังก็เปิดออก
"ว้าว...!!!" เมื่อเจ้าวุฒิเห็นผู้ที่ก้าวออกมาจากในรถ ท่าทางมีสง่าราศี อายุราวๆ ๓๐ กว่าๆเท่านั้น นุ่งชุดสีชมพูอ่อนๆ รูปร่างสมส่วน หน้ากลม ตาโต จมูกโด่ง หน้าผากโหนกนูน ทำผมปัดเป๋ทันสมัย เครื่องเพชรทองหยองพราว เดินนวยนาดมาเชิงบันได
"อาจารย์!...อาจารย์!!" เสียงเจ้าวุฒิหน้าตื่น
"อะไรวะ? แล้วใครมากดแตรรถวะ?" อาจารย์เรืองพูดพร้อมจิบน้ำชาพลาง ก็เพิ่งว่างจากดูหมอให้ลูกค้า
"อาจารย์..ตรงสเป็คอาจารย์เปี๊ยบเลย... ของที่อาจารย์ใฝ่ฝันหา มาแล้ว.."
"ไอ้เวร มึงออกไปทำตามสูตร อย่าให้เสียแผน..." เสียงอาจารย์เรืองไล่เจ้าวุฒิออกไป "เจ้าสม...หลังฉาก.."
"ครับ" เจ้าสมผลุบเข้าหลังฉากที่เป็นม่านกั้นต่อจากโต๊ะหมู่บูชาสารพัดสิ่งศักดิ์สิทธิ์กองเรียงเป็นแผง กลิ่นธูปควันเทียนโขมงตลบอบอวน เพิ่มความขลังขึ้นโข...
"อาจารย์ครับอาจารย์" เสียงเจ้าวุฒิประนมมือไหว้เรียก
"อืม" อาจารย์เรืองอยู่ในท่านั่งสมาธิ ค่อยๆลืมเปลือกตาขึ้นมองเจ้าวุฒิ
"ท่านผู้หญิงคนนี้มาขอความช่วยเหลือจากอาจารย์ครับ" พลางผายมือมาที่ผู้หญิงที่นั่งพับเพียบเรียบร้อยอย่างสง่า อาจารย์เรืองหันตามมือเจ้าวุฒิอย่างขรึมไว้เชิง "อืม" พร้อมก้มหัวเมื่อฝ่ายผู้มาหายกมือประนมมือไหว้
"สวยสง่าอะไรอย่างนี้..นี่แหละที่เราใฝ่ฝันหุ่นแบบนี้มานานแล้ว..." อาจารย์เรืองนึกกระหยิ่มในใจ "ผ่านมาเป็นร้อยเป็นพันนางก็ไม่เท่าที่เราจะได้ผ่านผู้หญิงคนๆนี้..."
"มีอะไรพอที่จะให้อาจารย์ได้ช่วยแบ่งเบาก็บอกได้เลยครับ หากพอช่วยได้ก็จะช่วยให้.."
"คือว่า..." พร้อมกับคำพูดตะกุกตะกักพลางชำเลืองมองเจ้าวุฒิ เจ้าวุฒิก็นกรู้ยกมือไหว้อาจารย์แล้วคลานออกจากห้องไป
"มีอะไร..ว่ามาเลยครับ?" อาจารย์เรืองพูดต่อ
"คือว่าอิฉันรู้มาจากเพื่อน บอกว่าอาจารย์ดูหมอนั่งทางในเก่งและแม่นดั่งตาเห็น ก็เลยจะให้ช่วยดูบ้างค่ะ"
"ก็เอาซิครับ แต่คุณนายต้องบอกรายละเอียดและความเดือดเนื้อร้อนใจในเรื่องอะไรบ้าง..ให้หมด ทั้งต้องเล่าเป็นจริงทุกประการ ห้ามโกหกเป็นอันขาด จะได้ช่วยแก้ไขให้..." อาจารย์เรืองพูดอย่างขึงขังเอาจริงเอาจัง
"ค่ะ ...คืออิฉันเป็นภรรยาของท่านนายพลทหาร มีลูกเต้าอยู่คนเป็นลูกสาวอายุ ๑๗ปีแล้วคะ มาระยะสองปีมานี่ อิฉันจับได้ว่าท่านนายพลไปมีเมียน้อยอีกคนอายุคราวลูก ยังเรียนหนังสือหนังหา ก็ไปส่งเสียให้เรียนด้วย บ้านช่องไม่กลับ พอกลับมาก็ทะเลาะกัน และท่านก็จะขอหย่าด้วย อิฉันสงสัยว่าจะถูกอีนังเด็กคนนั้นมันทำเสน่ห์ท่านแน่ๆเลย ปกติท่านไม่ใช่เป็นคนแบบนั้น อิฉันจะขอความกรุณาจากท่านอาจารย์ช่วยนั่งทางในหรือทำอะไรยังไงก็ได้ ให้ท่านนายพลกลับมาหาอิฉัน และเลิกกับนังเด็กนั่น อิฉันจะสมนาคุณให้เต็มที่เลยเชียวค่ะ"
"อืม!! ก็น่าเห็นใจนะ หากท่านนายพลถูกคุณไสยทางฝ่ายโน้นก็ลำบากน่าดู แต่ก็อาจพอมีทางแก้ เดี๋ยวอาจารย์จะนั่งทางในดู...ดูสิว่ามันเป็นยังไงกัน?..."
ว่าแล้วอาจารย์เรืองก็นั่งสงบหลับตา สักพักตัวอาจารย์เริ่มโยกสั่นไปมาผ้าม่านที่กั้นโต๊ะหมู่บูชาเริ่มสั่นตามแรงขึ้นถี่ขึ้น พออาจารย์หยุดสั่นผ้าม่านก็หยุดตาม ยังความตื่นเต้นและความน่าเชื่อถือจากคุณผู้หญิงภรรยานายพลทหารมากขึ้น
"โอ๊ย!!! มันเก่งมากนี่ขนาดอาจารย์ส่งแค่ร่างวิญญาณไปหา ยังถูกทางโน้นใช้กุมารทองกับพรายกุมารออกมาต่อต้านจนต้องถอยกลับมาก่อน... ใช่แน่! ท่านนายพลของคุณนายถูกฝ่ายโน้นใช้กุมารทองกับพรายกุมารควบคุมสติและจิตใจไว้หมดสิ้น"
"แล้วจะทำยังไงล่ะคะ อาจารย์ต้องช่วยอิฉันนะคะ เท่าไหร่เท่ากัน...จะเอายังไงอิฉันยอมทั้งนั้น ขออย่างเดียวให้ได้ท่านนายพลคืนมาเท่านั้น!" คุณหญิงกล่าวขึงขัง
"ช่วยน่ะมันก็พอช่วยได้หรอก..แต่คุณหญิงจะกระทำได้หรือเปล่าเท่านั้น? เพราะเวทย์มนต์อาคมของฝ่ายโน้นกล้าแข็งมาก มันอาจจะเกินกำลังของอาจารย์ไป...ก็จะลองดู หากยังไม่ได้ผลก็ต้องใช้วิธีการสุดท้าย ซึ่งเป็นวิธีที่ต้องเสียสละของตัวคุณหญิงด้วยนะ...คุณหญิงลองไปคิดให้ดีก่อนก็ได้..."
"ไม่ต้องคิดแล้วคะ" คุณนายนายพลพูดตัดบท "หากไม่ได้ผล..ถึงต้องใช้วิธีสุดท้ายอะไร อิฉันจะต้องเสียสละอะไรบ้างตามที่อาจารย์ว่า ก็ยอมล่ะคะ..."
"งั้นก็ได้ เราลองวิธีแรกก่อนก็แล้วกัน ว่าแต่คุณหญิงพร้อมหรือเปล่า?" อาจารย์เรืองถามซ่อนยิ้มอย่างผู้มีชัย ที่เหยื่อติดกับตามแผน
"พร้อมเลยคะ...อิฉันพร้อมเสมอสำหรับที่จะสู้กับนางแพศยานั่น"
ได้ผล! อาจารย์เรืองมองคุณหญิงด้วยสายตาเป็นประกาย ที่จุดพลุได้เรื่อง
"งั้นเชิญคุณหญิงมาห้องทำพิธีเลยครับ" อาจารย์เรืองพูดพร้อมผายมือเชิญ
"ค่ะ... แล้วอิฉันต้องทำอย่างไรบ้างคะ?" คุณหญิงเอ่ยถามเมื่อก้าวเข้ามาในห้องทำพิธี สายตาเธอกวาดมองไปทั่วอย่างสำรวจเร็วๆ... นั่นเตียงตั่งไม้เตี้ย นั่นเตียงขาหยั่ง นั่นที่ข้างฝาห้องแขวนอิรุงตุงนังไปหมดด้วยแส้หางม้า มีดุ้นไม้คล้ายๆอะไรของผู้ชาย และอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย โอย..เธอชักใจสั่นๆหวั่นไหว...
"คุณหญิงเชิญครับ ไปที่หลังม่านแล้วถอดเสื้อผ้าออกให้หมดนะครับ แล้วนั่งขัดสมาธิทำใจให้สงบอย่าฟุ้งซ่านวอกแวก คอยฟังคำสั่งอาจารย์ ที่จะบอกพิธีอยู่ตรงข้างนอกนี่ อาจารย์จะสั่งคุณหญิงให้ทำอะไรก็ต้องทำตามนั้นนะครับ...นี่ครับ"
อาจารย์เรืองส่งถาดใส่อุปกรณ์พิธี ซึ่งมีน้ำมัน ทองคำเปลว ปลัดขิกและวุ้นใส ๑ ถ้วยให้คุณหญิงเดินไปที่หลังม่าน
"ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด...แล้วเอาน้ำมันทาตัวให้ทั่ว ...แล้วเอาทองเปลวปิดตรงยอดเต้านมข้างละแผ่น อีกแผ่นปิดตรงปากช่องเนินข้างล่าง ...แล้วชโลมปลัดขิกด้วยน้ำมันวุ้นใสเอาทิ่มใส่รูสวรรค์เหมือนนายพลกำลังเอาคุณหญิง...ต้องให้ถึงเสร็จจุดสุดยอดด้วยนะ แล้วอาจารย์จะได้เอาปลัดขิกที่อาบน้ำรักคุณหญิงมาทำพิธีต่อ.. คุณหญิงเชิญทำด้วยตัวเองเลยนะครับ อาจารย์จะออกไปท่องคาถากสิณเรียกสตินายพลช่วยอีกแรง แล้วเดี๋ยวอาจารย์จะกลับมาทำพิธีต่อหลังคุณหญิงเสร็จพิธีกรรมส่วนคุณนายแล้ว..." กล่าวเสร็จอาจารย์เรืองก็ก้าวออกจากห้องไป ปล่อยคุณหญิงคุณนายนายพลทหารให้อยู่ในห้องคนเดียว...
เปล่า! อาจารย์เรืองไม่ได้จากไปไหนหรือไปท่องบ่นคาถาอะไรที่ไหน เขาผลุบเข้าไปห้องข้างๆที่ติดกับหลังผ้าม่าน มันเป็นห้องที่จัดสร้างไว้โดยเฉพาะเพื่อใช้แอบดู"เหยื่อ" โดยเหยื่อตัณหาไม่มีโอกาสรู้ตัว เพราะมันติดตั้งกระจกเงาที่มองทะลุได้ข้างเดียวบานใหญ่เกือบเต็มผนัง ฝ่ายถูกแอบมองไม่มีทางรู้...อย่างคุณหญิงคนงามก็หันมาหากระจกเงาเหมือนส่องดูตัวเองตามนิสัยผู้หญิงเมื่อเจอกระจกเงา...
คุณหญิงรูดม่านเหมือนจะเช็คดูว่ามิดชิดดี แล้วจัดการค่อยๆรูดซิปปลดตะขอกระโปรงลงกองกับพื้น บราเซียร์หลุดตามมา.. โอ!!! เต้านมยังเต่งงอนงามดีแม้จะดูคล้อยบ้างตามวัย กางเกงในค่อยๆถูกรูดลงไปที่พื้นห้อง.. อา!!! อาจารย์เรืองอ้าปากค้างตาจ้องเขม็ง ช่างโหนกนูนตูมเต่งอูมอิ่ม ประดับขนดำมากเป็นพิเศษลากยาวจดจากท้องน้อยเป็นทางลงมา...เซ็กซ์เป็นบ้า!!! แล้วคุณหญิงก็ยืดตัวตรงนิ่งมองดูเงาร่างเปลือยเปล่าของตนในกระจก คงจะมองสำรวจตัวเอง แต่ก็ไม่รู้เลยว่าด้านหลังผนังกระจก อาจารย์เรืองก็ยืนนิ่งตาค้างปากอ้ากว้าง น้ำลายแทบยืด ช่วยสำรวจดูเรือนร่างเธออยู่ด้วยเช่นกัน ถ้าเธอรู้ตอนนี้อาจอายแทบแทรกแผ่นดินหนีแน่ๆ
คุณหญิงเปิดฝาขวดน้ำมันเทใส่ฝ่ามือ ค่อยๆเอามือลูบไล้ไปทั่วตัว จากบนลงล่างตามคำสั่งอาจารย์เรืองที่สั่งไว้
"อาจารย์.."เสียงเรียกเบาๆจากเจ้าสม เล่นเอาอาจารย์เรืองสะดุ้งจากภวังค์เคลิ้ม
"ไอ้เวร!!" อาจารย์เรืองสบถเบาๆโดยไม่รู้ตัวว่าเจ้าสมแอบเข้ามาตั้งแต่ตอนไหน
"อาจารย์ไม่จัดการเลยละครับ รูปร่างหล่อนงี้สุดยอดไปเลย..." เจ้าสมกระซิบกับอาจารย์
"อย่าเพิ่งให้ไก่ตื่นไปก่อน ช้าๆก็ได้ เอาไว้วันหลังดีกว่า ขืนบุ่มบ่ามไก่ตื่นตกใจ อดหมดเลยมึง ให้มันตายใจก่อนค่อยลงมือจัดการ" เสียงอาจารย์รอดไรฟันโดยไม่ขยับปาก
ฝ่ายคุณหญิงคุณนายนายพลทหารกำลังเริ่มเอาแผ่นทองคำเปลวปิดจุดยอดเต้า และก็ลงไปปิดที่ร่องเนินสวรรค์ แล้วจึงหยิบเอาปลัดขิกที่ทาเจลใสทั่วแล้วขึ้นมาพลิกพิจารณาดูไปมา สักครู่ก็เริ่มเอามันถูไถตรงหน้าอกร่องถัน วนไปวนมาทั้งสองเต้าอวบ ไล่ลงมาตามหน้าท้องและท้องน้อย แล้วลากลงสู่ตรงร่องเนินนั้น คุณนายขยับตัวถ่างขาออกเล็กน้อยค้อมตัวลง หน้าตาตื่นระรื่นทั้งจมูกปากแก้ม...ทั้งประกายตา มือขวาขยับจับปลัดขิกตรงโคนแน่น ค่อยๆจ่อเข้าตรงปากร่องรู..ดัน
"อูยซ์..." อาจารย์เรืองซูดปากเบาๆอยู่อีกด้านของกระจกอย่างลืมตัว
คุณนายนายพลค่อยๆดันปลัดขิกเข้าไปทีละน้อยๆอย่างไม่ยากลำบากนัก ขยับดึงเข้าออก เธอก็ห่อปากตราหยี.."อุ๊ยส์.." คุณนายปล่อยมือให้เจ้าปลัดขิกคาไว้ในรูร่องสวรรค์ โดยใช้ต้นขาหนีบแน่น มือทั้งสองข้างยกขึ้นมากุมขยำสองเต้าอย่างรุนแรง พร้อมตัวบิดบดหน้าขาที่หนีบเจ้าปลัดขิกไว้ไปมา...
เฮือก!! คุณนายห่อตัวลง... นั่นก็แสดงว่าคุณนายเสร็จสำเร็จสวรรค์ไปเรียบร้อยแล้ว
ด้านหลังกระจกเงา อาจารย์เรืองถึงกลืนน้ำลายอืกๆ เอามือกำน้องชายตัวเองจนแน่น ส่วนเจ้าสมผุ้ร่วมแอบดูด้วยจมูกงี้แดงเป็นปื้นเพราะเอาหน้านาบกระจกดูอย่างหื่นจัด
"อาจารย์ขา.." เสียงคุณนายเลิกผ้าม่านกั้นออกมา พร้อมปลัดขิกเปียกเยิ้มวางไว้ในถาด ในขณะที่อาจารย์เรืองก็รีบก้าวเข้ามาในห้องอย่างทันควัน
"เจ้าสม" อาจารย์เรืองเรียกพร้อมกับรับถาดส่งต่อให้ "เอาปลัดขิกนี่ใส่ถุง..." พร้อมหันมาชำเลืองมองคุณหญิงด้วยดวงตาเป็นประกาย "คุณหญิงต้องเอาปลัดขิกอันนี้ไปทำพิธีที่บ้านต่ออีก ๒ หนแบบเมื่อกี้ ...ห้ามล้าง แล้วให้เอาไปแกว่งในน้ำหรือกาแฟที่ท่านนายพลจะดื่ม แล้วกลับมารายงานผลกับอาจารย์ด้วย ...หากว่าวิธีการนี้แก้ได้ ท่านนายพลจะกลับมาหาคุณหญิง แต่หากวิธีนี้ยังไม่ได้ผลก็แสดงว่าทางโน้นคงใช้อาคมที่แรงมากขึ้น คุณนายคงต้องมาใช้พิธีกรรมใหม่..."
"ค่ะ...ขอบพระคุณมากเชียวค่ะ อ้อ..." คุณหญิงเปิดกระเป๋าถือหยิบแบงค์ห้าร้อย ๕ ใบส่งให้อาจารย์เรือง "วันนี้อิฉันพกมาน้อย ถ้าสำเร็จก็จะมาสมนาคุณมากกว่านี้นะคะ เลยลาละคะ"
อาจารย์เรืองจ้องมองบั้นท้ายของคุณหญิงจนพ้นประตูออกไป...
"อาจารย์.." เจ้าสมเอ่ยขึ้นขณะที่เจ้าวุฒิก็มาสมทบ "น่าจะ..."
"เฮ้ย!!" อาจารย์เรืองสะบัดคำตัดบท "กูรู้นะโว้ย ว่ากูจะทำยังไงต่อไป พวกมึงน่ะพยายามอย่าทำอะไรเกินเลยคำสั่งนะเว้ย"
"ครับ" เจ้าสมเจ้าวุฒิรับคำเกือบจะพร้อมกัน...
ปรี๊นๆ!!! เสียงแตรรถยนต์ดังขึ้นที่หน้าบ้านอีกครั้ง พร้อมเจ้าสมพรวดเข้ามาหาอาจารย์ ที่กำลังเป่ากระหม่อมเด็กอยู่ เจ้าสมกระเถิบตัวติดอาจารย์เรือง เอามือป้องปากกระซิบที่หูว่า "มาแล้ว..คุณหญิงกลับมาแล้ว..."
อาจารย์เรืองพยักหน้ารับรู้ พร้อมแววตาฉายประกายแวววับ
"เอ้า...แม่นันเอาลุกกลับไปได้ เช้าเย็นและก่อนนอน เอาน้ำมันนี่ทานวดตรงที่ปวดนะ"
"อาจารย์ขา..."เสียงคุณหญิงเมียนายพลทหารดังขึ้นก่อนที่จะเข้ามาในห้อง ก้าวสวนกับแม่นันที่อุ้มลูกออกประตูไป
บ๊ะ!!! วันนี้เล่นนุ่งกางเกงรัดรูปสีดำ เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเหลือง แหม...ตัดกันสะดุดตาเชียว
"อิฉันก็ทำตามที่อาจารย์บอกแล้วทุกอย่างค่ะ ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเลย หรือว่า..."
อาจารย์เรืองยกมือห้ามคุณนายพูดต่อ พร้อมพนมมือหลับตาลงทำปากขมุบขมิบ เจ้าสมขยับตัวเข้ามาใกล้คุณนายพร้อมจุ๊ปากบอกให้คุณนายอยู่นิ่งๆ...
"อย่าเพิ่งพูดอะไรครับ ตอนนี้อาจารย์กำลังส่งกสิณจิตไปทางโน้นอยู่ รอสักประเดี๋ยวเถอะครับ"
ครู่ใหญ่ ฮือ!!! อาจารย์เรืองครางเสียงในลำคอ พร้อมลืมตาขึ้น เอามือลูบหนวดไปมาอย่างใช้ความคิด
"ความจริง ที่คุณนายทำพิธีครั้งก่อนน่ะ เกือบสำเร็จอยู่แล้วเชียว แต่ว่าพอดีฝ่ายโน้นเค้าทำการเพิ่มฤทธิ์ให้กับกุมารทองกับพรายกุมาร แถมยังฝังคุณไสยลงในตัวท่านนายพลอีก... เอ้อ..คุณนายช่วยตอบอาจารย์ตามตรงนะครับ ว่าครั้งสุดท้ายที่ท่านนายพลมีอะไรกับคุณนายน่ะมันเมื่อไหร่กัน?"
คุณหญิงเมียท่านนายพลก้มหน้าหลบสายตาลงต่ำ
"พูดเถอะครับ" เจ้าสมตะล่อมขยั้นขยอ
"ก็ไม่ใช่ทะลึ่งอะไรหรอกครับ อาจารย์ต้องการจะนับวันได้ถูกต้อง..." อาจารย์เรืองเสริมขึ้น
"เอ่อ..ค่ะ เอ้อ..ครั้งสุดท้ายก็ราวสัก ๒ เดือนมาแล้วค่ะ"
"อื่ม.." อาจารย์เรืองแอบยิ้มมุมปาก พร้อมขมวดคิ้วหรี่ตาแบบใช้ความคิด "อีนังเมียน้อยมันสู้คุณนายสุดฤทธิ์เลย มันใช้วิธีสุดยอดของการทำเสน่ห์ยาแฝดด้วยการลงเสน่ห์ในตัวเอง มันทุ่มทุกอย่าง ...ว่าแต่คุณนายคงหมดหนทางแล้วละครับ นอกจากว่า.... แต่อาจารย์ว่าคุณนายทำไม่ได้แน่นอน อันนี้อาจารย์เสียใจด้วยนะ"
อาจารย์เรืองจบคำพูดแบบครึ่งๆกลางๆ พลางส่ายหน้าไปมา
"อาจารย์ใช้พิธีมหาฤทธาอย่างคราวคุณจันที่บ้านอยู่อยุธยา ไม่ได้หรือครับ? ผมว่ารายคุณจันมันหนักกว่านี้นะครับอาจารย์" เจ้าสมพูดสอดรับลูกเล่น..สมเป็นศิษย์อาจารย์กัน
"เฮ้ย!! มันไม่เหมือนกัน แล้วคุณนายจะทำแบบนั้นได้ยังไง?"
"อาจารย์คะ.." คุณนายนั่งฟังสองอาจารย์ศิษย์พูดกัน จึงสอดขึ้น "ช่วยลองอธิบายหน่อยคะว่าพิธีมหาฤทธาน่ะ อิฉันต้องทำอะไรยังไงบ้าง ถ้าหากมันจะเป็นผล ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ อิฉันก็กล้าทำได้ทั้งนั้นล่ะคะ.."
"คืออย่างนี้ครับ..." เจ้าสมช่วยอธิบายตามบทที่เคยวางกันมา ตัวอาจารย์เรืองขยับลุกเลี่ยงออกจากห้องไป เพื่อให้ลูกศิษย์ตัวดีกล่อมตะล่อมเหยื่อเต็มที่
"ไอ้วุฒิ..มึงไปเตรียมห้อง..."
อาจารย์เรืองออกมาก็สั่งเจ้าวุฒิที่รออยู่นอกห้อง ด้วยความมั่นใจว่าต้องเป็นไปตามแผน... เจ้าสมก้าวเดินฉับๆอย่างกระหยิ่มในผลงาน
"เรียบร้อยครับ คุณนายแกตกลงแต่มีข้อแม้ว่าก่อน ๔ ทุ่มขอกลับบ้าน กลางวันไม่มีปัญหาครับอาจารย์"
อาจารย์เรืองเผยอยิ้มมุมปากพร้อมหมุนตัวกลับเข้าห้องไป... เจ้าสมเจ้าวุฒิหันมาสบตากัน ยิ้มและยักไหล่จนเกือบจะพร้อมกัน
"คุณนายถ้าพร้อมเมื่อไหร่ ก็ต้องเอารูปของท่านนายพลมาด้วยนะครับ" อาจารย์เรืองบอกหลังลงนั่งขัดสมาธิ
"ค่ะ! คิดว่าคงเป็นพรุ่งนี้ ว่าแต่ว่า...ขอให้ท่านอาจารย์ช่วยทำให้เต็มที่หน่อยค่ะ งั้นวันนี้อิฉันขอลาล่ะคะ พรุ่งนี้เช้าคงมาได้สักเก้าโมงเช้าแล้ว..."
คุณนายนายพลทหารยกมือไหว้แล้วค่อยๆหมุนตัวออกจากห้อง ซึ่งก็ไม่พ้นที่อาจารย์เรืองจะจับจ้องแก้มก้นยักย้ายซ้ายขวาไปมาจนลับออกประตูไป...
เช้าวันต่อมา...อาจารย์เรืองอาบน้ำสระผม ประแป้ง ฉีดน้ำหอมกลิ่นอ่อนๆ ฮัมเพลงเบาๆอย่างสุขสมอารมณ์ ...วันนี้แหละ เป็นวันที่ตนจะได้ในสิ่งที่ชอบที่ใฝ่หามานาน ฮืม... ประเดี๋ยวเถอะ! อ้ายเรืองเอ๋ย...
"สวัสดีค่ะอาจารย์..." เสียงคุณนายเดินเข้ามานั่งประนมมือ เล่นเอาอาจารย์เรืองสะดุ้งจากเคลิ้มฝัน
"อ้อ!" อาจารย์เรืองรับคำ "บ๊ะ...มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ตะกี้อาจารย์กำลังใช้พลังไปทาบทามดูลาดเลา ก็พอดีคุณนายมา..."
"นี่คะ.." คุณนายยื่นส่งรูปให้ อาจารย์เรืองรับมาเพ่งพศดู เป็นภาพถ่ายครอบครัว ๓ คน พ่อ แม่ ลูกสาว
"อือ! สวยน่ารักเหลือเกิน รูปร่างก็ไม่แพ้คุณแม่เลยนะหนู..." ความคิดแว่บเข้าสมอง ลูกสาว ๆ ๆ อาจารย์เรืองเบนเป้าความสนใจทันทีที่เห็นรูป แต่ก็ยังอดชำเลืองดูคุณนายผู้แม่ไม่ได้...
"คุณนายตัดสินใจแล้วสินะครับ?"
"ค่ะ ถ้าหากว่าอาจารย์มั่นใจว่าได้ผลแน่นอน"
"ไอ้เรื่องนี้ คุณนายไม่ต้องกังวล พิธีมหาฤทธานี่เป็นวิชาสุดยอดแล้ว ๑๐ รายก็มีไม่ได้ผลไม่เกินรายเท่านั้น นอกเสียจาก... เอาว่าเราอย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้กันดีกว่า ว่าแต่คุณนายพร้อมหรือยังล่ะ?"
"ค่ะ" คุณนายพยักหน้ารับ
เจ้าสมที่นั่งอยู่จรงหน้าต่าง...ขยับตัวเมื่อเห็นอาจารย์เรืองชายตามา เจ้าสมรับด้วยหางตา
"เชิญห้องนี้เลยครับ...คุณนาย" เจ้าสมผายมือไปทางห้องขวามือ ซึ่งเป็นห้องนอนของอาจารย์เรืองโดยเฉพาะ
"คุณนายเตรียมชุดนอนมาด้วย...แล้วงั้นเปลี่ยนได้เลยครับ แล้วคุณนายก็ต้องปฏิบัติกับอาจารย์แบบเดียวกับที่คุณนายเคยทำกับคท่านายพล แบบไหนก็แบบนั้นนะครับ ท่านอาจารย์ก็จะทำแทนตัวท่านนายพล เพื่อให้ดวงจิตโน้มน้าวและดึงรั้งความรู้สึกนึกคิดท่านนายพลให้กลับคืนมาแล้วนั้น ตัวคุณนายต้องใช้อารมณ์และจิตใจอย่างสุดฤทธิ์ ไม่อย่างนั้นแล้ว...คุณนายก็จะสู้ทางฝ่ายโน้นไม่ได้เลยนะครับ"
เจ้าสมรับหน้าที่ชักจูงปูพื้นกับคุณนาย หล่อนพยักหน้ารับเจ้าสมอย่างเขินๆ พร้อมเดินเลี่ยงไปเปลี่ยนชุดนอนแล้วลงนอนบนเตียงที่ปูผ้าขาวไว้ แล้วหลับตาลงท่องคาถาตามที่เจ้าสมสอนไว้.... เสียงประตูปิดลงและใส่กลอน อาจารย์เรืองอยู่ในชุดผ้าขาวคาดแบบผ้าขาวม้าไม่ใส่สวมเสื้อเช่นที่เคย เดินมานั่งตรงขอบเตียง
"โอม!!! จงกลับมา...กลับมา จงเป็นที่รักใคร่ ของเคยได้ใช้ ของเคยได้กิน ของเคยเข้า..ของเคยออก จงเป็นเสน่ห์...เป็นเสน่ห์"
เสียงอาจารย์เรืองพึมพำ พร้อมเอานิ้วจุ่มถ้วยแป้งดินสอพอง จิ้มไปตรงหน้าผาก ๓ จุด ตรงคอ ๑ จุด แล้วก็ลากนิ้วไล่ยาวลงมา...
"เอ่อ...คุณนายถอดชุดนอนออกเถอะ อาจารย์จะได้ทำพิธีสะดวกๆ" อาจารย์เรืองทำเสียงแบบเกรงใจ
"ค่ะ" คุณนายรับคำพร้อมเปลื้องชุดนอนออก แต่ก็ยังไม่วายที่จะเอามือปิดตรงกระเปาะอล่างอย่างเต็มมือ
อาจารย์เรืองลากนิ้ววนรอบเต้าใหญ่ จากเต้าซ้ายวนมาเต้าขวาข้างละ ๓ รอบเน้นๆ ...'อือ!!' อาจารย์เรื่องคำรามในคอ 'กูจะทนไม่ไหวแล้ว!' ผ้าขาวที่อาจารย์คาดมามันตั้งประโดงเป็นเสาโด่งขึ้นมาเกือบถึงสะดือ อาจารย์เรืองชโลมสองมือด้วยน้ำมันมนต์ แล้วใช้สองมือลูบไล้ขยำคลึง ๒ เต้าใหญ่งามนั้นอย่างแผ่วเบา... จากฐานเต้าไล่ขึ้นมาตรงยอดติ่งแล้วบี้ขยี้ติ่งยอดเต้าทั้งสองข้างจากช้าจนเร็ว ปากก็ทำพึมพำมนต์... สักพักคุณนายก็เริ่มของขึ้นมีอาการยุกยิดบิดซ้ายขวาแอ่นอกขึ้นลงไปตามมือ อาจารย์เรืองแสยะยิ้มมุมปาก
"คุณนายต้องดึงผ้าของอาจารย์ออกซิ..."
เท่านั้นคุณนายก็กระตุกผ้าขาวของอาจารย์เรืองออก...แต่แล้วก็ต้องตาลุกโพลง 'โอ้โห...บานเป็นจานเชิง..ยังกะงูจงอางแผ่แม่เบี้ย ท่อนลำมหึมา ใหญ่กว่าท่านนายพลเป็นสองเท่า อูยซ์...' คิดแล้วคุณนายต้องหนีบขาแน่นด้วยความยะเยือกเสียว แต่มือกลับเอื้อมไปกุมจับเต็มกำอย่างลืมตัว
"อูยซ์..." อาจารย์เรืองครางออกมาเมื่อถูกกุมกำดุ้นยาวใหญ่พร้อมถูกถอกรูดขึ้นลง
"อุ้ยย์..." คุณนายครางบ้างเมื่อถูกปากอาจารย์เรืองดูดหัวนม พร้อมกับที่นิ้วอาจารย์ตวัดกรีดตามรอยผ่าตรงร่องหนั่นเนินเสียว ...๒ เดือนกว่าที่คุณนายเว้นว่างจากการทำศึกสวาท เจอเพียงแค่นี้คุณนายก็แทบขาดใจ
"อ๊อยย์...อาจารย์จะทำอะไรต่อ ก็รีบเถอะคะ อิฉันไม่ไหวแล้ววววว..."
ส่งผลอาจารย์เรืองลุกขึ้นเข้านั่งกลางหว่างขาคุณนาย และอย่างรู้งานคุณนายรีบตั้งเข่าชันแยกขาถ่างออกจากกัน อาจารย์เรืองเลื่อนตัวประชิด ค่อยๆบรรจงเอาหัวปลาชะโดยักษ์ที่กางปีกเงี่ยงเต็มที่ จ่อสองนิ้วเป็นคีมค่อยแหวกถ่างพงหญ้าและกลีบร่องเผยอออก เม็ดบัวติ่งน้อยยื่นย้อยอยู่กลางกลีบยิ้มแดงชมพูระเรื่อๆ เจ้าหัวชะโดชนเข้าเต็มกลีบอัดเม็ดบัวแน่น อาจารย์สะบัดหัวดุ้นสะบัดขึ้นลงไถไปมา
"โอย!!! อาจารย์ขา..." คุณนายแอ่นสะโพกโยกอกคราง หน้าสะบัดสั่นไปมา "เอามันเข้าเถอะค่ะ.. อย่าทรมานอิฉันอีกเลย...อูยยยย"
อาจารย์เรืองกดลงๆ เจ้าเงี่ยงบานค่อยๆจมลงทีละนิดๆ วาบ!! แน่นคับไปทั้งดุ้นตัวปลาและดันจนกลีบบัวบานออกรอบตัวปลา พงหญ้าเกาะเกี่ยวกันจนแยกต้นใบไม่ถูก... คุณนายโอบกอดอาจารย์เรืองอย่างลืมอาย อาจารย์ก็สุดแสบเสียวไม่อาจขยับเขยื้อนตัวชะโดได้เลย จำใจปล่อยมันคาอยู่เฉยอย่างนั้น ได้เพียงแต่ระดมปากและลิ้นฟัดสองเต้าเต่งตึงอยู่สาละวน ...เล่นเอาคุณนายทนไม่ไหว ส่ายสะโพกสะบัดไปมาไหวๆ เพื่อขยับกลืนเจ้าชะโดยักษ์เข้าไปอีกทีละน้อยๆ
"อูยซ์..." มันคับฟิตเต็มแน่นไปหมด เกิดมานอกจากของนายพลผู้ผัวแล้ว ก็เพิ่งจะอันนี้เป็นดุ้นที่สอง แล้วของนายพลน่ะ...ก็เพิ่งได้รู้ว่ามันเล็กกว่าดุ้นนี้มาก แค่รสชาติก็เพิ่งรู้ว่ามันผิดกันเป็นร้อยเท่าพันทวี
"อาจารย์ขา...ช่วยอิฉันด้วยเถอะคะ ช่วยกระแทกให้แรงๆหน่อยเถิดค่ะ... ใจจะขาดให้ได้...อาจารย์ขา"
"ไม่ได้หรอกครับ ตามพิธีกรรม...ว่าไว้เพียงแค่ให้คาปักอยู่อย่างนี้ อาจารย์จะขยับเขยื้อนไม่ได้ แค่นี้อาจารย์ก็ละอายใจ..ผิดอยู่แล้วล่ะ" อาจารย์เรืองเล่นลิ้นคารมอย่างผู้กำชัย ...แค่เอื้อม
"ทำเถอะคะ อิฉันอนุญาต หรือว่าช่วยขยับดันเถอะ...จะเอาค่าจ้างขยับดันเท่าไหร่ก็ว่ามาเถอะคะ..." พูดจบคุณนายก็พยายามกระดกก้นขึ้นลงและยักย้ายสะโพก เพื่อกลืนเอาชะโดยักษ์นั้นเข้าไป
"เมื่อคุณนายอนุญาต อาจารย์ก็จะทำให้... แต่คุณนายต้องอโหสิบาปให้กับอาจารย์ก่อนนะ"
"อาจารย์จะให้ทำแบบไหนล่ะคะ?" คุณนายตอบพร้อมชันศอกขึ้นอย่างต้องการรีบเร่ง
"คุณนายต้องใช้ปากกับลิ้นตรงนี้.." อาจารย์เรืองว่าพร้อมกับชักดึงเจ้าชะโดยักษ์ออกจากหลุมรูดังจ๊วบ! เล่นเอาคุณนายใจหายที่จู่ๆปลาตัวเขื่องก็หลุดออกมาอย่างน่าเสียดาย จนแอ่นก้นแอ่นเนินร่องนูนตามมาติดๆ
"อุ๊ย...แหม..." คุณนายร้องตามอย่างเสียดาย อาจารยืเรืองตอบสวนสำทับว่าถ้าไม่ทำล้างกรรมให้ ก็เป็นอันเสร็จพิธีแล้ว
"โธ่...อาจารย์.. ล้างค่ะล้างกรรมล้างบาปทั้งนั้น...แต่อาจารย์ต้องทำให้อิฉันนะค่ะ..."
คุณนายลนลานรับคำอย่างละห้อย ตอนนี้หน้ามือตามัวหมด เมื่อต้องมาเจอเอาลูกเล่นของอาจารย์เรือง ...ให้ใครก็เถอะมาถึงขั้นนี้แล้ว คงเอาไงเอากัน ค้างคาอยู่อย่างนี้ใครจะทนไหว...
อาจารย์เรืองเลื่อนตัวขึ้นคร่อม ก้นนั่งทับสองเต้าเอาเจ้าหัวปลาชะโดจ่อตรงไปที่ริมฝีปากคุณนาย... ช่างง่ายดาย คุณนายผวกหัวขึ้นหลับตาอ้าปากกว้างงับลึกยันโคน แล้วค่อยๆหุบริมฝีปากรูดมาทางปลายหัว แล้วกลืนกลับเข้าไปยันโคนใหม่ ลิ้นก็ตวัดเลียเจ้าหัวบานอยู่ไปมา ...ก็ของมันเคยอยู่แล้วกับท่านนายพล แต่กับของท่านนายพลก็อย่างงั้นๆ มันฝืนทำเอาใจแกนๆ ...มาคราวนี้ไม่ใช่เลย คุณนายกำลังมีอารมณ์เต็มพิกัด ไม่รู้ตัวว่าทำไมมันถึงเลยเถิดได้ขนาดนี้ มันเงี่ยนขึ้นมาจริงๆ
"อูยซ์...." อาจารย์เรืองเกร็งก้น ยกตัวอย่างลืมตัว มือก็จิกผมคุณนาย โยกก้นตามปากคุณนายเข้าออก แวบ!! อาจารย์เรืองพลิกคุณนายขึ้นอยู่บน ตัวเองอยู่ล่าง พร้อมหมุนตัวกลับหัวคุณนายที่โก้งโค้งอยู่ ปากก็ยังคงงับอมรูดขึ้นรูดลง หัวอาจารย์เรืองมาอยู่ตรงร่องช่องของกลีบบัวสวรรค์ สองมืออาจารย์ยกขึ้นรั้งแก้มก้นลงมา ปากกับกลีบบัวอยู่ระดับเดียวกัน...
แผล็บๆ !!! อาจารย์เรืองตวัดลิ้นแยงเข้าร่องช่องกลีบบัวสวรรค์ พร้อมแทงเข้าแทงออก
"โอ้ยยย...อาจารย์" คุณนายสะดุ้งยกก้นลอยทันควัน "อูยซ์..." คุณนายออกเสียงทั้งที่ดุ้นยังคาคับปากอยู่ พร้อมกับกดก้นบดเนินนูนอัดกลีบร่องบัวสวรรค์ลงสู้ลิ้นสากของอาจารย์เรือง ...ได้ผล! อาจารย์เรืองใช้กลยุทธ 69 กลับหัวกลับหาง..ต่างใช้ปากลิ้นละเลงกันอุตลุด และเกือบจะพร้อมๆกันที่ทั้งสองคนโก่งสุดตัว เมื่อเจ้าชะโดยักษ์คายน้ำพุ่งออกมามากมายขาวข้นเลอะเปรอะคาช่องปากช่องคอคุณนาย... ส่วนคุณนายก็เอากลีบบัวอัดแน่นจนแทบจะกลืนดูดจมูกอาจารย์ไว้แทบหายใจไม่ได้
ทั้งอาจารย์เรืองและคุณนายต่างประคองกันเข้าชำระล้างกันอย่างสนิทสนมราวกับเป็นผวเมียกันมา ๑๐ ปีก็ไม่ปาน หยอกล้อต่อกระซิกกระหนุงกระหนิง เหมือนกับข้าวใหม่ปลามัน ผลัดกันล้างขัดถูร่างกายกัน
"อาจารย์ขา...ไม่รู้ล่ะ ล้างกรรมล้างบาปให้อาจารย์แล้ว อาจารย์ต้องต่อสิ่งที่ทำค้างไว้กับพรนะ ไม่งั้นพรไม่ยอมหรอกนะ..."
"จ๊ะๆ...แต่ต้องพักเดี๋ยวนะ ขอให้เจ้าหนูนี่มันได้พักหน่อยก่อน..." อาจารย์เรืองเอามือลูบเจ้าปลาชะโดที่ไม่อ่อนตัวเล็กลงนักอย่างกำชัย พร้อมคิด 'เอาล่ะมึง...ทีนี้ละกูอ้ายเรืองสบายไปแปดอย่าง เงินก็จะได้ อีปิ๊ก็จะได้ มันจะต้องมาเซ่นเอง..ฮะ..ฮ่าๆๆ"
หลังจากอาบน้ำชำระล้างกันแล้ว ทั้งสองก็มานอนหยอกล้อกันบนเตียงด้วยร่างที่เปลือยเปล่า คุณนายพรลืมตัวแล้วเมื่อถูกอาจารย์เรืองร้อยเล่ห์จุดไฟแห่งความกำหนัดลุกโพลงขึ้น หลังจากที่อดอยากมานานหลายเดือนตั้งแต่ท่านนายพลไปมีเมียน้อย ครั้งนี้เลยกลายเป็นตัณหากลับ เพิ่มความเงี่ยนอยากขึ้นเป็นสิบๆเท่า...
คุณนายพรเอามือกุมลูบไล้หัวปลาชะโดยักษ์เขย่าอย่างมีอารมณ์ เจ้าสองลูกข้างล่างก็กระทบกันไปมา
"แหม...เมื่อไหร่มันจะแข็งสู้ได้สักทีคะอาจารย์?" พูดไปคุณนายพรก็รูดกระตุกเขย่ามันไปมา "อุ๊ยย์..พองแล้วอาจารย์"
"อือ.." อาจารย์เรืองครางในคอ นิ้วก็เขี่ยติ่งหัวนมเล่น ได้การ..สู้แล้ว อาจารย์เรืองขยับลงจากเตียง จับตัวคุณนายให้นอนขวางเตียง เอาเท้าสองข้างห้อยลงพื้น สะโพกคาดคาอยู่กับขอบเตียง แบะถ่างออกอาจารย์เรืองแทรกตัวคร่อมลงเท้ามือลงข้างตัวคุณนายพร
เหมือนนกรู้...คุณนายพรคว้าหมับเข้าที่ลำดุ้นของอาจารย์จับขยับเอามาให้ตรงร่องช่องรู "อุ๊บซ์..." เข้าแล้ว! เมื่ออาจารย์เรืองค่อยๆกดตัวลง.. คุณนายพรปากบิดเบี้ยว ตาหรี่ปรือ แอ่นก้นยกขึ้นไปรับดุ้นใหญ่ที่ค่อยๆเคลื่อนเข้าร่องรูเสียว แต่คับอัดแน่นจนแทบฉีก...
"อูยซ์...เจ็บ..ซี๊ด.." คุณนายพรร้องครางเบาๆ
ปั้มแล้ว...อาจารย์เรืองเริ่มชักดุ้นยักษ์ราวลูกสูบขึ้นๆลงๆ อี๊บซ์...เสียงครางปนเสียงร้อง...ฟังไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร แข่งกันร้องแข่งกันคราง อาจารย์เรืองก็ตั้งหน้าตั้งตาปั๊ม คุณนายพรก็คอยรับหนุนส่งอย่างเมามัน เสียงเตียงลั่นอี๊ดอ๊าดๆๆ
"อาจารย์ขา...เร็วๆหน่อยค่ะ พรจะทนไม่ไหว...ใจจะขาดแล้วค่ะ"
"จ้ะ...เหมือนกัน..โอ้ยซ์..คุณนายพรรับให้สูงๆหน่อย..."
เท่านั้น...สวรรค์ที่ราวมีนางฟ้าออกมาโปรยดาวระยิบระยับเกลื่อนม่านตาของทั้งสอง หากเป็นภาพที่เห็นสุดที่จะบรรยายได้...เป็นภาพที่อาจารย์เรืองกดแอ่นสะโพกลงอย่างสุดตัวจนกายแอ่นกลาง ส่วนคุณนายพรก็แอ่นร่างส่วนกลางขึ้นต้านรับอย่างไม่ยอมกัน เหมือนกับการต่อสู้กำลังภายในกันปานนั้น พลันทั้งคู่ก็หมดฤทธิ์ ประกบกันล้มพับลงกับเตียง หน้าท้องต่อหน้าท้อง ตีก้นดังเพี๊ยะ ทับกันอยู่อย่างนั้น...
"อิฉันกราบลาอาจารย์ล่ะคะ อ้อ...พรุ่งนี้จะมาทำพิธีต่ออีกนะคะ นี่ค่ะ..." คุณนายพรกรีดธนบัตรสีม่วงปึกหนุ่งไม่น่าจะต่ำกว่า ๕ พันบาทลงใส่พานพลูบุหรี่ของอาจารย์เรือง พร้อมถดตัวถอยออกไป เจ้าสมเจ้าวุฒิขยับตัวเช้ามาทันที
"มึงสองตัวแอบดูกู" เสียงอาจารย์เรืองตวาด "มึงสองคนวอนเสียแล้ว"
เจ้าสม เจ้าวุฒิ ก้มหน้างุด เจ้าสมโอด
"โธ่อาจารย์...อย่างน้อยก็ขอให้พวกผมได้มีความสุขเล็กๆน้อยๆบ้างสิครับ นึกว่าแบ่งๆกันมั่ง..แค่นี้เอง"
"เอาล่ะ...พวกมึงไม่ต้องพูดแล้ว ไปเปิดรับแขกคนต่อไปได้แล้ว..." อาจารย์สั่งลั่น
และในวันต่อมา คุณนายพรหอบข้าวของพะรุงพะรังจนเจ้าสมกับเจ้าวุฒิต้องรีบช่วยถือ เอามาฝากอาจารย์เรือง... วันนี้เช่นกัน คุณนายพรอยู่กับอาจารย์เรืองในห้องสองต่อสองตั้งแต่เช้า พักกินข้าวเที่ยงแล้วต่ออีกยันเย็นค่ำ เล่นทำพิธีต่อฤทธิ์กัน ๔-๕ รอบคุณนายพรก็ยังไม่พอ ทว่าอาจารย์เรืองผู้มีฤทธิ์มาเจอะแบบนี้ก็ถึงหมดฤทธิ์ นอนพับคออ่อนเป็นเต้าหู้นิ่มเหลวเละ แผ่สองสลึง... ขนาดลิโพฯ กระทิงแดง ๑๐ ขวดแล้วยังไม่ฟื้นเลย
"อิฉันลาล่ะค่ะ พรุ่งนี้จะมาให้อาจารย์ทำพิธีต่อฤทธิ์อีกนะคะ.."
หลังจากคุณนายมากฤทธิ์ออกพ้นประตู เสียงอาจารย์เรืองก็เรียกดังลั่นขึ้น
"ไอ้สมไอ้วุฒิมาช่วยประคองกูลุกขึ้นที.. โอยกูตายแน่ถ้าอีแบบนี้...ต้องรีบหาวิธีใหม่แล้ว กูจะไม่ไหวแล้ว ของแม่งมันขึ้น..ขึ้นแล้วไม่ยอมลง พวกมึงต้องช่วยกูแล้วล่ะ"
"ครับ/ครับ" เจ้าวุฒิเจ้าสมตอบพร้อมแทบเป็นเสียงเดียวกัน
"แฮะๆ ยินดีรับใช้ทุกโอกาสครับอาจารย์" เจ้าสมลากเสียง
"พวกมึงต้องมาช่วยทำพิธีต่อฤทธิ์แทนกูบ้างแล้วโว้ย ถ้าเป็นแบบนี้กูหัวใจวายแน่ๆ เอายังงี้...พรุ่งนี้กูจะหาวิธีดู พวกมึงคอยฟังคำสั่งกูพรุ่งนี้เช้าแล้วกัน..."
วันรุ่งขึ้น หลังจากที่อาจารย์เรืองและสองศิษย์วางแผนกันเรียบร้อย ก่อนคุณนายพรจะมาถึงเล็กน้อย เช่นกัน..วันนี้ของเพียบทั้งของกินของใช้ "อาจารย์ขาาาาาา..." เสียงเรียกหวานแหววมาแต่หน้าห้อง เล่นเอาอาจารย์เรืองสะดุ้งวางแก้วน้ำชาเกือบไม่ถูก
"อ้อ...คุณนายมาแล้ว แต่วันนี้อาจารย์ลืมบอกไป ว่าวันนี้เป็นวันครู อาจารย์ต่อฤทธิ์ให้ไม่ได้น่ะ.."
"แหมมมมม..." คุณนายพรลากเสียงยาวอย่างผิดหวังออกหน้าอย่างแรง
"วันนี้ก็ทำพิธีกรรมต่ออย่างอื่น อย่างใช้พิธีต่อทางสายจิต..เดี๋ยวเจ้าสมกับเจ้าวุฒิจะแนะนำให้ วันนี้อาจารย์ต้องบำเพ็ญจิตรำลึกคุณครูบาอาจารย์ก่อน แล้วยังไงก็ต้องต่อฤทธิ์กันพรุ่งนี้นะ เอ้า...เจ้าสมเจ้าวุฒิจัดการเป็นธุระแทนอาจารย์หน่อย"
"ครับ..." เจ้าสมรับคำพร้อมสะกิดพาคุณนายพรออกจากห้องมา ซึ่งคุณนายก็ตามออกมาอย่างเสียไม่ได้ เจ้าสมพาเธอมารอนั่งที่ห้องกลาง ก็ไม่ใช่อะไรหรอกเพียงรอเวลาให้สมฤทัยหมอนวดสาวที่มาทำเสน่ห์เพิ่มมาตามกำหนดเวลานัดในตอนนี้ด้วย เพื่อให้อาจารย์เรืองทำพิธี และจะเป็นการเข้าตามแผนการที่อาจารย์เรืองวางไว้อีกด้วย...
มาแล้ว...เสียงมอเตอร์ไซค์วิ่งมาจอดพร้อมกับเสียงเดินขึ้นเรือนมายังห้องกลางเข้าหาอาจารย์เรืองโดยเจ้าวุฒิพามา เจ้าสมรีบบอกให้คุณนายพรเดินอ้อมมายังอีกห้อง แล้วเปิดช่องให้มองส่องลอดเข้าไปเห็นห้องอาจารย์เรืองพร้อมหมอนวดสาวกับเจ้าวุฒิอย่างชัดเจน คุณนายพรจ้องภาพที่ปรากฏอย่างถนัดตา...
อาจารย์เรืองโบกมือให้เจ้าวุฒิออกไป หญิงสาวก้มลงกราบ สียงพูดคุยเบาไม่ค่อยได้ยินชัด เห็นเพียงแต่อาจารย์เรืองชี้ไม้ชี้มือไปที่เตียงขาหยั่ง แล้วหญิงสาวก็ตรงไปจัดการเปลื้องผ้าตัวเองเหลือตัวล่อนจ้อนอย่างไม่มีอาการอายแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียง เอาหัวเข่าวางพาดไว้กับขาหยั่งถ่างอ้าซ่าหันมาทางช่องแอบมองพอดี อาจารย์ลุกขึ้นเดินไปดึงผ้าปิดคั่นกลางช่วงท้องบังท่อนบนไว้ แล้วเจ้าวุฒิก็ย่องๆกลับเข้ามา อาจารย์เรืองก็ให้เจ้าวุฒิถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้วทำท่าบริกรรมคาถาเป่าลงตรงท่อนลำของเจ้าวุฒิ พร้อมเอาทองคำเปลวปิดลงตรงหัวดุ้น แล้วจึงเดินย่างเบาๆออกห้องไป เจ้าวุฒิก็เดินเข้าประจำที่หว่างขาอ้าซ่านั้น...
เจ้าสมรีบชิงบอกกับคุณนายพร "นี่ก็เป็นพิธีต่อฤทธิ์อีกวิธีหนึ่งครับ เพราะอาจารย์ในระหว่าง ๑๐ วันนี้จะถูกเนื้อต้องตัวใครไม่ได้โดยเฉพาะเพศหญิง เพราะอาจารย์ต้องถอดกายทิพย์ไปเฝ้าเทพบนสรวงสวรรค์ตลอด.."
คุณนายพรพยักหน้ารับ แต่สายตาก็ยังจับจ้องดูเจ้าวุฒิอยู่ตลอด...ก็เกิดมาเป็นตัวเป็นตนยังไม่เคยได้ดูใครเอากันต่อหน้าจะจะ...ว่างั้นเถอะ
เจ้าวุฒิเข้าหว่างขาแล้วเอาของของตัวจ่อตรงรูเป้า เสียบพรวดแล้วก็ซอยถี่ยิบ ลากยาวบ้างสั้นบ้าง เสียงครวญครางกับชายผ้าเผยอกระตุกไปมา...คุณนายพรยืนดูพร้อมหนีบบดหน้าขากับเนินูนไปมาอย่างไม่เนื้อรู้ตัว หน้าแดงขึ้น ตาเยิ้ม ริมฝีปากแห้งเม้มไปมา... เจ้าสมจับสังเกตคุณนายพรตาไม่กระพริบเช่นกัน มันก็ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงถูก.. คุณนายนายทหารหายใจกระเส่าขึ้น ฟืดฟาดๆถี่หอบหนักหน่วง... ภาพเจ้าวุฒิซอยรูสวรรค์อยู่ตลอด เจ้าสมก็ของขึ้นจัดการปลดซิปกางเกงตัวเอง งัดเอาจ้าวโลกออกมารูดเข้าออก หัวบานเป็นกะด้ง...
"อุ้ย!!" คุณนายพรหันมาเห็นเข้าก็ทำตาโต "ทำ..ทำอะไรน่ะ?"
"ผมก็กำลังช่วยตัวเองไงครับ ผมก็ทนไม่ไหวครับ คุณนายช่วยผมหน่อย ช่วยจับกุมช่วยรูดมันหน่อย จะเป็นพระคุณอย่างสูงเลยครับ..." เจ้าสมกล้าขอในสิ่งที่มันไม่เคยคิดว่าจะกล้ามาก่อนเลย.. ไอ้สมเอ๋ย! พังแน่ล่ะมึงงง...
เปล่า...ตรงกันข้าม..คุณนายพรกลับยิ้มระรื่นเอื้อมมือมาคว้าหมับดุ้นของมันเต็มกำ มันร้อนวูบ..เต้นกระดุกกระตุกมือตุ๊บๆเลย... ตัณหาราคะทำให้คุณนายพรหน้ามืดลืมศักดิ์ศรีหน้าตาฐานะตนเอง ด้วยมัวเมาอยู่กับกลกามกลสวาทที่อาจารย์เรืองกระตุ้นเร้าโลมจนมันระเบิดทลาย... มือของคุณนายกำอาวุธประจำกายเจ้าสมอย่างกำหนัดในอารมณ์ยิ่ง ขยับมือขัดจรวดลำเขื่องอย่างมันมือ เจ้าสมก็ไม่แพ้อาจารย์เรืองนักกอดหมับรัดตัวคุณนายพรพร้อมซบหน้าซอกซอนระดมสูดกลิ่นอายของสาวใหญ่ ตั้งแต่ต้นคอ ใบหู จนถึงร่องเนินอกอูม ส่วนมือคุณนายก็ยังคงขัดถูจรวดของมันเมามัน...
ภาพกิจสวาทของสองศิษย์ร้ายสองคู่ต่างลีลาบทบาท ก็หาได้พ้นสายตาของอาจารย์เรืองไปไม่ เขายิ้มอย่างสบอารมณ์ยิ่ง... เจ้าวุฒิซอยสุดฤทธิ์กับนังแม่หมอนวดสาวรุ่นสมฤทัย ส่วนเจ้าสมก็ไม่เบา ค่อยๆดันจนคุณนายถอยเข้าห้องเล็กไป...
หลังเจ้าสมล็อคประตูปิด ก็เร่งปลดชุดของคุณนายพรออก ข้างคุณนายพรก็ถอดเสื้อผ้าเจ้าสมออกเช่นกัน จนทั้งสองอยู่ในชุดแรกเกิดด้วยกัน เจ้าสมสะท้านอารมณ์กับรูปทรงสัดส่วนของคุณนายพร ทั้งที่เคยแอบดูมาก่อนแต่ไม่สู้กับของจริงตรงหน้าได้... มันมองไม่ถูกตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอายังไงดี คุณนายพรยิ้มขันกับท่าทางเจ้าสม เดินฉีกตัวลงนอนบนเตียงเล็ก เจ้าสมเห็นดังนั้นก็ผวาถลาตามติดลงไปบดร่างกับหล่อน ขาก่ายมือเกาะ ปากระดมจูบ ก้นก็กระดุบๆแทงอย่างเมามัน...
คุณนายพรเธอพลิกตัวเองขึ้น เจ้าสมตกเป็นเบี้ยล่าง นอนหงายเอามือโอบรอบเอวของหล่อน คุณนายพรลุกนั่งยองๆลงตรงหน้าขาเจ้าสม จับกระบอกดุ้นจรวดให้ตั้งตรงเด่ ให้ได้ตรงกับศุนย์กลางตัวของหล่อน แล้วก็ค่อยๆหย่อนสะโพกตัวเองลงจนจรวดเจ้าสมมุดรูฝังเข้าไปจนมิดยันโคนหมดลำดุ้น...
คุณนายพรหายใจแรงจนอกกระเพื่อม เอาสองมือมาโน้มเกาะบ่าเจ้าสมแบบดึงบังเหียนม้าในท่าเตรียมควบ ทันใดคุณนายก็เริ่มขยับควบบดกับอาน...โหนกของเจ้าสมบดกับเนินกลีบของหล่อนบี้อัดกันดังกึกกักๆพั่บๆ เจ้าสมผู้ดูเสียเปรียบที่อยู่ล่างก็ไม่ยอมแพ้ แอ่นอานม้าของตัวเองยกสูงร่อนรับการโยกของคุณนายพรอย่างมีจังหวะจะโคน เร็วแรงถี่ขึ้น เจ้าสมถูกบุกจนสุดทน แอ่นตัวครั้งสุดท้ายเป็นสะพานโค้งจนคุณนายต้องกางขายืนย่อๆตาม จรวดลำเขื่องเจ้าสมหมดฤทธิ์ทยานพ่นน้ำมันเหนียวขาวข้นออกมา แล้วอ่อนยวบยาบ คุณนายพรตบแก้มเจ้าสมอย่างเสียอารมณ์
"โธ่!!! อะไรกันเนี่ย!!! ยังไม่ทันไรเลย..."
"ก็แหม...คุณนายเล่นลุยผมอย่างงี้ ใครจะไปทนไหวกันครับ"
เจ้าสมพูดแบบสำนึกผิด ...แต่กระนั้นก็เถอะคุณนายพรก็ยังถดตัวไปมาอยู่บนลำจรวดของเจ้าสมที่ไม่ได้ถูกถอดออก แม้มันจะหดตัวลงเท่าเด็กแล้ว อย่างไม่ยอมถอนแป้น
"เดี๋ยวครับคุณนาย ขอผมออกไปล้างก่อนเถอะครับ"
เจ้าสมขอตัวกับคุณนาย ซึ่งก็ได้รับการยินยอมพยักหน้าอนุญาต เจ้าสมคาดผ้าเช็ดตัวออกจากห้องเล็กสวนกับเจ้าวุฒิที่มันเสร็จจากสมฤทัยออกมาเช่นกัน เจ้าสมก็บุ้ยใบ้ให้เจ้าวุฒิให้ไปต่อกับคุณนายพร
เจ้าวุฒิก็รีบไปแง้มประตูชำเลืองมองคุณนายพร...ภาพคุณนายพรนอนหงายเปลือยล่อนจ้อน รอเจ้าสมอยู่อย่างหงี่ง่านด้วยอาการเอาสองมือปิดปากอ่าวของตัวเอง หลับตาพริ้มอย่างรอคอย เจ้าวุฒิจึงค่อยแทรกร่างย่องเข้าไป ปลดผ้าเช็ดตัวออกปล่อยกระบอกไฟแายกระบอกยาวดีดพุ่งผงาดเต็มลำ เดินกระดกกระบอกเข้าหาเป้ากลาง คุณนายพรยังหลับตาพริ้มเมื่อแว่วเสียงเดินเข้าหา
"ไวจังนะสม" พร้อมกับเอามือออกมาไขว่คว้าหาดุ้นลำ เจ้าวุฒิก็นกรู้แอ่นลำกระบอกไฟฉายไปหามือนั้นทันที
"อุ้ย!!" คุณนายสะดุ้งลืมตาโพลง เมื่อมือคว้าถูกกระบอกไฟฉายดุ้นยาวของเจ้าวุฒิเข้าเต็มกำ "ว้าย!!! ...นายวุฒินี่เธอ.." คุณนายทำท่าแปลกใจเล็กน้อย เจ้าวุฒิรีบบอก
"อาจารย์สั่งผมมาต่อฤทธิ์ให้คุณนายครับ เพื่อจะได้มีความต่อเนื่อง ตอนนี้ท่านอาจารย์ก็กำลังท่องมนต์กำกับให้อยู่ครับ..."
คุณนายพรหลบสายตาลงต่ำ เขินหน่อยๆอายนิดๆแต่ก็พยักหน้ารับ เจ้าวุฒิจึงไม่ชักช้า ก้าวข้ามมาขึ้นคร่อมทับตัวคุณนายพร้อมทำปากมุบมิบพ่นลมออกทางปากเป็นทางยาวไปตามตัว ตรงสองเต้าและลงมาถึงเนินสวรรค์
"พ๊วง!!!" แล้วเจ้าวุฒิก้เอามือทั้งสองลูบไล้นิ้วดะมาตั้งแต่ลำคอลงมาถึงอก ผ่านลงมาที่สะดือขึ้นเนินลงไปตรงหน้าขาแล้วกลับมาคว้าหมับตรงเนินสามเหลี่ยมขยุกขยุยตรงนั้น อารมณ์ที่ค้างของคุณนายพรที่คั่งคาจากเจ้าสมมันจึงถูกจุดขึ้นอย่างง่ายดาย พูดง่ายๆหากใครอารมณ์ค้างเติ่งแบบนี้ ต่อให้ช้างม้าวัวควายมาก็ไม่กลัวรับได้หมด ง่ายเสียยิ่งกว่าง่าย ลืมตัวลืมเกียรติหมดสิ้น เพียงเพื่อต้องการดับกำหนัดลงเท่านั้น
เจ้าวุฒิเข้าประจำหว่างขา แยกออกเป็นตัววี เจ้าวุฒิมาในมาดใหม่ดึงเอาหมอนหนุนหัวอีกใบมารองก้นคุณนายพร จนหม้อใบมหึมาพร้อมฝอยขัดหม้อลอยเด่น โชว์ความอวบอิ่มอูม จนเจ้าวุฒิสุดทนกระแทกหน้าตัวเองลงไป เอาจมูกฝังลงกลางร่องไปสูดดมคล้ายกับจะให้มันหายเข้าจมูกไปหมด
คุณนายเจอเข้ารูปนี้...ถึงสะดุ้งเอามือจิกผมเจ้าวุฒิ ยกร่างขึ้นจนเกือบเป็นท่านั่งแล้วล้มลงนอนอีกครั้ง เจ้าวุฒิซอกซอนทั้งจมูก ปาก ลิ้นอย่างเมามัน หน้าก็ต้องกระแทกกับเนินเนื้อยามที่คุณนายแอ่นขึ้นลงตามความเสียวซ่านของอารมณ์กำหนัดเงี่ยน คุณนายบิดตัวทั้งบนและล่างราวทรมาน หน้าตาปากห่ออย่างจะขาดใจ
เจ้าสมย่องเข้ามาตั้งแต่เวลาไหนไม่มีใครสนใจรู้ มารู้สึกกันก็เมื่อมันเอาจรวดยาวของมันแหย่เข้าที่ปาก ชนเข้ากับริมฝีปากของคุณนาย หล่อนลืมตาตกใจเล็กน้อยอย่างไม่คาดคิดว่าจะเจอกับเรื่องแบบนี้.... 'โอ้ย!!ใจจะขาด ข้างล่างก็ถูกลิ้นตวัดเลียจนสุดเสียว นายสมยังเอาดุ้นมาจ่อปากอีก...อู๊ยซ์...'
แต่คุณนายพรก็งับเข้าเต็มปากเต็มคำ..มันสุดในอารมณ์ ลิ้นก็ตวัดพัน..ตามความมันที่เจ้าวุฒิเลีย เจ้าสมช้อนหัวคุณนายพรโยกตามจังหวะลิ้นตวัดของเจ้าวุฒิ โยกหน้าตามสะโพกคุณนาย... อาจารย์เรืองลอบแอบดูอย่างสบอารมณ์ คล้ายกายกรรมต่อตัวต่อหางกัน...สองรุมหนึ่ง ฟัดกันนัวเนีย... จนจุใจกันทั้งสาม เจ้าสมอยู่บน..เจ้าวุฒิอยู่ล่าง...พอล่างเสร็จก็สลับกลับกัน คนตรงกลางอย่างคุณนายก็รับและชอกช้ำสุดในครั้งนี้ตั้งแต่เกิดมาจนเป็นคุณนายเมียนายพล แต่ก็สุขสมใจมันในอารมณ์ที่สุดอย่างสะใจก็ในวันนี้นี่เอง... โอ้...สวรรค์จริงๆ!!!!
ก่อนจะกลับ คุณนายพรยังกรีดนิ้วนับแบงค์ให้เจ้าสมกับเจ้าวุฒิคนละ ๒ ใบม่วง แล้วเดินตัวเบาออกไป ข้างเจ้าสม-เจ้าวุฒินั่งตาปรอย มือขาอ่อนหมดเรี่ยวหมดแรงกันอย่างหมดอาลัยตายอยากในชีวิต อยู่ต่อหน้าอาจารย์เรืองที่กำลังหัวเราะอย่างสะใจกับสภาพของสองศิษย์
"อาจารย์!" เจ้าสมพูดราวจะสิ้นลมลง "ผมขอลาป่วย ๑ เดือนครับ"
สิ้นเสียง เล่นเอาทั้งอาจารย์ศิษย์หัวร่อกันครืนลั่นสำนัก
"แม่ง..ยังกะนังแรด ผมสองคนลุยเอาจนน้ำจะแห้งตัวแล้ว ยัยคุณนายยังบอกให้เล่นต่ออีก... โอ้ย!! อีกสิบวันเนี่ยไม่รู้ว่าไอ้หำผมมันจะแข็งได้อีกหรือเปล่า? ท่าจะต้องไปดามเฝือกอ่อนก็ไม่รู้..."
เจ้าวุฒิพยักหน้าถี่ๆอย่างเห็นด้วยอย่างยิ่ง
๒ วันต่อมาคุณนายพรก็ยังคงหิ้วของพรุงพะรังอย่างเคย เจ้าวุฒิเจ้าสมสบตากันแย่งกันออกไปรับข้าวของ
"อาจารย์เรืองไม่อยู่หรือ?" คุณนายถามเจ้าสม
"อยู่ครับ ในห้องเล็ก เชิญเลยครับ"
เจ้าสมผายมือนำทาง พร้อมแอบมองการแต่งเนื้อแต่งตัวของคุณนายพร ที่ใส่กางเกงรัดรูปฟิตเปรี๊ยะ เสื้อยืดคอกลมเว้าโชว์สัดส่วนอย่างทายท้าสายตา ...เดี๋ยวนี้คุณนายพรแตกต่างไปกว่าเมื่อตอนแรกๆที่มาหาอาจารย์เรืองมาก ซึ่งในตอนแรกแต่งกายแบบคุณนายในชุกแซ็คแบบผู้ใหญ่ แต่เดี๋ยวนี้กลับเป็นแบบสบายๆสไตล์วัยรุ่นเปี๊ยบ
หล่อนก้าวเข้าห้องอาจารย์เรือง พร้อมพนมมือไหว้ อาจารย์เรืองชิงถามขึ้นก่อน
"อืม!! ทางบ้านท่านนายพล..ได้ผลบ้างมั้ยครับ?"
"ก็ยังปกติเหมือนเดิม ไม่มีวี่แววเลยค่ะอาจารย์"
"อาจารย์ก็คิดว่ามันน่าจะต้องมีอะไรผิดปกติแน่นอน อาจจะมีการเอาของลงคาถาอาคมมาซุกซ่อนในบ้านของคุณนายก็อาจเป็นได้ ไม่งั้นพิธีที่ทำนี่ ท่านนายพลต้องกลับมาแล้วไม่เยิ่นเย้อแบบนี้ อาจารย์ทำพิธีแบบนี้เป็น ๑๐๐ ๆรายก็สำเร็จเรียบร้อย ก็เพิ่งจะมาเจอรายคุณนายนี่แหละ... เอาอย่างงี้ดีกว่า อาจารย์คงต้องขอไปตรวจตราดูที่บ้านของคุณนาย เผื่อจะเจออะไรที่มันขวางมันแก้ข่มพิธีทางเราไว้..."
"ได้เลยค่ะ อาจารย์จะไปเมื่อไหร่? อิฉันจะได้ให้รถมารับ..."
"พรุ่งนี้ วันเสาร์น่าจะดี อ้อ..คุณนายต้องให้ทุกคนในบ้านอย่าออกไปไหนนะ บางทีฝ่ายนังเมียน้อยอาจทำวิชาสะกดจิตคนในบ้านให้เป็นสมุนคอยทำลายพิธีของเรา ตกลงพรุ่งนี้นะครับ"
"ค่ะ ขอบพระคุณท่านอาจารย์มากค่ะ ...เอ้อ! แต่ว่าวันนี้..." คุณนายทำหน้าเลิกลั่ก มองซ้ายมองขวา อาจารย์เรืองอ่านออก...ก็เรียกหาเจ้าสมเจ้าวุฒิมาทันที "แล้วอาจารย์เมื่อไหร่ถึงจะออกจะกรรมฐานต่อฤทธิ์ซะทีค่ะ?" คุณนายไม่วายอ้อนถามอย่างฉอเลาะ
"คงราวอีกวันสองวันเนี่ย อดใจเถอะ หว่างนี้ก็ให้เจ้าสมเจ้าวุฒิมันช่วยต่อฤทธิ์ให้คุณนายไปก่อนแล้วกันนะ"
"แหมมม...มันไม่เหมือนกันเนี่ย นายวุฒิกับนายสมก็งั้นๆสู้อาจารย์ไม่ได้เลยค่ะ..." คุณนายพรกระฟักกระเฟียดกระแทกใส่อาจารย์
พอดีเจ้าสมเจ้าวุฒิเข้ามาในห้อง สบตากับอาจารย์เรือง ก็รู้คิวกัน เจ้าวุฒิเจ้าสมก็รีบเชิญคุณนายไปทำพิธีต่อฤทธิ์ทันที
หลังจากคุณนายพรออกไปพร้อมสองศิษย์ อาจารย์เรืองก็หยิบเอาภาพถ่ายครอบครัวของคุณนายเมียนายพลมาเพ่งพิศ โดยเฉพาะตัวลูกสาววัยขบเผาะ รุ่นกำดัด ใส่กางเกงขาสั้นอวบอั๋น เคียงข้างกับคุณนาย ช่างสวยคม น่ารักน่าฟัด นี่แค่เพียงรูปถ้าเป็นตัวจริง.. 'อูยซ์...นึกแล้วเสียวสยิว' อาจารย์เรืองดูรูปไปมือก็ลูบคางไปอย่างใช้ความคิด วิธีการและเล่ห์เหลี่ยมที่จะได้กับได้อย่างมหาวายร้าย
อาจารย์เรืองเดินไปฝาผนังห้องซ้ายมือ พลิกกรอบรูปที่บังรูแอบมอง... ภาพที่เห็นเจ้าวุฒิเจ้าสมกำลังเล่นกายกรรมมวยหมู่ป้อนสวาทสยิวคุณนายพรอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช ...คุณนายคงเสพติดรสชาตมวยหมู่สองหนึ่งแล้ว ต่อไปเดี่ยวๆคุณนายจะได้อารมณ์ไม่มันถึงสวรรค์แน่... อาจารย์เรืองแสยะยิ้มมุมปาก เลื่อนกรอบรูปปิดช่องแอบมองลง 'เวรกาม...กามกรรม' อาจารย์เรืองส่ายหน้าเดินหลบไป
"อาจารย์..." เจ้าวุฒิเดินเข้ามา "คุณนายให้คนขับรถมารับอาจารย์ไปบ้านตามที่ตกลงไว้"
อาจารย์เรืองพยักหน้า แล้วลุกตามโดยมีเจ้าวุฒิถือย่ามใส่เครื่องไม้เครื่องมือทำพิธีตามมา "ไอ้สมมึงเฝ้าสำนักให้ดีล่ะ" แล้วอาจารย์เรืองก็ก้าวขึ้นรถเบนซ์ แล่นจากไป
"สวัสดีค่ะอาจารย์..." คุณนายยกมือไหว้ หลังจากรถจอดที่หน้าประตูใหญ่เข้าบ้าน อาจารย์เรืองรับไหว้ พร้อมมองไปรอบๆอย่างสำรวจ
"คงสัก ๕-๑๐ ล้านทั้งบ้านและที่ดิน..." อาจารย์เรืองประเมินอสังหาริมทรัพย์ในใจ พร้อมก้าวเดินเข้าไปยังห้องรับแขก คนรับใช้ ๑ สูงวัยสาว ๒ คน ชายแก่คนขับรถ คนสวน ล้วนรอคอยการมาอยู่ในห้องรับแขก
"อ้อ..." คุณนายเอ่ยถามอาจารย์เรือง "อาจารย์จะเริ่มสำรวจเลยหรือเปล่าค่ะ? อิฉันจะได้..." อาจารย์เรืองพยักหน้าขัดจังหวะ "..มล...หนูมลลงมาหาแม่หน่อยจ้ะ..." คุณนายรีบตามลูกสาวจากห้องชั้นบนมาสมทบที่ห้องรับแขก
"ค่ะแม่.." เสียงศยามลลูกสาวขานรับ พร้อมกึ่งเดินวิ่งลงบันได อาจารย์เรืองจ้องมองตาพองโตตะลึงค้าง...หนูมลรูปร่างอวบตึง สูงใหญ่ไม่แพ้คุณนายพรผู้แม่ ตากลมโต จมูกโด่ง หน้าผากมนกลม ปากจิ้มลิ้ม หน้ารูปไข่ อกอั๋นอวบใหญ่ ในชุดเสื้อยืดรัดรูปสีขาวบาง แถมนุ่งกางเกงขาสั้นแบบอยู่บ้านรัดรูปสั้นเต่อสีชมพูอ่อนๆ ดูคล้ายเป็นสาวลูกครึ่งไม่ปาน
อาจารย์เรืองมองอย่างอยากจะเอาดุ้นเนื้อแทรกเสียทันทีทันใดนั้น ส่วนเจ้าวุฒินั้นไม่ต้องพูดถึง เกิดมาในชีวิตมันก็เพิ่งจะได้เห็นเด็กสาวที่น่า..น่า..น่า... 'โอ้ย..มันน่าฟัดน่าเลียไปทั้งตัวเล้ย...' เป้าของมันตึงตุงโดยไม่รู้สึกตัว
"นี่ไงล่ะอาจารย์ขมังเวทย์ที่แม่เล่าให้ลูกฟัง อาจารย์จะมาช่วยแม่เรียกคุณพ่อให้กลับมาบ้านเราล่ะ"
"สวัสดีค่ะอาจารย์" เด็กสาวกะพุ่มมือไหว้อย่างอ่อนน้อม ยิ้มให้อย่างน่ารักที่สุดในโลก
อาจารย์เรืองยิ้มตอบตาหวานฉ่ำ มองใบหน้าของหนูมลปานจะกลืนกิน...'ในชีวิตนี้กูยอมพลีชีพแลกให้ได้เอาหนูมลเลย..' อาจารย์เรืองต้องคิดหนัก!
แล้วอาจารย์เรืองก็เลี่ยงสายตาเสียจากเรือนร่างดึงดูดของหนูมลอย่างเสียไม่ได้ เดินเลี่ยงออกมาทางเฉลียงบ้าน คุณนายพร้อมหนูมลลูกสาว กับเจ้าวุฒิก็เดินตามมา อาจารย์เรืองจึงเอ่ยกับคุณนายว่า
"ขออาจารย์ขึ้นไปดูที่ห้องนอนคุณนายกับท่านนายพลสักหน่อยก่อนน่ะ"
"ได้ค่ะ" คุณนายรับคำพร้อมจูงมือลูกสาวเดินนำ หนูมลเดินตามขึ้นบันไดโค้งกว้าง โดยอาจารย์เรืองเดินตามหลังมา...ซ้าย-ขวา ๆ อาจารย์เรืองนับจังหวะสะโพกหนูมลที่ขยับยักย้ายลอยอยู่ต่อหน้า ตามการยกเท้าก้าวขึ้นขั้นบันได แก้มก้นหนีบบีบเบียด ก้อนก้นเป็นร่องปั้น เจ้าวุฒิที่ไล่ตามอาจารย์เดินขึ้นมาก็ไม่น้อยหน้าผู้เป็นอาจารย์ ทั้งสายตาและใจมันไม่ต่างจากผู้เป็นอาจารย์มัน...
"ที่นี่ค่ะ" คุณนายเปิดประตูบานไม้กว้างใหญ่ พร้อมผายมือเชิญ อาจารย์เรืองก้าวเข้าประตูเดินตรงไปยังตำแหน่งที่ตั้งเตียงนอน เดินสำรวจไปทั่วทุกด้าน ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งขัดสมาธิหลับตาบริกรรมคาถา... คุณนาย-หนูมลลูกสาว พร้อมเจ้าวุฒิก็นั่งลงกับพื้นพรมปูของห้องอย่างเงียบๆ ต่างจับจ้องดูอาจารย์เรืองอย่างสงบ
สักครู่ อาจารย์เรืองที่นั่งบริกรรมก็ลืมตาขึ้นหลิ่วตาส่งซิกกับเจ้าวุฒิเป็นนัยตามแผนการ เจ้าวุฒิก็ลุกขึ้นเดินเอามือยกเปิดดูที่นอนตามมุมและหัวนอน กระทั่งเจ้าวุฒิอ้อมมาลับสายตาด้านหลังอาจารย์เรือง
"เจอแล้วครับอาจารย์" เจ้าวุฒิส่งเสียงดังขึ้นอย่างปนตื่นเต้น ทำเอาคุณนายและหนูมลพลอยลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงมาที่เจ้าวุฒิ ในมือเจ้าวุฒิถือขวดเล็กๆพร้อมปลัดขิกเล็กปิดทอง...
คุณนายพรแสดงท่าทางสงสัยอย่างเด่นชัด ว่าของพวกนี้มาอยู่ใต้ที่นอนได้ยังไงกัน ทั้งที่เมื่อเช้าตนเองเป็นผู้เปลี่ยนผ้าปูที่นอนเอง ก็ไม่พบเห็นอะไรอย่างนี้เลย...
เจ้าวุฒิเอาของมอบใส่มือของอาจารย์เรือง เขาจับเอามาดูแล้วยกขึ้นมาพร้อมพูดกับคุณนายว่า
"เห็นมั๊ยคุณนาย!! นี่ก็เป็นหลักฐานแสดงว่าฝ่ายโน้นนำเอามาปล่อยทิ้งเอาไว้ อาจารย์เชื่อว่าน่าจะยังมีอีกหลายอย่างด้วย เพราะถ้าไม่อย่างงั้นพิธีกรรมต่างๆที่คุณนายทำแล้วมันน่าจะสัมฤทธิผลแล้ว"
ว่าแล้วอาจารย์เรืองก็ลุกจากที่นอน เดินไปรอบๆห้อง เอามือล้วงซอกโน่นซอกนี่ ทั้งมุมโต๊ะมุมเตียง โซฟายาวท้ายเตียง หลังตู้ตั่งต่างๆ ตามซอกมุมมัดผ้าม่านใหญ่ที่ประตูเฉลียงบน แล้วอาจารย์เรืองก็ล้วงจนเจอตะปูยาวสี่นิ้วอีกตัวมาชูให้ทุกคนดู พร้อมกับบอกว่า
"นี่ก็ของๆฝ่ายโน้นเอามาซ่อนฝังไว้ทำอาถรรพ์กับบ้านคุณนาย"
คุณนายดูจะยิ่งเชื่อถืออาจารย์เรืองมากยิ่งขึ้นไปอีก ส่วนหนูมลได้แต่มองอย่างไม่ค่อยจะเข้าใจอะไรนัก
"คุณนายครับ อาจารย์อยากทราบว่าคุณผู้ชายมาใช้ที่นอนนี่ครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ครับ?"
"ครั้งสุดท้ายรึค่ะ...คงราวเกือบเดือน เห็นจะได้มั่งคะ"
"อือ!" อาจารย์เรืองพยักหน้ารับพลางเอามือลูบคางไปมาอย่างใช้ความคิด แต่สายตาไพล่ชำเลืองมองหนูมลที่นั่งพับเพียบอยู่... อ๊อย..น่องขาอ่อนขาวเป็นยองใย เนียนผ่องเนื้อแน่น กางเกงขาสั้นรัดรูเว้าขึ้นไปเกือบถึงง่ามขา เป็นรูปตัววี ตรงแหลมเป้าอิ่มอูมปลิ้น... อาจารย์เรืองเหนียวน้ำลายจนต้องตวัดลิ้นให้เปียกในปากไปมาราวกระหายน้ำหนัก 'โอย...ใจจะขาดแล้ว...ไอ้อาจารย์เรืองเอ๋ย'
"เอ่อ...อาจารย์คิดว่า..." อาจารย์เรืองจงใจชงักคำพูดไว้ พร้อมพยักหน้าเรียกคุณนายเดินตามออกไปที่ระเบียงเพื่อพูดคุยกันสองต่อสอง โดยไม่ให้หนูมลได้ฟังด้วย...
"อาจารย์จะว่าอะไรหรือคะ?" คุณนายร้องถามเมื่อเดินตามออกมา
"ก็คิดว่าเตียงนอนนี้พร้อมกับห้องนอนนี้ด้วย คงต้องทำพิธีแก้เคล็ดอาคม ไม่เช่นนั้นอาถรรพ์เวทย์ต่างๆมันจะยังคงอยู่เรื่อยไป คุณนายเองก็ถูกกระทำต่างๆผ่านทางท่านนายพลโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว นี่หากอาจารย์ไม่ได้มาตรวจเองละก้อ มันก็อาจกำลังจะสัมฤทธิผล มันจะทำลายคุณนายยังไม่พอ ยังอาจจะทำลายถึงลูกสาวคุณนายด้วย คงหวังจะฮุบสมบัติทั้งหมดไว้คนเดียว..."
คุณนายถูกขู่จนหน้าตาตื่น
"...แล้วอาจารย์ขอถามคุณนายอีกอย่าง..คุณนายอย่าปิดบังนะ เคยมีเหตุผิดปกติอะไรเกิดขึ้นกับลูกสาวคุณนายบ้างไหม?" อาจารย์เรืองเริ่มหาจุดอ่อนตามเล่ห์เหลี่ยมของซาตานอเวจีอย่างมีจิตวิทยาสูง
"อ้า...ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่คะอาจารย์ อ้อ...เห็นจะมีอยู่อย่างเดียวก็ตอนก่อนจะถึงรอบเดือน หนูมลจะปวดท้องจนทุรนทุรายก่อนเม็นต์มาเท่านั้นละคะ"
ได้ผล...อาจารย์เรืองยิ้มมุมปากอย่างเล็งผลสำเร็จเห็นสวรรค์รำไรทันที..เมื่อคุณนายเผยเรื่องออกมา 'หนูมลเอ๋ย...' อาจารย์เรืองวาดนโมภาพออกมาเป็นเรื่องเป็นราว พร้อมหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข
"แล้วอาจารย์จะทำอย่างไรดีละค่ะ?" คุณนายพรที่เริ่มวิตกกล่าวเชิงปรึกษา
"ก็อาจารย์บอกแล้วว่า ห้องนอนนี้ถูกอาถรรพ์คุณไสยมานานแล้ว สาเหตุที่ท่านนายพลไม่ยอมกลับมาก็เพราะร้อนรนในห้องนี้ ห้องนี้จะเป็นไฟเผาท่านนายพล คุณนายกับลูกก็พลอยถูกเกลียดถูกเบื่อหน่ายไปด้วย ดังนั้นต้องทำพิธีแก้อาถรรพ์ไสยซะ... แต่ว่า..." อาจารย์เรืองจงใจหยุดทิ้งท้าย
คุณนายพรก็โพล่งขึ้นมาตามแผนเล่ห์กลอาจารย์เรืองทันที
"แต่ว่า..อะไรคะอาจารย์?"
"ทำพิธีเที่ยวนี้ คุณนายกับลูกสาวต้องร่วมกัน เพราะถูกของทั้งสองคน แต่กลัวว่าลูกสาวคุณนายจะไม่ร่วมมือ ก็จะลำบากแก้ไขอาถรรพ์ไม่สำเร็จ และตอนนี้ลูกสาวคุณนายอาจารย์เพ่งแล้วขอบอกตรงๆว่าถูกเสกคุณไสยเข้าในตัวแล้ว พอถึงเดือนมันก็จะออกฤทธิ์ให้เจ็บปวด ตามที่อาจารย์ดูคงอีกราว ๕ ครั้งเท่านั้น หนูมลอาจถึงตายได้..."
คุณนายหน้าตื่น..ซีดถอดสีทันที "อีเมียน้อยชั่วจัญไร! ทำกับกูกับลูกได้!!" เธอเผลอตัวสบถออกมา
"ใจเย็นครับคุณนาย" อาจารย์เรืองปลอบ "ยังไม่สายเกินแก้ ขอเพียงหนูมลร่วมมือด้วยเท่านั้น รับรองว่าอาจารย์จะทุ่มเทจนวิชาฃั้นสุดท้ายเสกของให้ย้อนกลับเข้าตัวฝ่ายโน้นทันที"
"เอาเลยค่ะอาจารย์ เป็นไงเป็นกัน อิฉันสู้เต็มที่แล้ว อีเมียน้อยนี่ต้องเอากันให้รู้เรื่องกันทีนี้ล่ะ ไม่งั้นคงลากปืนไปยิงแม่งเลย..."
ได้ผลอีกตามเคย อาจารย์จุดไฟแค้นแห่งการลืมสติสัมปชัญญะให้กับคุณนายผู้งมงาย จนหลงตามเกมไปอย่างขาดความยั้งคิด
"แล้วจะต้องทำยังไงบ้างละค่ะอาจารย์? คงไม่ใช่แบบๆ..." คุณนายถามพลางมองหน้าอาจารย์เรืองอย่างแคลงใจ ว่าถ้าเป็นพิธีแบบที่ตัวเองทำกับอาจารย์มาตลอด คงยอมให้มาทำกัยลูกสาวตัวเองไม่ได้แน่
"โอ้ย!! ไม่ต้องห่วงหรอกคุณนาย มันไม่ถึงขั้นนั้นหรอก เพียงแต่..." แล้วอาจารย์เรืองก็เอียงหน้าไปกระซิบที่ข้างหูคุณนาย ข้างหนูมลที่นั่งพับเพียบอยู่ในห้องมองมาที่คุณแม่ของตัวกับอาจารย์เรือง ด้วยดวงตาบ๊องแบ๋วบริสุทธิ์ไร้เดียงสา
คุณนายแสดงอาการครุ่นคิดอย่างหนัก หลังจากที่ฟังอาจารย์เรืองกระซิบว่า
"...ต้องบอกความจริงกับหนูมลแล้วละครับ หากอีก ๕ ครั้งครบแล้วชีวิตของทั้งคุณนายและหนูมลก็จะรักษาไว้ไม่ได้แน่นอน... ก็ตามใจครับคุณนายนะ"
แล้วอาจารย์เรืองยังสำทับอย่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งขึ้นว่า
"อาจารย์ว่าคงจะคล้ายกับเมื่อปีก่อน ที่สำโรงนั่นแหละครับ ไม่ยอมเชื่อไม่ทำพิธีแก้อาถรรพ์...ตายหมดทั้ง ๓ แม่ลูก นี่อาจจะเป็นหมออาคมรายเดียวกันก็ได้ มันโหดร้ายมากนะ"
ได้ผล...คุณนายเดินกลับไปที่ลูกสาว จูงมือเลี่ยงออกไปที่มุมห้องห่างจากที่อาจารย์เรืองเจ้าเล่ห์ยืนอยู่กับเจ้าวุฒิพอประมาณ เห็นพูดคุยหารือกันเคร่งเครียดแม้จะไม่ได้ยินเสียงก็ตาม เห็นคุณนายทำท่าพูดจาอ้อนวอนขอร้อง มือก็โอบไหล่ลูกสาวอย่างนุ่มนวล แต่หนูมลก็สั่นหัวอย่างไม่ยอมท่าเดียว พร้อมทำหน้าเหยเกมองมาทางอาจารย์เรือง...
ที่จริงไม่มีใครรู้นอกจากอาจารย์เรืองกับคุณนายเท่านั้นที่กระซิบกระซาบกันที่ระเบียง แต่เจ้าวุฒิก็แอบยิ้ม ด้วยเดาได้ทะลุปรุโปร่ง ดั่งเห็นไส้เห็นพุงของอาจารย์เรืองหมดทุกขดทุกวง...จะอาไร้นอกจากจะทำพิธีแก้คล็ดด้วยการเอาดุ้นเนื้อทิ่มเข้าตัวเท่านั้น...
คุณนายเดินกลับมา ปล่อยให้หนูมลยืนซึมอยู่ตรงที่เดิม เจ้าวุฒิรู้ทางก็เลี่ยงออกไปอีกทาง
"ว่ายังไงล่ะ?" อาจารย์เรืองถามคุณนาย
"หนูมลไม่ยอมค่ะ บอกว่าทำไม่ได้..ยอมตายยังดีกว่า"
"เอางั้นน่ะ...ก็ตามใจเถอะ ไม่รู้จะช่วยยังไงได้ ก็คอยนับกันไป เจ็บปวดครบ ๕ ครั้งแล้วระวังให้ดี... ว่าแต่คุณนายเถอะ... วันนี้จะทำพิธีแก้อาถรรพ์สะเดาะห์อาคมสลายเวทย์ที่เตียงนอนกับห้องนอน ที่เตียงนี้เลยหรือเปล่าล่ะ?"
อาจารย์เรืองถามขึ้น ด้วยเริ่มหงี่ขึ้นมาทันที ก้จะอะไรเสียอีกล่ะ ไหนจะห้องสวยหรูหรา เตียงก็ชั้นหนึ่ง ที่นอนก็แสนนุ่น ไหนจะยังรูปร่างอันน่าฟัดเหลือกำลังของหนูมลยั่วกิเลศ เอาละวะ! ไม่ได้ลูกวันนี้ขอเล่นแม่ก่อนก็แล้วกัน ลูกสาวเอาไว้ก่อนค่อยตะล่อมอีกทีหลัง แถมก็เว้นจากคุณนายพรมาหลายวันแล้ว
"ที่นี่เลยหรือคะ?" คุณนายพรถามอย่างลังเลใจ พร้อมพยายามชำเลืองมองไปทางลูกสาว ให้อาจารย์เรืองจับสังเกตรู้ว่าที่นี่ไม่ดีแน่ แต่อาจารย์เรืองกลับทำเป็นรู้ไม่ทันแล้วพยักหน้าตอบ
"ก็ต้องในห้องนี้ ถ้าไม่แก้ห้องนี้ก่อนแล้วท่านนายพลจะกลับมาได้ยังไงกัน"
"ตกลงค่ะ!!" คุณนายรับคำ พร้อมหันไปสั่งหนูมลให้ไปคอยที่ห้อง "แม่จะอยู่ดูอาจารย์ทำพิธี.."
หนูมลก็รีบออกจากห้องไปทันที ด้วยใจที่สับสนงุนงงกับเหตุการณ์ และแทบจะไม่เชื่อหูตัวเองเลยกับคำพูดจากปากคุณแม่แบบนั้น.. เจ้าวุฒิก็ถอยฉากออกจากห้องตาม อาจารย์เรืองจึงพยักหน้าให้คุณนายล็อคห้อง คุณนายก็ไม่รอช้า..คำกล่าวว่าวัวเคยขาม้าเคยขี่นี่ แม้จะคำโบราณแต่มันก็ใช้ได้มาจนถึงปัจจุบันอย่างนำสมัย
ความประทับใจกับลีลา กับท่อนลำเขื่องของอาจารย์เรือง มันมากมายนัก แม้จะผ่านเจ้าวุฒิกับเจ้าสม ก็งั้นๆไหนเลยจะสู้ของอาจารย์เรืองได้ อาจารย์ผู้มีสไตล์ของการชักยาวสาวลึก ค่อยๆย่องมีจังหวะจะโคน เอียงซ้ายครูดขวา รูดงัดอย่างชนิดคนอื่นทำได้ไม่มีเหมือน...ใครพบเจอลีลาสไตล์นี้ รับรองติดงอมทุกราย...
คุณนายผวามากอดอาจารย์ทันทีหลังล็อคประตูห้อง อาจารย์ก็สุดทนคอย ถอดชุดออกกองทันที คุณนายก็สลัดของตัวเองออกไม่ช้ากว่ากัน ใบหน้าบ่งบอกถึงความอยากเต็มที่ ตาฉ่ำแดงก่ำคล้ายคนเมา ถลาคุกเข่าลงตรงหน้าอาจารย์ที่ยังยืนอยู่ แล้วเอามือจับกำกระบองยักษ์ของอาจารย์เรืองรูดขึ้นลงอย่างเมามันอารมณ์ จนอาจารย์เรืองต้องแอ่นก้นปอดๆถอยเด้งตามมือของคุณนายพรพร้อมส่ายด้ามกระบองเสือกปลายตรงยังริมฝีปากคุณนายพร จนหัวตอร์ปิโดชนเข้ากับปากงาม
วาบ!!! คุณนายอ้าปากงาบเอาหัวตอร์ปิโดเข้าไปเต็มปากเต็มลำคอ ครึ่งลำตุ่ยแก้มโป่ง หล่อนเอาริมฝีปากเป็นที่ห่อหุ้มตอร์ปิโดแล้วค่อยๆรูดออกมาจนเกือบหลุดเงี่ยงหัว พร้อมลิ้นก็กระตุกตวัดสั้นๆเกี่ยวตรงช่องปลายท่อตอร์ปิโดภายในช่องปาก อาจารย์เรืองสยิงจนพรวดเสือกลำตอร์ปิโดเข้าไปอย่างลืมตัว เล่นเอาคุณนายตาเหลือก คอย่นโก่งถอยอย่างน่าสงสาร คายท่อนตอร์ปิโดใหญ่ออก มือทั้งสองกุมลำคอโอดครวญ
"โอยอาจารย์!"
"ขอโทษ...ขอโทษจ้ะ ลืมตัวน่ะ ก็มันเสียวสุดๆ"
แล้วอาจารย์เรืองก็ก้มลงประคองฉุดคุณนายพรให้ลุกขึ้น ดุนไปนอนหงายบนเตียงตัวเอง จับคุณนายให้อยู่ในท่าคลานอยู่บนเหนือร่างของอาจารย์เรืองที่นอนลงก่อน แต่กลับหัวกลับหางกัน คุณนายก้มลงงับอมตอร์ปิโดอีก ส่วนโหนกเน้าเนินสวรรค์ก็ลอยเด่นยั่วอยู่เหนือหน้าอาจารย์
ไม่รอช้าอาจารย์เรืองเอาสองมือโน้มจับสะโพกคุณนายกดลงมาจนหญ้าฝอยชนจมูก ทันใดเจ้าลิ้นไร้กระดูกของอาจารย์เรืองก็แลบออกจากปากวนหมุนวนแหวกพงหญ้าหนาหาร่องแยก แล้วตวัดไปตามซอกหลืบ และซอยลิ้น แพล็บๆ!!! ไปมา
ข้างคุณนายที่อยู่บนก็ใช่ย่อย งับรูดดูดหัวตอร์ปิโด โต้อารมณ์ตามที่ของตัวถูกจู่โจมบุกเกาะแก่ง คุณนายก็เล่นงานตอร์ปิโดบ้างเช่นกัน
"โอย...อาจารย์ขา อิฉันทนไม่ไหวแล้ว ทำเถอะ..เอาเถอะคะ"
คุณนายร้องครางออกมาเสียงสั่นอย่างสุดสยิวในอารมณ์แล้ว ฝ่ายอาจารย์เรืองก็ถูกคุณนายใช้ปากดูดจนสุดทนเช่นกัน จึงขยับตัวพลิกคุณนายหงายผึ่งลงกับที่นอน แผ่อ้าซ่า อาจารย์เรืองก็คร่อมทับลง สอดสะโพกคว่ำเข้าหว่างขาของคุณนายที่กางอ้ารอรับอย่างรู้ทาง พร้อมกับช่วยจับดุ้นตอร์ปิโดมหากาฬจ่อตรงรูเป้าอย่างตรงเผ็ง...
อาจารย์เรืองก็เริ่มกระดกก้นส่งเอาหัวมะริกกั๊กกระจุ้มกระจิ้มผลุบๆผอบๆต้วมเตี้ยมอยู่อย่างนั้น เล่นเอาคุณนายที่เตรียมตัวเตรียมใจรับการกระทุ้งผลุบเข้าทั้งดุ้น ต้องคอยแอ่นก้นเก้อทุกที จนอารมณ์เสียวของความต้องการอยากพลุ่งพล่าน เลยเอามือตนคอยจังหวะกดก้นของอาจารย์ลงมา แต่อาจารย์เจ้าเล่ห์ก็รู้ทันเกร็งตัวแข็งขืนไว้ให้คาอยู่แค่ปากทางรูสวรรค์
คุณนายเห็นการณ์กลับเปลี่ยนไป เลยสปริงก้นขึ้นเต็มแรง หวังอมจันทร์แท่งให้มิดเสียทีเดียว... อาจารย์เรืองก็โก่งก้นขึ้นอย่างไม่ยินยอม คุณนายได้แต่ทิ้งสะโพกลงอย่างแรงกระแทกฟูกที่นอนดังตุบ! หล่อนเลยเอามือหยิกที่ก้นอาจารย์เรือง..
"จะแกล้งจะทรมานกันถึงไหนคะ...ทำเถอะ เอาเข้าทีเหอะ...ทนไม่ไหวอยู่แล้ว..."
อาจารย์เรืองแสยะยิ้มมุมปากอย่างพอใจ แล้วค่อยๆกดก้นลงมาอีกครั้ง คุณนายก็รีบเอามือช่วยนำร่องจ่อดุ้นเข้าตำแหน่งใหม่อีกที... ได้การ! คราวนี้อาจารย์เริ่มกดอื้ดๆลงรูหลุม มันคับกระชับรูดอย่างสมน้ำสมเนื้อ ยู่ย่นจนตึงเขม็งสองฝั่งกลีบ ที่ยุบหายตามท่อนตอร์ปิโดรุนเข้าไปแทบเรียบไม่เห็นส่วนอวบอูมอีกเลย จวบจนยามอาจารย์เรืองดึงถ่อถอยร่นออกมา ความอวบอูมก็ร่นรูดถอยกลับมาตูมเต่งอย่างเก่า... เป็นอยู่อย่างนั้นตามอาจารย์เรืองชักเข้าออก คุณนายก็ไม่อยู่เฉย ยักย้ายส่ายไปมาพยักก้นกบรับไปมาอย่างเป็นจังหวะจะโคนตาม จากช้ายาวสาวลึกมาเป็นถี่ยาวสาวสั้น เร่งเร็วและแรง อกคุณนายกระเพื่อม สองเต้าก้อนโยนขึ้นลงอยู่ต่อหน้าอาจารย์เรือง คุณนายเอามือเกาะเกี่ยวเหนี่ยวดึงทุกครั้งที่อาจารย์โยกตัวเข้าหา....
เสน่ห์..ซาตาน
โดย ฟ้า ชนะชัย
เรื่องนำมาจาก ไทยเพลย์บอย มินิ เล่ม 1-3
ต้นฉบับและคัดลอก โดยท่าน cyborg0011