เสน่ห์..ซาตาน 2 จบ

"โอ๊ย!! อาจารย์เร็วเถอะ ใจจะขาดอยู่แล้ว..." คุณนายกำลังจวน..จวนจะ....

กึก!!! อาจารย์เรืองหยุดโลกหยุดทุกอย่างทันที เล่นเอาคุณนายพรดิ้นรนคล้ายคนถ่ายไม่ออกติดอยูที่ปลายลำไส้ คุณนายสะบัดหน้า หายใจฟืดฟาดๆ

"หยุดทำไมล่ะอาจารย์? โธ่กำลังจะ..." คุณนายบ่นอย่างเสียดายในอารมณ์ที่กำลังจะถึงจุดสุขสม อาจารย์เรืองไม่ตอบกลับกดทับลงไปอย่างเก่า...

คราวนี้คุณนายขยับพลิกตัวขึ้นผลักตัวอาจารย์เรืองหงายผึ่งลง คุณนายขึ้นทับตัวอาจารย์ตรงหน้าขา ขึ้นยองๆจับดุ้นตอร์ปิโดมหากาฬตั้งให้ถูกทาง แล้วก็หย่อนก้นตัวเองลง ราหูอมจันทร์..อมตุ่ยวาบหายไปจนมองด้ามไม่เห็น เริ่มแล้ว..คุณนายเอาสองมือเกาะเหนี่ยวบ่าของอาจารย์แบบจ็อกกี้ควบม้า เริ่มต้นก็ค่อยเหยาะย่างเนิบนาบ แล้วค่อยเร่งสปีดควบเข้าสู่เส้นชัย ...ลุยถัดลุยโขยก ควบขี่กับม้าพยศที่กระดกยกก้นยกหาง คุณนายก็ควบขี่ขยับสุดฤทธิ์ ม้าอย่างอาจารย์เรืองก็เริ่มสุดกลั้น นอนตัวเกร็งแข็งจนคล้ายจะเป็นแท่งหิน..

ผับ..ๆ..ๆ..เสียงเหมือนคุณนายกำลังเอาฉาบใหญ่ตีหน้าท้องน้อยอาจารย์เรืองอย่างไม่ปรานี ที่สุดของที่สุด...เสียง ผับ ครั้งสุดท้ายที่คุณนายโยกสะโพกขึ้นสูงสุดจนเกือบจะหลุดจากท่อนหัวมหากาฬของอาจารย์เรือง แล้วหล่อนก็อัดกระแทกลงมาทั้งตัว... ทับกันอย่างแน่นิ่งในท่าหญิงนั่งชายนอน

คุณนายกับอาจารย์เรืองเดินเรียงกันลงมาตามบันไดชั้นบนอย่างเป็นปรกติ เจ้าสมรู้แต่หนูมลไม่รู้ พอลงมาถึงโถงชั้นล่างแล้วอาจารย์ก็กล่าวสั่งกับคุณนาย

"ลองตัดสินใจดูนะครับ ต้องด่วนแล้ว เดี๋ยวจะไม่มีเวลานะครับคุณนาย ก็ลองดูอีกวันสองวัน ถ้าหนูมลยังเป็นแบบเดิมอีกละก้อ รีบบอกไปเลย ตัดสินใจนะครับ"

แล้วอาจารย์เรืองก็ชำเลืองสายตาไปที่หนูมลที่นั่งอยู่บนโซฟา โชว์น่องอันขาวอวบนวลอย่างน่าเลีย... จากนั้นก็พาตัวเองออกมาจากบ้าน ขึ้นรถเบนซ์ของคุณนายโดยเจ้าสมตามติดมา

อีก ๒ วันต่อมา...

ที่สำนักของอาจารย์เรือง เสียงรถเสียงแตรที่คุ้นหูมาแต่ไกล อาจารย์เรืองยิ้มออกอย่างมีเลศนัย ในขณะที่เจ้าวุฒิเจ้าสมกำลังทำความสะอาดในห้อง เสียงรถจอดลงหน้าเรือนพร้อมดับเครื่องลง

"อาจารย์คะ...อาจารย์อยู่มั๊ยค่ะ?" เสียงคุณนายดังก่อนตัวจะมาถึง

เจ้าสมรีบออกไปรับหน้า และเชิญมาที่ห้องอย่างไม่รอช้า ก็จะอะไรเล่า..ในเมื่อมีสมาชิกใหม่เพิ่มมาอีกคน ซึ่งทำให้คุณนายมาเที่ยวนี้สงบเสงี่ยมไม่ออกอาการถือวิสาสะเช่นทุกครั้งที่มา นั่นก็จะใครล่ะนอกจากหนูศยามลเท่านั้น เจ้าสมรีบมาแจ้งอาจารย์อย่างตื่นเต้นแทน

"อาจารย์...คุณนายพาลูกสาวมาแนะ"

"หือ" พร้อมกับอาจารย์เรืองยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างมีชัย ขยับเอาผ้าขาวพาดบ่า "เอ่อ..ไปเชิญให้เข้ามาได้เลยนะ"

เจ้าสมจึงรีบออกไปเชิญให้คุณนายกับหนูมลมาในห้องของอาจารย์เรือง

"สวัสดีค่ะอาจารย์" คุณนายจีบปากจีบคอพูดอย่างดัด ดัดฝืนในอารมณ์จากการที่เคยเป็นกันเอง เข้านอกออกในได้ตามใจ แต่วันนี้ต้องมายั้งก็เพราะหนูมลคนเดียว...

"อาจารย์คะ หนูมลปวดอย่างที่ว่าอีกแล้วค่ะ ก็เลยคิดและปรึกษากันว่าอาจารย์พอจะมีวิธีอะไรอย่างอื่น ที่ไม่ต้องใช้พิธีนั้น ได้มั๊ย?"

"โอ้ย!! มันก็มีวิธีนี้เท่านั้นที่จะแก้อาถรรพ์คุณไสย์ได้ หรือเอาแบบนี้ก็ได้..."

อาจารย์พยักหน้าเรียกคุณนายให้ขยับเข้ามาใกล้ แล้วก้มลงกระซิบ ทีแรกคุณนายก็สั่นหัว แต่พอสักครู่ก้พยักหน้าอย่างไม่มั่นใจนัก แล้วจึงถดถอยกลับมาบอกหนูมล

"หนูมลจ้ะ...งั้นใช้วิธีกินยาแก้แล้วก็เข้าไปในห้องคนเดียว พยายามอบตัวและทำให้เหงื่อออกมากๆนะจ้ะ ยิ่งออกมากเท่าไหร่ ก็จะแก้อาถรรพ์ได้มากเท่านั้น.. อ้อ!! ยังมี..เอ่อ ของที่อาจารย์จะให้ติดตัวไป เอาเข้าห้อง ทำพิธีด้วยตนเองนะจ้ะ วิธีเดี๋ยวอาจารย์มีใบบอกให้หนูทำตามขั้นตอน..."

หนูมลก็พยักหน้ารับคำอย่างไร้เดียงสา เจ้าสมเอาถ้วยยาผงละลายน้ำมาส่งให้ พร้อมน้ำเปล่ากลั้วคออีกแก้ว หนูมลรับมาก็ดื่มรวดเดียวหมด ท่ามกลางสายตาที่ส่อแววความหื่นกระหายอยากของอาจารย์เรือง... จากนั้นคุณนายก็จูงมือพาหนูมลเดินเข้าห้องข้าง ที่ครั้งหนึ่งคุณนายก็เคยใช้ห้องนี้มาแล้วเมื่อแรกมาที่นี่

ความจริงเหตุการณ์แบบนี้มันไม่น่าที่จะเกิดขึ้นมาได้เลยกับตนเอง จนกระทั่งยังพาเอาลูกสาวผู้บริสุทธิ์มาร่วมในปลักอุบาทว์ชั่วชาติที่สุด แต่คุณนายก็ทำแล้ว และทำอย่างเต็มใจ ทั้งๆที่ตัวเองก็คาดเดาเหตุการณ์ข้างหน้าได้เป็นอย่างดี อนิจา!! ความงมงายหลงผิด ขาดสติในการยั้งคิด มัวเมาร่านโลกีย์จากผู้ช่ำชอง และมีจิตวิทยาแสนกลร้อยเล่ห์อย่างอาจารย์เรือง....

ห้องพิธีนี้ไม่เปลี่ยนแปลง แต่ครั้งนี้เพิ่มเครื่องทีวี วิดีโอ อาจารย์เรืองตามเข้ามาในห้องพร้อมถือถาดเครื่องพิธีชุดเดิมกับที่คุณนายเคยใช้นั่นเอง เพิ่มใบบอกขั้นตอนกำกับมาด้วย แล้วอาจารย์ก็วางถาดลงบนโต๊ะข้างม้านั่งยาว เดินไปที่เครื่องเล่นวิดีโอใส่ตลับเทป เปิดฉายขึ้นจอทีวีแล้วดุนคุณนายให้ออกจากห้องไปพร้อมกัน ทิ้งหนูมลให้อยู่ในห้องเพียงลำพัง...

หนูมลนั่งอยู่ที่โต๊ะในขณะที่จอทีวียังเป็นไตเติ้ลตัวหนังสือ หนูมลรู้แต่เพียงว่าต้องอยู่อบตัว พยายามให้เหงื่อออกมากๆเท่านั้น นอกนั้นคุณแม่ไม่เห็นสั่งอะไร หนูมลก็ยังคงนั่งพิงพนักโซฟาดูทีวีไป... "อุ้ย.." หนูมลเบิกตากว้าง อะไรกันนั่น...จอฉายภาพของสาวแหม่มเปลือยกายกำลังเดินเข้าห้องน้ำ... หนูมลหน้าตาเลิกลั่ก

"อุ๊ย.." หนูมลเริ่มเกิดอาการตึงหน้า ร้อนวูบวาบๆ แล้วรู้สึกตัวว่าผิดปกติขึ้นแถวหน้าท้อง ท้องน้อยเริ่มมีอาการยืด-หดๆตรงๆนั้น แถมบริเวณเนินเหน้ามันเต้นผิดปกติ ขมิบได้เองอัตโนมัติ อืบๆๆๆมันร้อนชาวูบวาบทั้งตัว... โอย..คอแห้งผาก หนูมลเอามือตัวเองลูบไล้เนื้อตัวไปมา... มันไม่เคยเป็นอย่างนี้นี่!! ร้อน...ร้อนรุ่ม..ร้อนเหลือเกิน! หนูมลบิดตัวไปมาอย่างทุรนทุราย

ภาพบนจอทีวี แหม่มสาวกำลังเอาน้ำฉีดตรงนั้นตรงหว่างขา กับเอานิ้วแหย่ล้วงเข้าร่องรูไป หน้าตาเหยเกโอดโอย ปากร้องครางเสียงดัง ออยๆๆๆ... หนูมลก็เริ่มเอามือลูบไล้ตรงนั้นของตัวเองบ้างอย่างไม่รู้สึกตัว ลูบอยู่ตรงเป้ากางเกงยีนส์ที่รัดขาเบียดแอ่นจนขึ้นรูปเป็นเนินน้อยๆ

แน่นอน..ยาที่อาจารย์เรืองให้กินก่อนเข้าห้องมานั้น มันก็คือยาปลุกกำหนัดนี่เอง ด้วยฤทธิ์ของยาและวิดีโอ ทุกอย่างเข้าล็อค อาจารย์เรืองก็คงเฝ้าสังเกตการณ์อยู่หลังผนังกระจกเงาทางเดียวเช่นเดิม จับจ้องมองหนูมลอย่างหื่นกระหาย ส่วนคุณนายพรไม่ต้องพูดถึงถูกเจ้าสมเจ้าวุฒิพางุดๆเข้าอีกห้อง จัดการเล่นมวยหมู่รุมกันอย่างโลดโผน

หนูมลถูกฤทธิ์ยาเริ่มค่อยๆรูดซิปกางเกงยีสน์ แกะกระดุมแบะขอบกางเกงออก เผยให้เห็นกางเกงในบางเบาสีขาวลายดอกฟ้าอ่อน หนูมลถดกางเกงยีนส์คับติ่วลงไปแค่เข่า แล้วเอามือล้วงเข้าไปในขอบกางเกงใน ขยุกขยิกตรงเนินั้น ตาก็จ้องดูจอทีวี ที่ภาพแหม่มสาวนั้นกำลังละเลงจิ้มนิ้วทะลวงล้วงควักเกี่ยวอุตลุด เสียงครางดังลั่น...

หนูมลเหลือบเห็นกระดาษคำสั่งของอาจารย์เรืองที่พับวางไว้แต่ทีแรก จึงหยิบมากางออกอ่าน ในนั้นก็บอกวิธีการต่างๆอย่างที่คุณนายผู้แม่เคยปฏิบัติมาก่อนนั่นเอง หนูมลอ่านแล้วก็วางแผ่นกระดาษลงในถาด แล้วคว้าเอาปลัดขิกที่อยู่ในถาดนั้นมาหมุนดูไปรอบๆ ดูเป็นดุ้นลำลึงค์มันวาววับที่ปลายหัวขิกทาสีแดงเลื่อมเป็นง่ามเงี่ยงบานเป็นดอกเห็ด ตัวลำท่อนยาวสีออกคล้ำๆ...

แล้วหนูมลได้ที่ก็เอาขาถีบกางเกงยีนส์ที่ค้างคาเข่าหลุดออกไปทางปลายเท้า มือขวายังถือปลัดขิกไว้ ส่วนมือซ้ายก็รูดกางเกงในตัวน้อยออกทันที ...อล่างฉ่าง!! อาจารย์เรืองตาแทบถลนเบิ่งตาชะโงกหน้าจนชิดติดกระจก ...เนินเนื้อนั้นแน่นนูนร่องมิดชิด ขนหญ้าปุยปุยเป็นเพียงสีเทาปนน้ำตาลทองอ่อนๆ ฟูฝอยเพียงกระจุกบนเนินหน่าวโหนกสวยงาม เนื้อตรงท้องน้อยกับต้นขา ร่องหนีบเนียนขาวผ่องบริสุทธิ์ ให้อารมณ์ชวนโลมเลีย อาจารย์เรืองถึงกลืนน้ำลายจนลูกกระเดือกขึ้นลง ลิ้นตวัดวาดตามริมฝีปากแห้งผากไปมาอย่างกระสันใคร่

ภาพหนูมลกำลังเอาปลัดขิกจ่อถูไถไปมาตามร่องแบบจิ้มจากบนเนินลากผ่านร่องบนลงล่าง พอผ่านมาถึงร่องกลางถูกจุดก็สะดุ้งตัวนิดๆ อ้าปากแล้วห่อจู๋หลับตาพริ้มอย่างน่ารักน่าใคร่... แข่งกับภาพในจอที่แหม่มก็กำลังเอาน้ำฉีดตรงนั้นอย่างสนุกอารมณ์

ยิ่งทำยิ่งรุนแรง หนักมือมากขึ้น ยาออกฤทธิ์เร่งเร้ายิ่งขึ้นทุกที หนูมลก็เริ่มที่จะนำเอาหัวปลัดขิกจ่อเข้าช่องทางเข้าถ้ำ แน่นอนความกำหนัดและความต้องการก็เยิ้มออกมาหล่อลื่นหล่อเลี้ยงปากถ้ำ... เปล่าเลย!!! ในชีวิตที่เพิ่งโตมาเป็นสาวรุ่น หนูมลยังไม่เคยรู้เรื่องของการช่วยตัวเองหรือสำเร็จความใคร่ใดๆ จะรู้ก็แต่ว่าเวลาเอาหมอนข้างมาหนีบที่หว่างขานอน เกร็งอัดเบียดแน่นๆ มันจะรู้สึกสนุกแปลกๆ สบายเบาตัวใจหวิวๆ ก็เท่านั้น... แต่มาวันนี้ มันเกินเลยเถิดมาก ปกติของรุ่นแรกสาวของหนูมล ก็ด้วยเพราะยาของอาจารย์เรืองอย่างช่วยไม่ได้

ถึงบริสุทธิ์ใสซื่ออย่างไร ต่อให้สาวใดที่มีความคิดความอ่านหรือจะจบการศึกษาสูงแค่ไหน ปริญญาชั้นไหน ก็คงไม่หนีอย่างหนูมลนี้ไปได้... ทั้งยากระตุ้น วิดีโอเอ็กซ์ และสถานการณ์อยู่ลำพังมันเป็นใจ หนูมลจึงปล่อยใจตาม เอานิ้วค่อยๆกางกลีบบัวบานแล้วเอาปลัดขิกกดมุดหัวลงไป โดยธรรมชาติของความต้องการของมนุษย์ที่ถึงจะไม่เคย เป็นครั้งแรกก็ทำได้โดยอัตโนมัติ...

หนูมลขยับมือ ขยับเจ้าปลัดขิกเข้าออกๆอย่างกล้าๆกลัวๆ... อูย!! มันยังไงก็ไม่รู้ งุ่นง่านพลุ่งพล่านในอารมณ์ นี่ขนาดเอามันเข้าตั้งลึกแล้ว อีกมือก็ตะปบขยุ้มสองเต้าตัวเองอย่างมันในจิตสำนึกของความต้องการ...โอย!!!

หนูมลบิดตัวไปมา มันร้อนผะผ่าว อารมณ์สยิวเสียวจนอยากได้ใครมาช่วย ช่วยดับความอยากความต้องการที... เหลือบมองที่จอทีวี ยัยแหม่มนั้นมีผู้ชายกำลังอัดดุ้นลำพอดี ผู้ชายกำลังปั้มอย่างรุนแรง... หนูมลต้องแอ่นตัวหลังลอยไม่ติดเบาะโซฟา สองมือรั้งตรงกระเปาะน้อยที่มีปลัดขิกเสียบคาอยู่

"หนูมลจ๋า..." เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างๆตัว

"อุ๊ยซ์!!!" หนูมลสะดุ้งสุดตัว ทิ้งตัวทิ้งก้นลงกับโซฟาทันใด หันมาตามเสียงนั้น... ภาพทีปรากฎหนูมลแทบกรีดร้องออกมา ก็จะอะไรได้ล่ะ..อาจารย์เรืองแก้ผ้ายืนอยู่ ปล่อยท่อนลำมหึมาตั้งลำส่ายหัวโด่ไปมาอย่างน่าสยองพองเกล้า แค่เพียงจะอ้าปากร้อง อาจารย์เรืองก็เอามือมาปิดปากหนูมล แล้วพอหนูมลยกสองมือหมายมาแกะมือของอาจารย์เรืองออก ส่วนล่างที่ขายังกางถ่างอยู่ก็ถูกอีกมือของอาจารย์ตะปบ ตะปบไม่ตะปบเปล่า...แถมเอานิ้วเกี่ยวตวัดปุ่มเสียวมหาเสียวเข้า

"โอยซซซ์" หนูมลถึงกับหดก้น หลังงอเป็นกุ้งทันที...อาจารย์เรืองได้ทีเมื่อเห็นหนูมลอยู่ในอาการแบบนี้ ปล่อยมือจากปิดปากลงมาละเลงเต้าเล็กๆที่เพิ่งตูมๆเต่งเต้า "อ๊อยซ์ซซซ" ทำไมถึงดีอย่างงี้ ตะกี้ที่ตัวทำเองมันไม่ดีอย่างนี้เลย..หนูมลคิดบอกตัวเองในความรู้สึกที่เบลอๆ สองมือที่คอยปัดป้องแกะมืออาจารย์เรืองออก กลายเป็นกดทับมืออาจารย์ไว้แน่น คอยตามมือของอาจารย์เรืองไปมา

อาจารย์เรืองยิ้มมุมปาก แน่นอนท่าที่ตนเองยืนตะปบอยู่นี้เป็นท่าที่มาทางด้านหลังของหนูมล เมื่อเขาเอื้อมเข้าทางด้านหลัง คร่อมตัวมาทางหลังหนูมลที่นั่งอยู่บนโซฟา ท่อนลำเขื่องของอาจารย์ก็ต้องพาดมาบนบ่าของหนูมล ตรงซอกคอหนูมล

ขณะที่ถูกอาจารย์เรืองขยำล้วงควักอยู่นั้น เธอก็ต้องสะดุ้งตกใจอีกเช่นกันที่จู่ๆทำไมมีมือที่สามของอาจารย์เพิ่มมาอีกล่ะ มันมาเสียดสีไซ้ที่ต้นคอตน หนูมลยกมือขึ้นตวัดมาทางต้นคอ "อุ๊ย!!!" เมื่อมือเธอคว้ากำเอาท่อนลำเข้าเต็มๆ จึงเอียงหน้ามามองทั้งที่มือยังกุมไว้แน่น...

"ของของอาจารย์เอง..อูยซ์" หนูมลกุมกำไว้แน่น จ้องตาไม่กระพริบ นับแต่เกิดมาหนูมลยังไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้และใกล้ๆจะจะอย่างงี้เลย... "อึ๋ยย์.." น่าเกลียดน่ากลัวอะไรอย่างนี้! หัวดำคล้ำบานเป็นเงี่ยงปลาหมอ แถมลำท่อนยังมีเส้นเลือดปูดๆโปนๆอย่างเห็นได้ชัดและเต้นกระดุบๆ

"จับกำไว้นะหนู อย่าปล่อยเชียว มือหนูอุ่นวาบดีจังเลย..." อาจารย์เรืองออกเสียงลอดไรฟันสั่ง พร้อมกระดกก้นปอด เองของตัวเองรูดถูกับกำมือแน่นของหนูมลไปมา

แน่นอน...ในขณะนั้นความกำหนัดกระสันใคร่ของหนูมลจากฤทธิ์ยาก็กระตุ้นออกมาจนสูงสุดแล้วเช่นกัน... สติสัมปชัญญะของตัวเองไม่มีอีกแล้ว ความร้อนร่านความต้องการจากตัวยาก็ทำให้หนูมลลืมตัวไปสิ้น มือที่กุมลำท่อนของอาจารย์เรืองก็รูดถอกเข้าออกอย่างสนุกมือตามอารมณ์เสียว ข้างนิ้วของอาจารย์ก็เกี่ยวกระตุกตรงซอกหว่างขาของตัวเองไปด้วย...

"เดี๋ยวจะทำให้หนูมลมีความสุขนะจ้ะ" อาจารย์เรืองรู้ดีว่าในขณะนี้หนูมลอยู่ในกำมือแล้ว พูดพลางเดินอ้อมมาด้านหน้า ทั้งๆที่หนูมลยังกำดุ้นมหากาฬของอาจารย์ไว้ราวกลัวว่าจะหลุดหาย "ปล่อยมันก่อนเถอะหนู.." หนูมลถึงยอมปล่อยด้วยขวยอาย

อาจารย์เรืองที่มายืนต่อหน้ากันแล้ว ก้มยองๆลงจับขาของหนูมลแบะถ่างออก ซึ่งหนูมลก็ว่าง่ายถ่างขาออกตามความต้องการของอาจารย์อย่างกว้าง อาจารย์เรืองก้มหน้าลงสูดกลิ่นแรกแย้มอันผุดผ่องบริสุทธิ์เต็มปอด "อาซ์" แล้วลิ้นก็ค่อยๆบรรจงลงโลมเลียตามเนินหญ้าอ่อน บดหญ้าให้ลู่ติดกับโหนกหน่าวเล่น แล้วค่อยๆไล่หลุบลงมาตามเหลือบอูมร่องกลีบ เตาะแตะผ่านเพียงผิวเผินตรงร่องช่องสวรรค์....

เพียงเท่านี้ หนูมลก็ขยับก้นส่ายถดหนีถอยอย่างสุดสยิว ขมิบก้นจนจะขึ้นไปอยู่บนหัว สองมือจิกผมอาจารย์เรืองจนแน่น ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะดันหัวออกหรือดึงหัวเข้ามากขึ้น ก้นหนูมลไม่หยุดอยู่นิ่ง ขยับถดส่ายลึกเข้าไปมา อาจารย์เรืองเลยต้องเอาสองมือช้อนก้นหนูมลแล้วดึงแอ่นออกมานั่งตรงปลายขอบเบาะโซฟา ทำให้โหนกนูนแอ่นลอยเด่น...

อาจารย์เรืองก้มตัวลงอีกครั้ง เอาขาอ่อนของหนูมลทั้งสองข้างพาดบนบ่าแบกไว้ สองมือเหนี่ยวแก้มก้นของหนูมลขึ้นมา เท่านั้นพงหญ้าน้อยโหนกตึงก็ลอยเด่นอยู่ตรงปากจมูกอาจารย์เรืองไม่ถึงนิ้ว...

อาจารย์เรืองก็เริ่มใช้ลิ้นห่อเหมือนเป็นกรวยแหลมแลบยื่นออกมาจากปากคล้ายดุ้นกุนเชียง ก้มหน้าลงอีกนิดแล้วก็ผงกหน้าขึ้นลง ให้เจ้าปลายลิ้นเซาะเข้าไปตามร่องรูดขึ้นลง หนูมลถึงกับเอาสองมือเหนี่ยวพนักพิงหลังตั้งเป็นศอกคู่สะบัดหน้าไปมา ก้นกระดกขึ้นลงอัดกับหน้าอาจารย์เรืองยังกะฉิ่งฉับ... อาจารย์เรืองก็โหมลิ้นอัดดุนฉกตวัดลึกตื้นแผ่ลิ้นกว้างเต็มใบรูดบ้าง..เรียวแหลมบ้าง..ตามเชิง

อนิจจา! สาวแรกรุ่นผู้ยังไม่ประสา เพิ่งจะเริ่มบานแย้ม ก็ถูกบดขยี้อย่างเกินเรียน ระดับประถมเหมือนต้องมาเจอกับระดับมหา'ลัย พาสชั้นมากจนเกินเลย อารมณ์เหลิงกระเจิงก็ย่อมกว้างไกลกว่ากัน หยาดหยดแห่งความสาวบริสุทธิ์ถูกอาจารย์เรืองดูดเลียจนหมดสิ้น ถึงกับฟุบสลบอยู่บนนั้นนั่นเอง...

อาจารย์เรืองก็ได้แต่เพียงแลบลิ้นโลมเลียตวัดไปมา โดยเจ้าโลกใหญ่ยาวผงาดส่ายไปมาอย่างเสียดาย ที่มันไม่มีโอกาสที่จะได้เข้าเยี่ยมชมคูหาถ้ำอันบริสุทธิ์แห่งนี้ อาจารย์เรืองเสียดายใจจะขาด คิดอยากจะจับขาของหนูมลถ่างออกแล้วเอาเจ้าโลกจ่อดันดู มันก็ได้แต่ชน จ่อลองดันก็ปรากฏว่ามันตื้อ ท่อนลำโก่งโง้งไม่เข้า... ในขณะที่หนูมลสลบไสลตาหลับพริ้มอย่างน่ารักไร้เดียงสา...

'อดใจไว้เถอะ..ยังไงหนูมลต้องเป็นของเราวันยังค่ำ' คิดได้ก็แค่เอาหัวที่จรดจ่อร่องเปลี่ยนเป็นเอาลำท่อนพาดตามร่อง ยกขาหนูมลขึ้นพาดบ่าอย่างเก่า แต่คราวนี้เอาขาหนีบชิดกัน เลยหนีบเอาท่อนลำของอาจารย์ไว้จรงต้นขาอ่อน ที่ลำท่อนของอาจารย์เรืองยังพาดตรงร่องเนินของหนูมล แล้วอาจารย์เรืองก็โยงโย่โยกถัดตรงนั้นแบบนั้น จนสำเร็จสมประสงค์ของตัวเอง หยาดหยดของอาจารย์ก็หกเลอะเต็มหน้าท้องหนูมล ที่ยังหลับตาพริ้มอยู่อย่างนั้น...

อาจารย์เรืองก็ชำระเช็ดล้างทำความสะอาดให้หนูมลอย่างทะนุถนอม จนอยากจะกลืนกิน เด็กอะไรไม่รู้ น่ารักน่าฟัดจริงๆ เป็นตายยังไงต้องเอาทำเมียอยู่กินกันให้ได้ อาจารย์เรืองตัดสินใจแน่วแน่ทั้งที่อายุตัวเองกับหนูมลห่างกันหลายรอบ แต่งตัวสวมใส่เสื้อผ้าให้หนูมล แล้วจัดท่าทางการนอนพักให้เข้าที่เข้าทาง

แล้วอาจารย์เรืองก็ออกมานอกห้องเลี่ยงมาทางห้องกลางที่คุณนายพร เจ้าสมเจ้าวุฒิอยู่ ขยับกรอบรูปขึ้นมองเข้าไปในห้อง ก็เห็นตูดเจ้าสมปั้มอัดคุณนายให้ดูดแท่งไอติม อาจารย์เรืองยิ้มออกอย่างพอใจแล้วขยับกรอบรูปกลับลง

เวลาผ่านไปร่วม ๒ ชั่วโมง คุณนายและหนูมลก็พร้อมกันมาลาอาจารย์เรือง หนูมลก้มหน้านิ่งไม่กล้าสบตาด้วย

"ลาล่ะคะอาจารย์ แล้วเมื่อไหร่ถึงต้องมาทำพิธีอีกละค่ะ?" คุณนายถาม

"อันนี้ก็ต้องแล้วแต่หนูมลนะ ว่างเมื่อไหร่ก็มาทำได้เลย แต่ต้องมาทำให้ครบภายใน ๑ เดือน... อ้อ..แล้วเป็นยังไงล่ะหนู รู้สึกดีขึ้นสบายขึ้นไหมล่ะ?" อาจารย์เรืองเจ้าเล่ห์เอ่ยถามหยั่งเชิงหนูมล

"ค่ะ.." หนูมลตอบเบาๆ พร้อมกับก้มหน้าลงอีก

"งั้นก็เลยลาล่ะคะ หากหนูมลพร้อมเมื่อไหร่ก็จะรีบมาทันทีค่ะ.." หนึ่งแม่โง่กับหนึ่งลูกผู้ไร้เดียงสาก็ลาอาจารย์เรืองกลับไป

"อาจารย์..." เจ้าสมเอ่ยขึ้นทันทีที่เสียงรถของคุณนายแล่นจากไป "หวานมันหยดติ๋งเลยสิครับ"

"แน่นอน! นี่แหละในชีวิตที่กูปรารถนา ขอมีเมียเด็กและเด็กแบบนี้โว้ย!" อาจารย์เรืองพูดด้วยท่าทางเอจริง จนเจ้าสมเจ้าวุฒิที่มีความคิดตั้งใจที่จะมาขอส่วนแบ่งจากอาจารย์ ต้องมีอันสะดุดจุกคอ

"ก็ดีครับอาจารย์" เจ้าวุฒิพูดเสริมแก้ขวย เหลือบมองหน้าเจ้าสมวูบหนึ่ง แล้วสองลูกศิษย์ก็ถอยออกจากห้องมา

"เฮ้ย..ไอ้สม กุเลยไม่รู้ว่าใครล่อใครหลอกใครกันแน่แล้วโว้ย!"

"ไอ้ห่า..พูดเสียงดังไปเถอะ เดี๋ยวอาจารย์ได้ยินล่ะมึง ไปๆ..ไปกินข้าวกันดีกว่า"

สองวันผ่านไป... "แปร๊น ๆ" เสียงรถบีบแตรแล้วดับเครื่องจอดอยู่ตรงหน้าสำนักอาจารย์เรือง หนึ่งหญิงใกล้กลางคนก้าวลงมาก่อน ตามด้วยดรุณีแรกรุ่นก้าวตามลงมา ก็จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคุณนายพรกับหนูมล

เมื่อก้าวเข้ามาในห้องที่อาจารย์เรืองนั่งอยู่ เขาก็จับจ้องอยู่ที่ตัวหนูมลที่เหนือเข่า เสื้อยืดรัดรูปนุ่งทับกระโปรงสีแดงเลือดนก รวบผมเป็นหางม้าผูกโบว์สีแดง น่ารักจริงๆ ส่วนคุณนายพรแค่เหลือบตามองแว่บหนึ่ง ให้แต่งตัวมายังไงก้หมูตอน ๓ ชั้นอยู่ดีนั่นแหละ..เป็นงั้นไป

"แหมอาจารย์...หนูมลเมื่อวานคะยั้นคะยอให้พามาทำพิธี จะบ้าหรือไงก็ไม่รู้ บทจะมาล่ะก้อจะมาให้ได้ทุรนทุราย ทั้งขอร้องทั้งบังคับให้รับปากว่าจะมาวันนี้ โอ้ย..ไม่งั้นได้ทุบขว้างข้าวของแน่" คุณนายบ่นออกมาอย่างอิดหนาระอาใจ

"นี่แหละ ยามันเริ่มซึมเข้าตัวแล้ว ตอนนี้คงกำลังต่อสู้กันอยู่นะ ไม่มีใครจะรู้ดีไปกว่าหนูมลหร็อก ที่ต้องการมาทำพิธีเพื่อว่าจะได้เพิ่มกำลังต่อสู้ ได้ทำพิธีอีกไม่กี่ครั้ง พอไล่คุณไสย์ของที่อยู่ในตัวออกก็หายล่ะ" แล้วอาจารย์ก็หันไปทางหนูมล

"อ้อ...นี่หนูมล สองสามวันนี้ยังมีอาการปวดเจ็บ หรืออะไรรู้สึกผิดปกติอีกมั๊ย?"

หนูมลไม่ตอบ ได้แต่สั่นหน้าอย่างเดียว

"เอ้า!! ถ้าหนูมลพร้อมที่จะทำพิธีก็เตรียมตัวนะ ...เอา! เจ้าสมจัดการด้วย อ้อ..คุณนายก็ห่างยาถอนพิษมานานแล้วนะ จิบเพิ่มสักหน่อยก็ดี อย่าไปไว้วางใจนักล่ะ"

"ค่ะ" คุณนายรับคำ

เจ้าสมเอายาใส่ถ้วยออกมาสองถ้วย สูตรเด็ดของมันเอง...ทิงเจอร์ขาวผสมน้ำผึ้ง คุณนายพรกับหนูมลรับมาดื่มพร้อมกัน แล้วหนูมลก็รับถาดอันเดิมอย่างเดิมเดินตามอาจารย์เรืองเข้าไปทางห้องข้าง...

แน่นอนว่าในสองวันจากวันก่อนนั้น จากฤทธิ์ที่อาจารย์ทำให้มันบอกไม่ถูก คิดขึ้นมาทีไร มันเสียวตรงหัวหน่าวทุกที มันเสียวสยิวสนุกสุขอย่างบอกไม่ถูก อยากจริงๆ ดีกว่าหนีบอัดหมอนข้างเป็นล้านๆเท่า จากวันนั้นสมองหนูมลไม่คิดอะไรเลยนอกจากรูปหน้าอาจารย์เรืองมาแลบลิ้นลอยอยู่ตรงหน้า สองคืนที่นอนอยู่ในห้องตัวเอง ต้องนอนหงายอ้าขาเข่าตั้งชัน กระดกก้นตัวเองขึ้นลงบ่อยๆ คล้ายๆมีหน้าอาจารย์เรืองมาลอยอยู่แถวๆง่ามขาประจำ ก็รสแรกอันชุ่มฉ่ำรสขยำอันชุ่มจิตในชีวิตก็เพิ่งจะเป็นครั้งแรก เป็ยธรรมดาอยู่เองที่หนูมลต้องหลงใหล ติดใจฝังจิตเมามัวกับมันอย่างช่วยไม่ได้ ...มันจึงแน่อยู่แล้วที่จะต้องเร่งไล่คุณแม่ให้พามาหาอาจารย์เรือง

เชื่อเถอะ!!! สาวรุ่นคนไหนก็คนนั้น ไม่ว่าผู้ดียันไพร่ หรือคนมีการศึกษาปานไหน ก็ต้องตกอยู่ในห้วงล้ำเหวลึกแบบนี้... เมื่อเกิดได้ครั้งแรก ครั้งต่อมาก็จะตามมาเอง อย่างหนูมลนี่เป็นต้น

หนูมลเดินตามอาจารย์เรืองเข้าห้องเดิมอย่างมีสติมั่นกว่าคราวก่อน ก็ใช่สิ..ครั้งนี้หนูมลรู้ว่าจะเกิดอะไร ก็ในเมื่อหนูมลอยากให้มันเกิดขึ้นแบบนี้ ม้านั่งโซฟาตัวเดิมที่หนูมลนั่ง อาจารย์เรืองก็เดินไปเปิดวิดีโดกับทีวีอย่างเดิม แต่เป็นเรื่องใหม่ แล้วเขาก็เดินไปใส่กลอนประตูก่อนย้อนกลับมานั่งตรงพนักแขนของโซฟาข้างตัวหนูมล ในขณะที่หนูมลกำลังจ้องมองภาพบนจอทีวี ที่ปรากฏภาพคู่ของฝรั่ง ๒ ชาย ๑ หญิงกำลังพันตู ชาย ๑ ก้มลงโลมเลียของหล่อน ในขณะที่อีกชาย ๑ กำลังยืนเอาดุ้นอันนั้นเข้าใส่ปากของแหม่มสาวนั้น แล้วหล่อนก็อ้าปากงับเอาอมเข้าไปไว้เต็มปาก อมรูดดุนดูดดูเอร็ดอร่อยปานนั้นทีเดียว...

"อูยย์ซ์" มือของอาจารย์เริ่มล้วงลูบลงตรงหน้าอกแล้ว หนูมลรู้แต่ก็เฉยไม่ป้องปัด ..ก็จะปัดทำไมล่ะมันส์ดีออก อยากจะให้ล้วงลึกเข้าไปในกระโปรงซะเลยด้วยซ้ำไป... อยากแล้วล่ะซิ ตรงนั้นมันเริ่มกระตุกตอดตุ๊บๆ แน่นอนใจก็อยาก ยาก็เร่งออกฤทธิ์ มันร้อนรุ่ม..ร้อนจังเลย...

ขณะที่สองมือของอาจารย์เรืองก็ตะปบล้วงควักเต็มที่ มันไปยังไงก็ไม่รู้...มือหนูมลเอื้อมไปลูบจับตรงเป้าของอาจารย์ทั้งๆที่สายตาก็ยังจ้องอยู่กับจอทีวี ที่ตอนนี้ชายฝรั่งในจอที่อยู่ข้างล่างมาก่อน กลับขึ้นคร่อม ภาพจับให้เห็นของผู้ชายกับของผู้หญิงใกล้ๆเต็มจอ หนูมลจ้องอย่างลืมกระพริบตา

ก็ใช่อีกเช่นกัน...ที่หนูมลยังไม่เคยรู้เคยเห็นว่ามันสวมสอดเข้ากันยังไง? แล้วเจ้าของผู้ชายที่ใหญ่ยาวอย่างนั้นจะเข้าไปได้แบบไหนกัน? ขนาดหนูมลถูกอาจารย์เรืองถอดเสื้อยืดออกแล้วยังไม่ใส่ใจเลย ขณะที่อาจารย์เรืองกำลังแกะตะขอยกทรงอยู่ ภาพบนจอก็เป็นตอนที่กำลังเอาท่อนลำหัวจ่อเข้าตรงนั้น ตรงนั้นที่แหม่มผู้หญิงเอาสองมือเอานิ้วช่วยแบะกลีบเนื้อแบะอ้าออก 'อึ๊ยซ์...น่าเกลียดจัง!' แล้วท่อนดุ้นของผู้ชายก็ค่อยๆดิ่งสอดเข้าไป 'อุ้ย...เข้าได้นี่!'

หนูมลกำลังคิด ในขณะเดียวกับที่ยกทรงของตัวก็หลุดจากร่าง แต่เธอก็ยังไม่สนใจอยู่ดี ตายังมองดูที่จอ เมื่อเห็นภาพ... สวมสอดเข้ามิดหมดทั้งลำเลย ของผู้หญิงอิ่มอูมบวมจนปลิ้นล้นออกมารอบๆลำ 'อูยซ์..เสียวแทนจังเลย!'

แน่นอน! เด็กสาวอายุเพียงสิบกว่าขวบ กำลังแรกรุ่น ต้องแอ่นตัวแอ่นก้นขึ้นลงอย่างลืมตัว และก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อ ๒ ตุ่มไตบนยอดอก ตุ่มเต้าซ้ายถูกปากอาจารย์เรืองอมดูดลิ้นดุนเล่นไปมาจนหัวติ่งขนลุกซู่เป็นเม็ดแข็งตูมขึ้นมา 'อูยซ์..เสียวจังเลย' หนูมลแอ่นอกส่ายไปมาตามลิ้นอาจารย์ตวัด...

อีกมือของอาจารย์ก็ล้วงเข้าหว่างขาหนูมล เจ๊าะแจะอยู่แถวเนินโดยมีผ้าบางๆของกางเกงในกั้นอยู่ มือที่สากหนาหยาบให้อารมณ์สยิวแสยงดีเหลือเกิน แล้วผ้าบางกางเกงในก็ต้องหลุดติดมืออาจารย์เรืองออกมาจนได้ ก็ด้วยหนูมลคอยส่ายก้นช่วยให้มันหลุดง่ายขึ้น ...เข้ามาแล้ว!! นิ้วมืออาจารย์เรืองเริ่มเสียบใส่ แหวกเข้ามาอีกครั้ง โดยหนูมลก็ดัดจริตหนีบขาตัวเองให้ชิด ทั้งที่ใจอยากถ่างอ้าออกให้สุดหล้าด้วยซ้ำไป นิ้วชี้อาจารย์ขยับกระเสือกกระสนชอนไชเข้ามาก่อน พอมาถึงตรงโคน..หนูมลก็ถ่างขาอ้าอย่างอัตโนมัติ ..."อูยซ์" สากกระด้างดีพิลึก นิ้วก็ค่อยๆชอนไชเข้าร่องที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำอยากอย่างเต็มที่ นิ้วค่อยๆเข้าค่อยเข้าค่อยลึกเข้า ไม่เข้าเปล่าแถมยังงัดเกี่ยวอีก

"โอ้ยซ์...อาจารย์...."

เล่ห์อย่างอาจารย์เรืองมันชั้นเซียน ลุยพักเดียวทั้งนิ้วทั้งลิ้น หนูมลก็อ่อนระทวย ยอมให้อาจารย์เรืองแสวงหาความสุขบนร่างเธออย่างเต็มใจ แม้ว่าร่างกายยังไม่พร้อมรับ แต่สภาพจิตใจต้องการเต็มที่ อาจารย์เรืองก็สุดฝืนเมื่อการร่วมจริงก็สอดใส่ไม่เข้า ขนาดมันผิดกันเกิน อาจารย์เรืองก็ไม่อยากฝืนใจ เพราะไงๆอดใจต้องได้วันยังค่ำ ทำให้ติดใจไปก่อนดีกว่า...

"โอ้ย..อาจารย์" หนูมลแอ่นตัวขึ้นจนหลังไม่ติดพื้นเบาะโซฟา สองมือโน้มคออาจารย์ลงต่ำ อย่างลืมตัว...

ได้การ! อาจารย์เรืองเริ่มแกะกระดุมเสื้อออกแล้วเหวี่ยงทิ้ง สลัดกางเกงออก เท่านั้นลำทวนของอาจารย์เรืองก็พุ่งลำตระหง่านผงาดผงกหัวโอนเอียงไปมาอย่างกับงูจงอางแผ่แม่เบี้ย... หนูมลพอมองเห็น สองตาเหลือกโพลง... 'อะไรกันนี่!!! มันทำไมน่าเกลียดน่ากลัว แล้วมัน..มัน...โอย์' หนูมลหลับตาลงปี๋แต่ความรู้สึกในตอนนี้มันบอกไม่ถูก กลัวมากกว่ากล้า

นิ้วของอาจารย์เรืองก็ยังแหย่คาอยู่ ยังเกี่ยวยังควักล้วง อารมณ์กระเจิงของหนูมลเมื่อตอนเห็นดุ้นลำของอาจารย์เรืองก็เริ่มกลับมาอีก เมื่ออาจารย์ค่อยๆไล้ลิ้นลงต่ำมาถึงหลุมสะดือ และลงมา... จนอาจารย์เรืองต้องย่อตัวคุกเข่าอยู่ตรงหน้าตักหว่างขาของหนูมล สองมืออาจารย์เรืองก็จับขยับขาอ่อนค่อยๆถ่างอ้าออก ก็ด้วยความเต็มใจของหนูมลเช่นกัน... พอได้ที่ อาจารย์เรืองก็ก้มลงใช้ลิ้นโลมไล้ลูบขึ้นลงไปมาอย่างแผ่วเบาเพียงภายนอก หนูมลกลับแบะถ่างขาอ้าออกรับอีกเต็มที่ คล้ายกับว่ายังไม่โดนตรงจุดไม่ถูกที่ไม่ถึงใจอะไรในทำนองนั้น และแน่นอนสิงห์เก่าเจ้าเล่ห์อย่างอ้ายเรืองไม่รอช้า สองมือสี่นิ้วช่วยกันกางกลีบกุหลาบแรกแย้ม ค่อยๆเผยอเหลือบสีแดงอมชมพูค่อยบานออกมา...

แผล็บ ๆ !!! อาจารย์เรืองซุกหน้าลงลิ้นแบบงวงช้างเกี่ยวขึ้นลงไปตามร่องเหลือบ ส่วนหนูมลนั้นไม่ต้องพูดถึงแล้ว สองมือจิกขยุ้มหัวผมอาจารย์เรืองจนแน่นมือ ทั้งก้นทั้งตัวกระทั่งหน้าส่ายสะบัดไปมาอย่างสุดเหวี่ยง สองเท้าก็ตบลงพื้นสลับกัน

"โอย..อาจารย์..หนูมลใจจะขาดอยู่แล้ว...อาจารย์ขา..."

เสียงหนูมลร้องครางออกมาอย่างลืมตัว ก้ยิ่งทำให้อาจารย์เรืองโยกหน้าเกี่ยวลิ้นเป็นการใหญ่ แล้วที่สุดตัวเขาเองก็รู้ว่าหนูมลไปถึงจุดสุดยอดแล้ว จากการแอ่นตัวหงายโก่งสุดตัว แล้วค่อยๆทรุดทิ้งตัวฮวบลงกับเบาะโซฟา หลับตานอนหอบหายใจแรง จนหน้าอกสองตุ่มเต้ากระเปาะน้อยๆกระเพื่อมๆขึ้นลงอย่างน่าดูชม...

อาจารย์เรืองลุกยืนขึ้นแล้วค่อยๆย่อตัวลงนิดนึง กะพอให้เจ้าหัวตอร์ปิโดบกแอ่นก้นอีกนิด ยืนเอาหัวดอไปชนถุไถกับร่องน้ำที่ฉ่ำเยิ้ม ซึ่งในขณะนั้นหนูมลยังถ่างกางขาอ้าหลับตาพริ้มอย่างสุขสมอารมณ์ สองมือกุมเต้าอกไว้แน่น

"อุ้ย!" หนูมลลืมตาสะดุ้งขึ้น มองตรงจุดที่อาจารย์เรืองเอาอะไรมาชนถูไถอยู่นั้น อ้าย!..อ้ายนั่นเอง "ไม่!!..ไม่เอานะ...หนูกลัว" หนูมลร้องเบาๆพร้อมขยับก้นถอยหนี แต่ขาไม่มีปัญญาหนีบเข้า เพราะตัวอาจารย์เรืองยืนขวางอยู่ในหว่างขา

"ไม่เป็นไรหรอกจะหนูมล อาจารย์จะทำให้หนูมีความสุข ยิ่งกว่าที่หนูได้รับจากลิ้นอีกร้อยเท่า เชื่ออาจารย์เถอะ"

"ไม่ค่ะ...ไม่!! ของอาจารย์ใหญ่แบบนั้น เข้าไม่ได้หร็อก หนูกลัว..เจ็บ ไม่เอาค่ะ" หนูมลยืนกรานไม่อย่างเดียว

อาจารย์เรืองเอาสองมือวางไล้ลูบบนต้นขาอ่อนของหนูมล ตอบเบาๆพลางปลอบว่า

"หนูไม่ต้องกลัวว่าจะเจ็บหรอก อาจารย์จะทำค่อยๆ จะทำให้หนูสนุก..สนุกแบบที่เห็นในจอนั่นไง!"

หนูมลมองไปที่จอทีวีตามที่อาจารย์เรืองชี้ นั่นไง!! พอดีเจ้าชายฝรั่งกำลังกำของมันจ่อจะดันเข้ารูสวรรค์อยู่พอดี ภาพก็ถ่ายซูมซะใหญ่เต็มจอ... 'อ๋อย..!!! มันใหญ่อย่างนั้นแล้วยัยแหม่มคนนั้นตัวนิดเดียวจะไหวหรือ?' หนูมลพลางชำเลืองตามองของอาจารย์เรืองอีกแว่บ เพื่อจะเปรียบเทียบกับในจอทีวี ขณะที่ดูวิดีโออยู่อาจารยืเรืองก็ยังคงเอาดุ้นมาจ่อถูไถอยู่อย่างนั้น...

"อุ้ย..." หนูมลสะดุ้งเมื่อมีอะไรมาถูกจุดยุทธศาสตร์ '...เอาอีกแล้ว' หนูมลเริ่มคิด มีอีกแล้วหลังจากถูกอาจารย์เรืองเอาหัวตอร์ปิโดบกพาดผ่านขึ้นลงตรงร่องนั้น มันเต้นตุบๆ ขมิบเองโดยไม่รู้ตัวแล้วก็ขมิบถี่ขึ้น... "อูยซ์.." เสียวตามอันนั้นขึ้นลงอีก ขยับก้นแอ่นตาม หน้าหยีปากเหยเกซี๊ดปาก ขาก็เริ่มทิ้งออกจากการเกร็ง ปล่อยแบะออกตามสบาย...

ได้การ!!! อาจารย์เรืองก็เอาสองมือจับแบะขาออกอีกทีละน้อย แล้วในที่สุดอาจารย์เรืองก็สามารถอุ้มเอาหน้าขาของหนูมลทั้งสองข้าง ช้อนขึ้นมาติดเอว เลยทำให้ก้นหนูมลลอยขึ้น ส่งให้ตรงเนินและหน้าท้องน้อยลอยเด่นแอ่นสูงขึ้น จนหนูมลต้องเอาสองมือหงายไปทางข้างหลังเกาะโหนพนักพิงหลังเอาไว้ เพื่อไม่ให้ตัวเลื่อนตกจากโซฟา

อาจารย์เรืองค่อยๆกระเถิบตัวเอาเจ้าหัวตอร์ปิโดจ่อเข้ามาจนติด เขาปล่อยขาเธอทิ้งลงข้างหนึ่ง แล้วเอามือจับท่อนลำของตัวเองให้จ่อตรงทางตรงท่าถ้ำทางเข้า สองนิ้วมือค่อยเผยอเหลือบชั้นนอก หัวเห็ดบานก็รี่เข้าจ่อชนทันที กด..กดลงไป อาจารย์เรืองก็ค่อยๆขยับตัวขยับส่วนเอวสะโพกกลางลำตัว เพื่อให้มันเข้าที่เข้าทาง อื๊ด! อื้ด! อื๊ด! อื้ด! อาจารย์พยายามดันเจ้าท่อนลำนั้นเข้าไป

"โอ้ย...เจ็บ ๆ ๆ" หนูมลร้องออกมา

"ทนหน่อยจ้ะ...ทนหน่อย! เดี๋ยวก็ดีเองนะจ้ะ" อาจารย์เรืองปลอบ

แต่ทว่าไม่ว่าพยายามเท่าไหร่ก็ไม่เข้า จนท่อนลำโก่งงอ ติดอยู่ตรงหยักหัวเห็ดนั้น

"หนูมลอย่าเกร็งสิจ้ะ ทำใจให้สนุก ทำตัวทำใจให้ปกติ ไม่ต้องกลัวเจ็บหร็อก รับรองอาจารย์จะทำให้สบายและเสียวสนุกที่สุดเลย"

ก็ยังไม่ได้ผล ลำไม่มีโอกาสมุดเข้าไปมากกว่านี้ เอาล่ะซิ! ไวเท่าความคิด อาจารย์เรืองเลยเปลี่ยนเป็นดึงเอาหนูมลลงมานอนกับพื้นเรือน จับสองขาพาดบนบ่า โยกตัวไปข้างหน้า ทำให้หนูมลต้องตัวงอโค้ง ก้นลอยไม่ติดพื้น ตัวอาจารย์เองก็โก้งโค้งคร่อม ช่วงกลางตัวก็ตรงพอดีกับส่วนกลางหนูมลพอดี

"พอเถอะค่ะ หนูกลัว..กลัวเจ็บค่ะ" หนูมลอ้อนวอนขอร้องเสียงสั่น เพราะยิ่งเปลี่ยนท่ายิ่งทำให้ความกลัวของเธอเพิ่มมากขึ้น

ถึงขั้นนี้แล้ว มีหรืออาจารย์เรืองจะฟัง จับขาสองข้างตรงหัวเข่าออกจากบ่า กางถ่างออกเต็มที่ ทำให้ช่วงกลางหว่างขาของหนูมลแบะกางเต็มพิกัด หญ้าอ่อนสีเทานำตาลทองฟูฟ่องขยุกขยุยเป็นกระจุก เนื้ออ่อนนูนหนั่นสองข้างขึ้นเป็นสันผ่ากลางด้วย เกาะแก่งหินย้อยเหลือบชั้นสีชมพูเข้มเยิ้มฉ่ำด้วยน้ำมันใสแวววาว อาจารย์เรืองก็กดเจ้าหัวเห็ดจ่อลงไปอีกครั้งก็ได้แค่เดิม ยก..กด..ยก..กด.. ยิ่งกดยิ่งแรงๆๆขึ้น ได้ผลลึกลงไปอีกนิด แต่หนูมลก็ร้องเสียงหลงดังมากขึ้น

อาจารย์เรืองได้แต่ชะงักค้างไว้ เพราะในสภาพแบบนี้เขาก็รู้ดีว่าคงยากจะสำเร็จแน่ ต้องอดใจค่อยเป็นค่อยไป แล้วอาจารย์เรืองก็ถอนหัวตอออก พร้อมนั้นก็เพียงเอาท่อนลำที่แข็งร้อนพาดพักที่ตรงร่องกลางเนินของหนูมล ยกขากลับมาพาดบ่าใหม่ทั้งสองข้าง ขาอ่อนหนูมลก็เลยหนีบแน่นเอากับท่อนลำของอาจารย์เรือง แถมสองแขนสองมือของอาจารย์เรืองยังช่วยกดบีบท่อนต้นขาของหนูมลเข้าแนบชิดหนีบแน่นยิ่งขึ้นอีก และก็ด้วยฤทธิ์ยากระตุ้น หนูมลยอมให้กระทำทุกอย่าง..พร้อมกับตัวอาจารย์เรืองก็โหมใส่จนอารมณ์ก็ขึ้นตามไป

อาจารย์เรืองก็ค่อยๆกระดกบั้นเอวเข้าออก โดยเอาตรงร่องและหนีบเบียดต้นขาแทนของจริงของหนูมล กระทำสำเร็จความใคร่ให้กับตัวเอง และก็แน่นอนการทำแบบนี้ อารมณ์หนูมลยังอยู่ในภาวะฤทธิ์ยา แถมช่วงท้องล่างก็เสียดสีกับตรงรอยแยก มิหนำซ้ำเจ้าลูกดิ่งสองลูกยังแกว่งกระแทกเข้าหาตามจังหวะของการโยกกระแทก หนูมลก็ทำให้ตัวเองดีที่สุดเพียงยกก้นขึ้นรับตามแรงรูดครูดถูก...

ออกแล้ว!!! อาจารย์เรืองซอยสุดเร็ว แล้วเจ้าหัวบานก็แหวกร่องขาอ่อนหนีบโผล่หัวอันแดงก่ำออกมาบ้วนน้ำลายขาวเหนียวเลอะเทอะเต็มหน้าท้องน้อยของหนูมลเต็มไปหมด หนูมลก็เบิกตาโพลงมองอย่างอัศจรรย์ใจ ก็เกิดมาในชีวิตเพิ่งจะเห็นเป็นครั้งแรก...มันเสียวสุขใจอย่างบอกไม่ถูก รู้แต่ว่ามันสนุกดี..ตัวเบาหวิว หลับตาพริ้มอย่างเหนื่อยอ่อน มารู้สึกตัวเมื่ออาจารย์เรืองถอนทัพถอยออก สักครู่ก็เอาผ้ามาเช็ดให้จนเกลี้ยง แล้วอาจารย์ก็ล้มตัวลงนอน กอดฟัดขยำคลึง ขาก่ายกอดพัลวัน หนูมลก็ดีดดิ้นไปตามท่าที

"หนูมล..อยากสนุกอะไรมั๊ยล่ะ...ตรงนี้?" อาจารย์เรืองพูดพร้อมเอามือตะปบตรงโหนกหนั่น "ยังเข้าไม่ได้เพราะหนูมลยังตื่นเต้น ให้คลายหายพอชินๆสักอีก ๒-๓ ครั้งก่อน พอเข้าได้ รับรองว่าสนุกอย่างเข้าขั้วหัวใจทีเดียว"

แน่นอน คนอย่างอาจารย์เรืองย่อมรู้จักการผ่อนสั้นยาว เพื่อเอาไว้กินวันหลัง ฉะนั้นการลูบไล้และสร้างความประทับใจแล้ว อาจารย์เรืองก็ต้องแสดงออกสุดฝีมือ...

เริ่มอีกแล้ว... อาจารย์เริ่มสร้างอารมณ์ใหม่อีกกับหนูมล ด้วยการโลมเลียสองเต้าอีก จนถึงใต้ท้องน้อย... "อ๋อยซ์..." หนูมลงอตัวเป็นกุ้ง

"พอก่อนค่ะ หนูเหนื่อย เพลียเหลือนเกิน"

"จ๊ะๆๆ เหนื่อยก็นอนพัก เดี๋ยวอาจารย์จะทำให้ดีเองน้ะ"

พร้อมกับจับตัวหนูมลหมุนกลับหัว พร้อมดึงเอาตัวหนูมลขึ้นมานอนคว่ำหน้าบนตัวอาจารย์เรือง ถัดตัวจนโหนกตรงนั้นมาลอยอยู่ตรงหน้าชนปาก จนจมูกอาจารย์ต้องฟืดฟาดเมื่อหญ้าหยิกหยอยชอนไชในรูจมูก สองมือก็ตวัดรัดกลับ ตั้งข้อศอกม้วนกลับเอาสองมือกางออก จับแก้มก้นของหนูมลแยกแหวะออก ช่องทวารและช่องสาวก็อูมอ้าท้าทายลิ้นอยู่แค่ปลายปาก

แพล็บ! ๆ ๆ ลิ้นอาจารย์เรืองก็แลบฉกคล้ายจิ้งจกกินแมลง "อุ๊ยซ์" หนูมลต้องสะดุ้งยกก้นขึ้น นั่นแน่!! ตัวอาจารย์เรืองเองก็เริ่มรู้สึกว่ามือของหนูมลก็มาจับตุ๊ดตู่แล้ว ขณะนี้มันคอพับคออ่อน อาจารย์เรืองเริ่มดึงก้นหนูมลถดมาจนจิ๋มชนปาก แล้วก็เริ่มใช้ลิ้นชอนไชทะลวงเข้า...

หนูมลที่คว่ำหน้าอยู่บนตัวอาจารย์ พอเงยหน้า..คางตัวเองก็พาดอยู่ตรงท้องน้อยของอาจารย์เรือง มองตรงก็เห็นหนวดเคราครึ้มรุงรังเป็นหย่อมใหญ่ แถมเจ้าท่อนลำนั้นก็อ่อนเอียงล้มพับอยู่ คงเพราะมันเสียวที่ลิ้นอาจารย์กำลังฉกอยู่ เธอเลยส่ายก้นไปมา เลยเอื้อมมือไปจับของอาจารย์พลิกดูอย่างสนใจ

"รูดซิจ้ะหนู...รูดขึ้นลงเลย..." เสียงอาจารย์เรืองบอกมาจากทางหลัง

หนูมลก็เลยค่อยๆเอามือกำรอบมัน ขณะที่ท่อนลำของอาจารย์เริ่มสู้มือ อุ่นจี๋พองขยายตัวแข็งขึ้น หนูมลก็รูดถลกขึ้นลงอย่างสนุกมือ ขณะเดียวกับที่ตรงนั้นของหนูมลยังถูกอาจารย์เรืองฉกลิ้น จนเสียวจี๊ดๆ ต้องขมิบตามจังหวะ

"ลองอมดูซิหนู...อมแบบที่ดูในจอน่ะ จะมันส์และสนุกขึ้นอีกเยอะนะ... เอ้า!!.."

อาจารย์เรืองบอกพลางกระดกก้นแอ่นส่ายมันมาตรงหน้าหนูมล ...พูดไม่ถูก..ไม่รู้เป็นไง?!!?...สติของหนูมลมันเบลอๆ ด้วยความมันส์ของการกระตุ้นของอาจารย์และตัวยา เลยทำให้หนูมลลืมตัวโน้มเอาลำดุ้นของอาจารย์เรืองที่แข็งเป็นลำท่อนเข้ามาตรงปาก... อ้าปากออกอมไว้อยู่เฉยๆ จนอาจารยืเรืองต้องบอก

"ดูดด้วยสิ!! ดูดแบบหนูดูดไอติมงัย เร็วๆ!"

พร้อมทั้งฉกลิ้นรุนแรงขึ้น เพื่อผลตอบสนองจากหนูมล ได้ผล!!! หนูมลเมื่อถูกอาจารย์โหม..ก็เสียวจัดมันส์ในอารมณ์ เลยดูดจ๊วบจ๊าบอย่างรุนแรงตามอาจารย์เรือง จากหนูมลนอนคว่ำหน้าบัดนี้กลายมาเป็นพยุงร่างคร่อมขึ้นในท่าคลานก้นเตี้ยลง เพราะถูกอาจารย์เรืองเหนี่ยวลงไว้ หนูมลก็ก้มหน้าลงอมดูดแค่นั้น จนอาจารย์เรืองต้องสะบัดหน้าออกจากแก้มก้น แล้วว่า

"รูดปากขึ้นลงด้วยสิจ้ะ..."

ความเสี้ยนความมัวเมาในกามารมณ์และตัณหาที่ถูกสร้างและกระตุ้น จนเด็กสาววัยแรกรุ่นบริสุทธิ์ที่ยังไม่ประสา ต้อมามัวเมาและลุ่มหลง คล้ายดั่งดมทินเนอร์หรือยาเสพติด ถ้าไม่ติดไม่รู้ แต่หากเกิดติดขึ้นมา ทุกสภาพทุกรูปแบบยาเสพติดก็จะพาไปเช่นเดียวกัน หนูมลก็ถูกตัณหาพาไป ซึ่งก็ต้องเหลือเชื่อว่าเด็กไร้เดียงสาแบบนี้ กล้าที่จะออรัลให้กับอาจารย์เรือง

...จนในที่สุด ทั้งอาจารย์เรืองและหนูมลก็ต้องนอนฟุบพับก่ายกันอยู่ตรงนั้น เมื่อสวรรค์และน้ำรักของทั้งสองต่างฝ่ายต่างออกมาด้วยปากและลิ้นของกันและกัน

หนูมลก็ยังบริสุทธิ์ที่ยังไม่มีใครสอดใส่เข้าได้ รอดพ้นจากอาจารย์เรือง ...แล้วร่างของสองแม่ลูกก็กะปลกกะเปลี้ยลงบันไดจากบ้านอาจารย์เรืองกลับไป คุณนายไม่ต้องพูดถึงรับเละจากเจ้าสมกับเจ้าวุฒิเต็มขนาด สองลูกศิษย์อาจารย์เรืองก็เปรมได้ตัวแล้วคุณนายพรยังแถมเงินไว้ให้ใช้อีกคนละพัน ซึ่งแน่นอนที่ทั้งสองต่อไปจะต้องบรรเลงสมนาคุณให้คุณนายอย่างถวายชีวิต...

คุณนายพรเองก็เริ่มติดใจในรสชาติแปลกใหม่ต่อ สองรุมหนึ่ง มันเร้าใจและตื่นเต้นเสียวได้เต็มที่ทั้งปากต้องอมดูด ช่วงล่างยังถูกกระแทกกระทีน โอย!! หลับตาทีไร...เจ้าสมกระแทกเจ้าวุฒิเอาไอ้นั่นมาจุกอยู่ตรงปาก...สุขสมใจจริงๆ

"อาจารย์.." เจ้าสมพูดขึ้น หลังจากสองแม่ลูกออกรถจากไป "เรียบร้อยไหมครับหนูมลคนสวย"

"เรียบร้อยกะผีอะไร ๒ ครั้งแล้วยังเอาไม่เข้าเลย เด็กมันใหม่บริสุทธิ์ไม่เคยก็อย่างงี้แหล่ะ เกร็งกลัวเจ็บปวดมากเกินไป คราวหน้าคงจะเข้าได้เรียบร้อยแน่ นี่ถ้าจะรุนแรงก็เอาเข้าไปแล้วแต่ไม่อยากทำ... เลี้ยงต้อยไว้อีกซักคราว" อาจารย์เรืองตอบพลางลูบคางไปมา พร้อมอมยิ้มอย่างสุขสมหวังในอารมณ์

"เอ้อ!! แล้วนังคุณนายล่ะ? พวกมึงจัดการ..."

"โอ้ย!! เรียบร้อยครับ ตอนนี้พวกผมเล่น ๒ รุม ๑ ทั้งบนทั้งล่างพร้อมกัน เล่นสลับ ไม่ยอมให้เลิกซะด้วยซ้ำ ผมกับไอ้วุฒิเสร็จกัน ๒ รอบ ยัยคุณนายยังบอกให้ต่ออีกแน่ะ เล่นซะเกือบตาย! เอ่อ..อาจารย์ วันนี้ขออย่าให้ผมกับไอ้วุฒิต้องเป็นตัวแทนต่อฤทธิ์ให้กับใครอีกนะครับ หดจนกลัวว่าไม่รู้เมื่อไหร่มันถึงจะพองลำขึ้นมาอีก...หรือตลอดชีวิตก็ไม่รู้..."

เล่นเอาสามคน..อาจารย์-ศิษย์ฮากันครืน!!!!

แปลกล่ะสิ!!!! เมื่อคุณนายกับหนูมลกลับมาถึงบ้าน นายพลพ่อหนูมลได้นั่งรออยู่แล้ว ที่ห้องรับแขกของบ้าน ในรอบเดือนนี้คุณพ่อหนูมลเพิ่งกลับ หนูมลวิ่งเข้าหาคุณพ่ออย่างดีใจ ซบกับตักน้ำตาไหลพราก คุณพ่อนายพลทหารก็น้ำตาคลอ เอามือลูบผมอย่างรักปรานี สายตามองมาที่ผู้เป็นแม่ คุณนายพรก็ยืนจังงังอยู่แค่หน้าประตู

"ไปไหนกันมาล่ะ?"

นี่เป็นเสียงทักทายที่อ่อนนุ่มอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนในรอบปีนี้ เพราะทุกครั้งที่พบหน้าต้องเถียงขึ้นเสียงกันตลอด

"พี่ขอโทษนะพร ต่อไปพี่จะไม่ก่อปัญหา และจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว พี่สลัดนังเมียน้อยไปแล้ว พี่คิดว่าคงไม่มีใครจะซื่อสัตย์ต่อพี่เท่าลูกเมียพี่จริงๆหรอก..."

คุณนายพรถึงกับเผลอตัวเดินผวาเข้าหานายพลสามี สามพ่อ-แม่-ลูกต่างกอดกันกลม น้ำตาปิติอาบแก้มตามๆกัน

"โอ...อาจารย์เรืองนี่เก่งจริงๆ" คุณนายคิดขึ้นมาทันที

ตั้งแต่คุณพ่อหนูมลกลับบ้าน คุณนายก็ไปส่งข่าวให้อาจารย์เรืองรู้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น พร้อมเงินสดสมนาคุณอีก ๕ หมื่นบาทแล้วรีบกลับทันที ทั้งที่เจ้าสมเจ้าวุฒิพยายามดึงตัวเอาไว้เพื่อเกมโลกีย์ แต่ก็ไม่สำเร็จ แล้วก็ทำให้อาจารย์เรืองหัวเสียเช่นกัน หวังใจไว้ว่าคราวหน้าต้องจัดการกับหนูมลในขั้นเด็ดขาด อุตส่าห์เลี้ยงต้อยเอาไว้ เล่นเอาผิดหวังกันไปทั้งสามคน

และแน่นอน...ท่านนายพลกลับมาก็ ๓ คืนแล้ว สามคืนนี้คุณนายพรก็ปรนป้อนรสกามที่ได้เรียนรู้มาจากสำนักอาจารย์เรืองให้กับพ่อหนูมลเต็มที่ ขนาดสโม๊กให้อย่างที่พ่อหนูมลต้องสงสัยว่าแอบไปฝึกรู้วิธีการและการตอบสนองได้เก่งกาจผิดกับแต่ก่อนเป็นคนละคน แต่ก็ได้รับการบอกเล่าแต่เพียงว่ารู้ตัวว่าบกพร่องในเรื่องการเป็นผัวเมียนี้ ถึงทำให้พ่อหนูมลต้องเบื่อหน่ายจนต้องไปแสวงหาจากเมียน้อย จึงได้ฝึกฝนทั้งจากตำราบ้าง วิดีโอบ้าง ก็พอเลี่ยงความสงสัยไปได้อย่างสบาย

การเริ่มต้นชีวิตใหม่ของพ่อแม่ ก็ส่งผลถึงหนูมลที่เริ่มฟื้นคืนกระปรี้กระเปร่าสดใสร่าเริง ไม่ต้องกลัดกลุ้มกังวลใจมีปมด้อยเรื่องพ่ออีกแล้ว แต่ทว่าไฟตัณหาราคะที่สองครั้งสองคราอาจารย์เรืองปรนป้อนให้ มันยังกรุ่นเสี้ยนอยากที่จะได้พบและลองอีก... จริงๆยิ่งมีความสบายใจด้วยแล้ว มันก็ยิ่งเกิดมาก คิดมากจนต้องช่วยตัวเองทุกครั้งที่เกิดอารมณ์ และวันละหลายต่อหลายครั้ง...

อนิจจา!!! หนูมลต้องมารับรู้และสะดุดติดใจในรสกามราคะอย่างช่วยไม่ได้ ก็ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามถ้าไม่ประสาเลย เรื่องนั้นก็จะเกิดแบบถูกเก็บกด แต่หากถึงขั้นหนูมลต้องถือว่าเข้าขั้นเสพติดมันแล้ว! การได้รู้รสและสัมผัส การเก็บกดกลายเป็นผลร้าย...ต้องยิ่งแสดงออก จนบางครั้งหนูมลอยากจะไปหาอาจารย์เรืองด้วยตัวเอง อยากจะให้อาจารย์เรืองทำแบบที่เคยทำให้...มันสนุกสุดวิเศษอย่างบอกไม่ถูก...

๓-๔ วันนี้พุดได้คำเดียวว่ามันอยากจริงๆ... ช่วยตัวเองมันก็แค่พอบรรเทา แต่นึกถึงท่อนลำที่มันพาดผ่านตรงกลางร่องเสียวแล้ว โอ้ย!! มันเสียวจนต้องขมิบทุกที พอขมิบแล้วยิ่งอยาก... อยากให้มันคับพองคาร่องให้หายเสียวจริงๆ ยิ่งได้เห็นคุณแม่ประจบประจี๋ประจ๋อกับคุณพ่อ ขลุกอยู่กันในห้องกับคุณพ่อทั้งวัน บางทีกลางวันก็ปิดประตูอยู่กันสองคนด้วยแล้ว หนูมลก็พอจะรู้และเข้าใจว่าทำอะไรกัน?

เช้านี้!! ขณะหนูมลกำลังยืนรอรถโรงเรียนที่มารับนักเรียนประจำอยู่หน้าบ้าน ตาเหลือบไปเห็นเจ้าสมลูกศิษย์ของอาจารย์เรืองมายืนพยักเพยิดลับๆล่อๆตรงมุมกำแพงบ้าน หนูมลจึงเดินเลี่ยงไปหาเจ้าสม

"มีอะไรคะ?"

"อาจารย์สั่งมา อยากพบคุณหนู เย็นนี้ให้ไปหาหน่อยครับ มีเรื่องที่จะปรึกษาคุยด้วย"

หนูมลใจสั่น ไม่คิดมาก่อนว่าจะเจอเหตุการณ์อย่างนี้

"ดูก่อน ไม่รู้จะไปได้หรือเปล่า? ถ้าไปวันนี้ไม่ได้ก็คงพรุ่งนี้น่ะ..."

หนูมลตอบออกไปก็ไม่รู้อีกเช่นกันว่าจะไปไหม รับปากได้ไง ก็อาจเป็นจิตใต้สำนึกของเรื่องนั้นกระมัง

รถโรงเรียนมาพอดี เจ้าสมก็พยักหน้ารับรู้จากปากหนูมล เดินเลี่ยงกลับไป

ตกเย็นนั้น หนูมลก็ยังไม่ไปหาอาจารย์เรือง กลางคืนก็ต้องนอนคิดหนัก ตัดสินใจไม่ถูก ว่าจะไปหาดีหรือไม่? แต่ยิ่งคิด..ภาพเหตุการณ์การเสพสมกับอาจารย์เรืองก็มาวนเวียนให้เห็นให้รู้สึก จนต้องนอนอ้าขาสร้างมโนภาพเอาว่าใบหน้าอาจารย์เรืองกำลังก้มลงตอดดูดลงลิ้นตวัดฉกอยู่ตรงกลางหว่างขานั้น โอย!! อาจารย์! ...แน่นอนพรุ่งนี้ตอนเย็นจะต้องไปหาอาจารย์ ต้องหลอกคุรแม่ขอกลับค่ำหน่อย ก็เป็นแผนการที่หนูมลกะเอาไว้ก่อนหลับไป

"หนูมล!!!"

เสียงอาจารย์เรืองเรียก พร้อมลุกขึ้นแล้วรีบก้างลงบันไดมาเปิดประตูรั้วหน้าบ้านรับเธอที่มายืนอยู่หน้าประตูรั้วในชุดนักเรียน มือยังหิ้วกระเป๋านักเรียนสีดำอยู่ แสดงว่าอาจารย์ก็เฝ้ารออยู่เช่นกัน พอเปิดประตูได้อาจารย์เรืองแทบจะโผเข้าไปอุ้มทีเดียว

"เอ้า..เข้าข้างในก่อนนะหนู" อาจารย์เรืองพุดพลางกางมือออกแทบจะโอบหลังหนูมลต้อนเข้ามาในบ้าน โดยอาจารย์เรืองรีบใส่กลอนประตูหน้าเรียบร้อย

"เอ่อ! ก็ไม่ใช่ว่าจะมีธุระอะไรมากนักดอก" อาจารย์เรืองเอ่ยขึ้นเมื่อเข้ามาอยู่ในห้องกลางแล้ว "ได้ข่าวว่าคุณพ่อหนูมลกลับมาอยู่บ้านแล้ว ไม่ใช่รึ?"

หนูมลพยักหน้า "ค่ะ"

"แต่ที่อาจารย์เรียกมาคุยนี่น่ะ ก็เพียงจะบอกว่ามันยังไม่สมบูรณ์ครบน่ะ คุณพ่อหนูอาจจะกลับไปทางโน้นอีกก็ได้ ตอนนี้ที่อยู่ก็เพราะอาจารย์ทำพิธีแก้เคล็ดให้ นี่ก็ขาดพิธีแก้เคล็ดอีกครั้งเดียวก็เป็นอันสมบูรณ์ คุณพ่อหนูจะไม่มีวันไปอีกแล้ว หาไม่ หากขาดไปอีกครั้ง เกิดทางโน้นเพิ่มฤทธิ์มากขึ้น อำนาจกสิณจิตที่ยังหลงเหลืออยู่ในตัวคุณพ่อหนูก็อาจจะสำแดงฟักตัวก่อขึ้นมาอีกละก้อ คราวนี้อาจารย์อาจจะช่วยไม่ได้อีกเลย..." อาจารย์เรืองสำทับอย่างขึงขัง

"แล้วจะให้หนูบอกคุณแม่ต่อหรือค่ะ" หนูมลถามพาซื่อ

"ก็ใช่ แต่ว่าถ้าจะให้ดีได้ผล ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ละก้อ ถ้าหนูยอมต่อฤทธิ์แทนคุณแม่ก็จะดีมาก ให้คุณแม่หนูกล่อมเกลาประโลมจิตใจคุณพ่อหนูไว้ ไม่ให้คิดกลับไป เผื่อคุณแม่หนูมาต่อฤทธิ์เองทิ้งให้คุณพ่อหนูอยู่คนเดียว เกิดความคิดตีกลับเตลิดไปล่ะยุ่งแน่ ช่วงนี้ก็เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ก็ให้หนูตัดสินใจเอา ว่าจะเอาแบบไหน? และต้องอย่าช้า ยิ่งเร็วเท่าไหร่ยิ่งดีนะหนู"

ดูซิ!! ดูชั้นเชิงอาจารย์ร้อยเล่ห์แผนสูงทั้งคำพูด มีหรืออย่างหนูมลจะทันเกมอาจารย์เรือง ก้มหน้าครุ่นคิดอย่างจริงจัง ...ก็จริงนะดั่งคำอาจารย์ว่า คงต้องยอมเสียสละเพื่อความสุขของคุณพ่อคุณแม่ และ... โอ้ย!!ไม่อยากจะคิด.. ตัวเองจิตใจอ่อนไหว มัน..ยังไงพูดไม่ถูก ยิ่งเห็นหน้าเห็นปากลิ้นอาจารย์เรือง อุ้ย...มันเต้นตอดตุบๆอยู่ตรงปลาย... เลือดสาวฉีดร่านตัวร้อนผ่าววูบขึ้นใบหน้า

"หนู..หนูต่อแทนคุณแม่ก็ได้ แต่ต้องไม่นานนะคะหนูจะกลับบ้านมืดไปเดี๋ยวคุณแม่สงสัย..."

ดวงตาอาจารย์เรืองลุกวาว ส่วนท่อนลำนั้นมันลุกเป็นแท่งตั้งแต่เห็นหนูมลที่หน้าประตูแล้ว อาจารย์เรืองก็ลุกขึ้นค่อยๆเข้าโอบประคองหนูมลลุกขึ้น เข้าไปในห้องเดิม แต่ทว่าวันนี้ในห้องนี้ มีเตียงเพิ่มขึ้นมา พร้อมฟูกที่นอนใหม่เอี่ยม หนูมลก็ก้าวตามด้วยใจสั่นหวิว

ไม่รอช้า...อาจารย์เรืองบอกสั่งให้หนูมลถอดชุดนักเรียนออก ส่วนตัวอาจารย์เองก็ช่วยถอดให้อย่างหื่นกระหาย ขณะที่กำลังสาละวน ไฟแดงกระพริบในห้องก็แวบขึ้น อาจารย์เรืองถึงกับสบถออกมาเบาๆ

"เอ้อ! เดี๋ยวหนูถอดเสร็จแล้ว นั่งพักตามสบายนะ หรือจะเอาเจ้าปลัดขิกนี่ชะโลมน้ำมันมนต์ทำพิธีก่อนคนเดียวก่อนก็ได้ เดี๋ยวอาจารย์จะออกไปเอาของมาเพิ่มน่ะ"

หนูมลอยู่ในสภาพร่างเปลือยเปล่าพยักหน้ารับคำ อาจารย์เรืองก็รีบหันหลังก้าวออกจากห้องไป

"ไอ้ห่า!! มึงกดไฟกระพริบทำพ่อมึงเรอะ?" อาจารย์เรืองตวาดทันทีที่เจอหน้าเจ้าสม

"โธ่..ก็อาจารย์สั่งเอาไว้ไงว่าถ้าคุณเยาวลักษณ์มาให้เรียกได้ไงล่ะ.."

"เอ่อ!! บ๊ะ! ดันเสือกมาตอนนี้เสียด้วย เอางี้...เดี๋ยวกูจะบอกให้ทำพิธีชั้นสุดยอดแล้วกัน มึงจัดการแทนกูเลย"

"หา!! อาจารย์!" เจ้าสมตาเหลือกลุกวาว มันแทบจะพูดกับอาจารย์ว่า..พูดผิดพูดใหม่..ก็ได้

ก็จะอะไรเสียอีกล่ะ ...คุณเยาวลักษณ์นี่สวยขนาดเป็นนางงามเมื่อปีกลายนี้ ปีนี้เป็นเมียน้อยเสี่ย แต่ชักจะถูกเสี่ยทอดทิ้ง ไม่ค่อยไปมาหาสู่ เงินทองก็ขัดสน ก็มาตั้งสองครั้งแล้วได้แต่ทำเสน่ห์ด้วยตัวเอง แต่ครั้งนี้ครั้งที่สาม ถือว่าครั้งสุดยอดก็นัดกับอาจารย์เรืองไว้ ก็ดั่งที่รู้..ทำพิธีครั้งที่ ๓ นี่จะต่างออกไปจากสองครั้งแรก ที่ใช้แค่ปลัดขิกสอดใส่ให้กับตัวเองแต่ครั้งที่ ๓ นี่ต้องใช้ของจริงลงคาถาอาคมปิดทองแล้วสอดใส่ด้วยของจริงของอาจารย์เข้าไปในตัว เพื่อเป็นเสน่ห์มหานิยม ใครสอดซ้ำใครติด หลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น...ว่างั้นเถอะ

อาจารย์เรืองก็เสียดาย แต่ว่าหากเอาเยาวลักษณ์มาเปรียบกับหนูมลผู้น่ารักบริสุทธิ์วัยเอ๊าะๆผู้ยังไม่เคยผ่านใครมาก่อนแล้ว อาจารย์เรืองก็ต้องเลือกหนูมล และแน่นอนขาก็อดเสียดายบ้างที่หล่อนไม่น่ามาตรงกันแบบนี้เลย ถึงยังไงก็ต้องเลือกหนูมลไว้ก่อน โชคจึงก็เป็นของเจ้าสมอย่างช่วยไม่ได้ ส่วนเจ้าสมก็ลิงโลดใจ ในชีวิตตั้งแต่มาอยู่กับอาจารย์เรืองก็จะมีหนนี้แหละที่จะได้ของดีที่สุดก็วันนี้เอง

อาจารย์เรืองออกมาต้อนรับคุณเยาวลักษณ์ แต่ใจก็จดจ่ออยู่ที่หนูมล

"สวัสดีค่ะอาจารย์ วันนี้ต้องขอรบกวนอีกครั้ง อาจารย์ต้องช่วยหนูนะคะ"

อาจารย์เรืองชำเลืองมองพร้อมกลืนน้ำลายเอื๊อก โถ..จะไม่ให้กลืนน้ำลายยังไง ก็หุ่นบั้บเนื้อแน่นอวบอั๋นทรวดทรงก็ตามที่บอกว่าเป็นรองนางงาม ๒ งวดแรกอุตส่าห์อดทน เสียดายก็เสียดาย ก็ได้แต่พึมพำในใจ..

"ตะกี้หนูดทรมาค่ะ เห็นคุณสมบอกว่าอาจารย์ว่าง ก็เลยรีบมา"

"ครับ" อาจารย์เรืองหันมาถลึงตามองเจ้าสมอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ 'ไอ้เวร!!! มึง..ไอ้สม' เจ้าสมนั่งเฉยทำเส มองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้ไม่ชี้ ก็จะอะไรอีกล่ะ..เจ้าสมมันรู้ว่าอาจารย์เรืองกำลังอยู่กะหนูมลแน่ๆ แต่กลับรับโทรศัพท์ว่าอาจารย์ว่าง ก็ต้องดูใจอาจารย์ว่าจะเลือกใคร แล้วตัวเองก็จะได้อึ๊บแน่นอน ก็เจ้าวุฒิมันกลับบ้านนอกนี่

เยาวลักษณ์พูดพลางเอามือปิดช่องหนีบส่วนบนด้วยฝ่ามือ เมื่อกระโปรงยีนส์รัดรูปสั้นเต่อรั้งขึ้นมาจนเกือบถึงเป้า โชว์ขาอ่อนเนียนขาวอย่างท้าทาย อาจารย์เรืองก็ลอบมองจนใจหวิว 'ไอ้สมนะไอ้สม..มึง'

"เอา...งั้นก็เข้าห้องทำพิธี..." อาจารย์สั่งไม่ทันจบคำ เจ้าสมรีบลุกนำหน้าเข้าห้องอย่างเร็ว ก่อนที่อาจารย์จะสั่งเสร็จด้วยซ้ำไป

อาจารย์เรืองเดินตามเข้ามาในห้องทำพิธี เจ้าสมก็ยกถาดชุดใหญ่ที่มีปลัดขิก ๓ ขนาดน้ำมันมนต์ แผ่านทองคำเปลว สีผึ้ง มาส่งให้ อาจารย์เรืองก็รับถาดอย่างกระชากจนเจ้าสมถลาขมำ แล้วอาจารย์เรืองก็ยกถาดขึ้นเหนือหัวแล้วท่องคาถาบริกรรมขมุบขมิบ เจ้าสมจัดการรูดม่านบังตา พร้อมบอกให้คุณเยาวลักษณ์เปลื้องปลดเสื้อผ้าเตรียมพร้อม

พออาจารย์เรืองส่งถาดผ่านต่อมาให้ ก็ให้ทำพิธีแบบที่ว่า คือให้เอาน้ำมันมนต์ทาปลัดชิกซึ่งก็แล้วแต่จะเลือกใช้ขนาดไหน พร้อมเอาสีผึ้งทา ปิดทองคำเปลวตรงปลายหัว แล้วก็ให้สอดใส่แบบช่วยตัวเอง ทั้งนี้ต้องนอนบนเตียงขาหยั่งตัวนั้น... ซึ่งเจ้าสมก็รูดม่านกั้นคั่นเอวครึ่งท่อนเอาไว้ก่อน โดยอาจารย์เรืองสั่งกำกับว่าหากใช้ปลัดชิกสอดเข้าทำพิธีจนมีอารมณ์พร้อมแล้วก็ให้รีบบอก...จะได้เอาท่อนจรวดของจริงที่ลงคาถาแล้วสอดใส่ต่ออีกจนเสร็จสม เป็นอันเสร็จพิธีกรรม...

แล้วตัวอาจารย์เรืองก็หลบออกจากห้องย่องไปหาหนูมลทันที ส่วนเจ้าสมก็ยังคงยืนอยู่ปลายเท้าของคุณเยาวลักษณ์ ที่บัดนี้ถูกผ้าม่านสั้นกั้นบังตาไว้ ครึ่งท่อนล่างเปลือยเปล่าหมด นอนวางขาบนขาหยั่ง หัวเข่ากางอ้าซ่าอย่างเปิดเผยให้เห็นทุกอย่าง แต่เจ้าตัวมองไม่เห็นครึ่งท่อนล่างของตัวในตอนนี้ เจ้าสมยืนแก้ผ้ารอเวลา ด้ามจรวดลุกตั้งเด่ส่ายโงกเงกอย่างจดจ่อรอคิวที่จะได้เข้าถ้ำทองสวรรค์ต่อไป

อาจารย์เรืองผลุบกลับเข้ามาในห้องเล็ก เห็นหนูมลกำลังใช้ปลัดขิกถูไถไปมาอยู่ตรงแถวๆเนินสามเหลี่ยม

"หนูมล.." อาจารย์ขานเรียก จนหนูมลสะดุ้งกำปลัดขิกหลบวูบ "มานี่แน่ะ มาดูอะไรนี่สิจ้ะ..."

อาจารย์เรียกพร้อมกวักมือ หนูมลจำลุกขึ้นเดินตามมืออาจารย์ที่เอื้อมมาจูงทั้งที่เปลือยล่อนจ้อนอยู่ โดยที่อาจารย์เรืองก็จ้องมองตาไม่กระพริบ ..."เด็กอะไร ซู๊ด...ซี๊ดน่ารักน่าฟัดเสียจริงๆ"

"อะไรค่ะ?" หนูมลกอดอกกางนิ้วกุม ๒ เต้าบังหัวจุนมจุ๋มจิ๋มอย่างดี ส่วนล่างก็ยังเกลี้ยงอวบอูม ไหมพรมบางเบาฟูฟ่อง

"มาดูอะไรนี่สิ..หนูเคยเคยดูอะไรแบบนี้หรือเปล่าจ้ะ?"

อาจารย์เรืองพูดพลางประคองโอบไหล่ประคองร่างหล่อนมาที่ข้างฝาห้อง ปลดภาพพร้อมกรอบออก ก็มีช่องแอบดูขนาดใหญ่กว่าหัวแม่มือ "ดูสิ..."

หนูมลแนบตาส่องดูที่ช่อง... ภาพที่ได้เห็น..เจ้าสมยืนเปลือยหันข้างเอามือเกาะกุมและเห็นครึ่งท่อนช่วงล่างผู้หญิงเปลือยอ้าซ่าแบะขาถ่างฉีกสองขาอย่างเปิดเผย มีผ้าม่านสั้นกั้นอยู่เหนือส่วนเอวจึงไม่เห็นส่วนบนของร่างทั้งหน้าตาด้วย เห็นอยู่แต่หล่อนเอามือตัวเองกำปลัดขิกอันใหญ่หัวแดงโร่กำลังซุกซอนไช อีกมือก็กำลังถ่างกางเหลือบชั้นร่องรับกับหัวปลัดขิกจุ่มหายเข้าออก... หนูมลหันกลับมามองอาจารย์เรือง

"อุ๊ย!!!" ภาพข้างหลังตัวเธอ อาจารย์เรืองเปลือยหมด ตอร์ปิโดตั้งฉากส่ายไปมาจนเกือบชนแก้มก้นของตัวเธอ

"ดูเถอะหนู...ดูต่อให้จบก่อน" พลางอาจารย์ก็ผลักหลังให้หนูมลกลับไปดูต่อ พอส่องตาดูอีกครั้ง... เจ้าสมค่อยๆเสียบตัวเข้าหว่างขาที่อ้าถ่างพาดขาอยู่บนง่ามรับขา เจ้าสมจับจรวดส่วนตัวค่อยๆจ่อเข้าหาเป้าที่มีหญ้าหนาดำ พอได้ที่เจ้าสมอัดเด้งก้นซอยเข้าหาเป้าทันที...

"อุ๊ยซ์.." หนูมลสะดุ้ง อุทานเบาๆเมื่อท่อนลำตอร์ปิโดของอาจารย์เรืองมาจ่อชนเอาตรงร่องก้น พร้อมกับสองมือโอบกอดมาตรงหน้าท้องน้อยด้วย ปากอาจารย์ก็ระดมจูบซอกไซ้ไปตามลำคอติ่งหู... แต่ดูเหมือนหนูมลจะสนใจน้อยกว่าภาพที่กำลังได้ดู... ภาพที่เจ้าสมกำลังขย่มเขย่าซอยเต็มที่ สองมือเจ้าสมเกาะตรงหัวเข่าซึ่งวางอยู่กับขาหยั่งเหนี่ยวดึง

"อูยย์..." หนูมลครางอย่างลืมตัว มันเสียวสยิวทั้งหนังสดตรงหน้า เสียวทั้งอาจารย์เรืองซุกไซ้ สองมือของเขาที่เกาะกุมท้องน้อยก็เริ่มไล่ละลงยังหย่อมหญ้าบางปุกปุยแล้ว แล้วก็มาหาตรงนั้น..ตรงร่องแยกแล้วเอามาแค่นิ้วเดียว นิ้วกลางด้วย... สองมือหนูมลก็ต้องตะปบตามลงไปทับมือของอาจารย์เรืองไว้...

"อย่าค่ะ..ไม่ค่ะ..มันเสียวสยิว!!" หนูมลอ้อนทั้งๆที่มันเป็นความสุขสนุก

"อยู่เฉยๆ หนูดูไปเรื่อยๆ ไม่ต้องห่วงทางนี้ อาจารย์จะค่อยๆทำให้หนูเสียวอย่างมีความสุข..."

"เสร็จแล้ว" หนูมลเอ่ยออกมาอย่างลืมตัว ก็จริงที่เจ้าสมห้อสุดฤทธิ์จนคราง อัดแน่นกับง่ามขาของหล่อนคนนั้น พอหนูมลชักหน้ากลับ อาจารย์เรืองก็แนบตาดูก็รู้ว่าเจ้าสมเรียบร้อยไปแล้ว

"เอ่อนี่หนูมล...เดี๋ยวไปทำพิธีที่ห้องนั้น บนเตียงนั้นจะดีมั๊ยล่ะ?"

หนูมลมองตาอาจารย์เรืองนิ่ง..

"เอามั๊ย?" อาจารย์เรืองถามย้ำอีกครั้ง หนูมลก็พยักหน้ารับช้าๆ...

รอจนเจ้าสมและคุณเยาวลักษณ์ออกไปจากห้อง โดยที่อาจารย์เรืองกับหนูมลอยู่ข้างห้อง เดินเลี่ยงเข้ามาในห้องและไม่รอช้า อาจารย์เรืองก็ประคองให้หนูมลขึ้นนอนบนเตียงขาหยั่ง เอาสองเข่าพาดกับพนังที่รองรับ เลยทำให้หว่างขาถ่างอ้าซ่า แต่ถึงขาหนูมลอ้าก็ไม่เห็นรอยแยกหรือเหลือบเกาะแก่งอะไรเลย ยังแนบชิดสนิท

อาจารย์เรืองไม่รอช้าซุกหน้าลงไปจัดการใช้ลิ้น สองมือก็แกะเกี่ยวพงหญ้าและแก้มสองหยิบเผยอ ลิ้นอาจารย์เรืองตวัดรูดขึ้นลงทั้งป้านเต็มใบลิ้น เล่นเอาหนูมลตัวสั่นเทิ้ม สองมือจิกผมอาจารย์เรืองจนกำ ขาหนูมลก็ขยับกางถ่างออกเองเพื่อให้ได้ถูกลิ้นอาจารย์เรืองได้เต็มที่อีก ก้นของหนูมลยกลอยสูงทุกครั้งที่อาจารย์เรืองฉกทะลวงลิ้นลึกเข้าไป สองมือหนูมลขยุ้มกำบิดบี้สองเต้าของตัวเอง ปากก็ซู๊ดครางด้วยรสชาติที่ดุเผ็ดและร้อนแรง...

"โอ้ย!!! อาจารย์ หนู..ๆ..ใจจะขาดอยู่แล้ว อาจารย์ช่วยหนูด้วย..."

มิใยที่เสียงร้องของหนูมลจะครางอย่างน่าเวทนา แต่อาจารย์เรืองก็กลับโหมกระหน่ำอมดูดๆส่วนติ่งเล็กที่ยื่นเป็นเม็ดเท่าถั่วดำ นั่นก็ยิ่งเป็นการราดน้ำมันลงในกองไฟ

"เอาอะไรก็ได้เข้ามาเถอะ...หนู..หนู..อ็อยซ์..."

แน่นอน อาจารย์เรืองก็รอคำนี้มานาน... 'คราวนี้ล่ะมึง!! อ้ายตอร์ปิโดมึงได้ทะลวงถ้ำ*อันบริสุทธิ์แน่นอน!' แน่นอน..ก็ในเมื่อหนูมลพร้อม ที่ต้องการให้สอดใส่แล้ว ไม่เกร็งเหมือนสองคราวก่อนแน่แล้ว น้ำอยากก็ออกมาหล่อลื่นจนชุ่มฉ่ำโชกไปหมด

อาจารย์เรืองยืนยองๆจ่อเจ้าชะโดบานบุรีตรงเป้าแล้วค่อยๆแทรกตัวเบียดหลุบเข้าไปทีละน้อยทีละนิด หนูมลกลับช่วยขยับขาถ่างอ้ามากขึ้นอีก สองมืออาจารย์เรืองเกาะกุมตรงหัวเข่าหนูมลเป็นการช่วยเหนี่ยว โหนกกระแทกเข้าไปแค่ครึ่งลำ หนูมลเอาสองมือมาจับระหว่างของตัวเองกับชะโดของอาจารย์ที่หายเข้าไปครึ่งท่อนลำ

"โอ้ย!!!...เจ็บค่ะอาจารย์...ฉีกหมดแล้ว...พอเถอะค่ะ...พ.พ.อ.อ.."

"อดทนหน่อยนะ..อีกนิดเดียวเอง พอเข้าหมดก็สบาย ไม่เจ็บอีกแล้วน้า..."

อาจารย์เรืองปลอบพร้อมกับถอยกระบอกสูบออกมาอีกนิดแล้วก็กระทุ้งกลับเข้าไปอย่างนุ่มนวลไม่รุนแรง ก็เล่นเอาหนูมลต้องแอ่นตัวลอยขึ้นรับอย่างลืมตัว

แน่นอน..เลือดสาวหลั่งไหลริน..พรหมจรรย์ของเด็กสาวก็สะบั้นในคราวนี้!! เจ็บก็เจ็บ เสียวก็เสียว แต่ความเสียวความสุขมันก็ทำให้ลืมความเจ็บได้สนิท...

อาจารย์เรืองก็บรรจงกดอีกครั้ง หนูมลก็งับรับของอาจารย์เรืองมิดหายหมด... เริ่มแล้ว!! อาจารย์เรืองก็เข้าเกียร์เดินหน้าถอยหลัง ปฏิบัติการกระบอกสูบ ชักยาวแล้วเดินหน้าถอยหลัง ช่วงนั้นเขาก็ซอยยิกยังกะติดเครื่องเจาะถนน เร่งทั้งความเร็วบวกกับแรงอัดบดขยี้ บัดเดี๋ยวเอียงเฉียงซ้าย ย้ายป่ายขวา สองมือเหนี่ยวน้าวตรงสะโพกที่ผายกางถ่างอยู่

ส่วนหนูมลที่นอนแอ่นรับแรงกระแทกอย่างเปี่ยมล้นไปด้วยความกระสันสุดขีด แม้สองขาจะแยกกางวางพาดอยู่กับขาหยั่ง แต่ก็ยังกระดกก้นเอาด้านหน้าหน่าวโหนกขึ้นรับเป็นจังหวะที่อาจารย์เรืองกระทุ้งเข้ามา

"โอ้ย!!!" หนูมลทั้งครวญครางทั้งสูดปากระงม สองมือตัวเองก็บดขยี้ ๒ เต้าของตัวเองอย่างลืมตัว ๒ นิ้วบิดบี้หัวติ่งเต้า หยาดหยดความสาวความบริสุทธิ์ของพรหมจารีย์ของหนูมลมันไหลหยดย้อยเป็นทางมาตามง่ามขา ย้อนไปทางแก้มก้น สีแดงสด!!!

แต่กับอาจารย์เรืองกลับเห็นเป็นการเพิ่มความกระสัน เร่งซอยอย่างถึงอารมณ์ เจ้ากระบอกสูบก็บวมคับรูเสื้อสูบ ยุบย่นผลุบหายเข้าไป เมื่อกระบอกสูบอัดเข้าและจะปลิ้นรูดออกมา เมื่ออาจารย์เรืองถอยกระบอกสูบ มันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง... และแล้วในที่สุดของการซอยบดอัดกระแทกใส่ กับการรับอย่างเอาเป็นเอาตาย ทั้งคู่ก็อัดติดกันแน่น ตัวอาจารย์เรืองก็แอ่นหน้าท้องน้อยสุดแรง หนูมลก็แอ่นก้นขึ้นเอาด้านหน้ารับการแอ่นกดของอาจารย์เรืองจนหลังโด่งโค้ง มัแค่คอกับหัวเท่านั้นที่ยังติดเตียงอยู่...

ชั่วครู่ทั้งสองก็ทรุดฮวบลง หอบหายใจกันถี่อย่างสาหัสสากรรจ์ อาจารย์เรืองก็ค่อยๆถอยออกมาพร้อมกับเจ้ากระบอกที่อ่อนนุ่มนิ่มหดเหี่ยว หมดความเป็นสง่าน่ากลัวเกรง แต่กลับแดงฉาน ส่วนหนูมลก็เริ่มครางสูดปากด้วยความเจ็บและระบม หลังจากความเสียวหายสองมือก็กุมสองแก้มร่องหยิบไว้แน่น...

"เจ็บ..โอ้ย...เจ็บ..แสบ" เสียงหนูมลร้องสะบัดหน้าไปมา

"เดี๋ยวก็หายจ้ะ ใหม่ๆก็เป็นแบบนี้ล่ะ.." อาจารย์เรืองปลอบพร้อมเอาผ้าขนหนูเช็ดคราบเลือดตรงบริเวณหน้าขาง่ามร่องอย่างแผ่วเบาทนุถนอม "นอนพักสักเดี๋ยวก็ดีขึ้น.."

สายตาของอาจารย์เรืองยังคงชำเลืองมองภาพของหนูมล..เด็กสาววัยเอ๊าะๆที่นอนเปลือยกายขาถ่างอ้าซ่าบนเตียงขาหยั่ง ขาวอวบอูม ผิวเนียน รูปร่างอวบ เต่งตึงไปทุกส่วน มันอยากจะกลืนกินซะให้สมใจ เสียงครางจากปากจิ้มลิ้มเผยอริมฝีปากบนจนเห็นไรฟันของหนูมลสะบัดหน้าไปมา

ขึ้นอีกแล้ว!! เจ้ากระบอกสูบที่อาจารย์เพิ่งไปชำระล้างมา เริ่มพองตัวเสี้ยนอย่างชนิดตามสั่งของสมองอาจารย์เรือง ที่แค่คิดอยากได้เจ้าริมฝีปากน้อยๆงับอมให้เต็มปากนั้น

"เอ้าหนู...อมดูดไว้จะได้หายเจ็บ.. เร็ว..เชื่อเถอะ"

เสียงอาจารย์เรืองพูดพร้อมแอ่นเจ้ากระบอกตอร์ปิโดพุ่งตรงหัวมันเข้าหาปากของหนูมล จนท่อนหัวชนกับริมฝีปาก ยังกะนกรู้..แค่ชนปุ๊บหนูมลก็อ้าปากงับเข้าเต็มปาก ทั้งที่หนูมลยังหลับตาอยู่ "จ๊วบ ๆๆ จุ๊บ ๆ" เสียงดูดพร้อมลิ้นดุนอย่างเด็กเล็กหิวกระหายนม ก็แน่นอนว่าจังหวะของการดูดดุนที่ปากของหนูมล ก็คือความแสบปวดตรงง่ามขาของตัวเอง กลับเป็นการแสดงความเจ็บออกมาทางปากลิ้น เล่นเอาอาจารย์เรืองที่ไม่คิดว่าจะเจอขนาดนี้ ต้องโก่งก้นทำท่าจะถอยหลังออก...มันเสียวสุดทน แต่หนูมลกลับเอาสองมือโอบเหนี่ยวแก้มก้นของอาจารย์เรืองไม่ให้ขยับถอย พร้อมยกหน้ายื่นตามไป

"โอ้ยซ์...หนูมล..โอย..." อาจารย์เรืองร้องไม่เป็นเสียง สองมือพยายามผลักหน้าหนูมลออก แต่ก็ยิ่งผลักก็ยิ่งแน่น หนูมลงับติด ดูดไม่หยุดจนอาจารย์เรืองสุดจะฝืนทน น้ำพุ่งทะลักเข้าเต็มปากหนูมล จนหนูมลรู้สึกต้องอ้าปากพร้อมคายเอาส่วนเกินของอาจารย์ลงพื้น

'จริงแฮะ...มันลดความเจ็บแสบได้...' หนูมลคิดแล้วยังอดมันเขี้ยวไม่หาย นอนลืมตาโพลงทั้งที่เปลือย มองมาทางอาจารย์เรืองที่สองมือกุมกล่องดวงใจอย่างระโหย ผมเผ้ากระเซิง หนูมลขยับยกขาลงจากที่หยั่งช้าๆทีละข้าง แล้วลุกนั่ง สองมือยังคงกุมกระเปาะทำหน้าเหยๆ เจ็บระบมเล็กน้อยแล้วค่อยๆลุกเดินไปหยิบเสื้อผ้านักเรียนเข้าห้องน้ำไป...

ภาพการร่วมของอาจารย์เรืองกับหนูมล ก็ไม่พ้นสายตาของเจ้าสมไปได้ ขนาดที่เจ้าสมก็เพิ่งเสร็จกับคุณเยาวลักษณ์ไปก่อนหน้านี้ ก็โถ!!..โธ่!! ให้อีกสิบเยาวลักษณ์ก็ไม่ปานหนูมลคนเดียวได้!! ใจเจ้าสมคิด...แล้วยิ่งได้เห็นหนูมลจะจะ เจ้าสมยังต้องรูดตัวเอง ถึงกับเคลิ้มว่าตัวเองเป็นอาจารย์เรืองในตอนร่วมหนูมล ...'กูต้องเอาหนูมลให้ได้!!!' เจ้าสมถึงกับปฏิญาณในใจ พร้อมกับครุ่นคิดหาวิธีการ แล้วก็ได้ไอเดียในทันที เจ้าสมยิ้มอย่างมั่นใจ...'ขอเวลาอีกครั้งต่อไป ก็ต้องเป็นทีของไอ้สมมั่ง มึงคอยดูเถอะ'

การกลับบ้านอย่างอีบัดอีโรยของหนูมลก็ย่อมเป็นที่ผิดสังเกตของผู้เป็นแม่ แต่คำตอบที่เรียบง่ายคือการปวดและมีเมนส์...ก็เป็นอันเข้าใจกันของเรื่องผู้หญิง

ตั้งแต่คุณพ่อหนูมลกลับมาอยู่บ้าน คุณนายพรก็ประจบแจ ปรนเปรอสวาทแทบจะกล่าวได้ว่า ๓ เวลาแทนอาหาร ต่างปริ่มเปรมสุขทางกามกันอย่างชื่นมื่นจนแทบลืมหนูมล

แค่ ๓ วันหลังจากที่หนูมลไปพบอาจารย์เรืองครั้งล่าสุด ความสุข..ความมันส์..เสียวซ่านก็ตามมาหลอกหลอน ไม่ว่าจะทำอะไร มันเสียวจี๊ดๆตรงเป้ากางเกงใน นั่งขมิบตอดตุบๆ นึกถึงแต่ของตัวเองถูกกระบอกสูบยักษ์ของอาจารย์เรืองกำลังรูดเข้าออกๆไม่ได้เป็นตัวของตัวเองจนถึงขนาดเมื่อรถโรงเรียนมาส่งถึงหน้าบ้านในบ่ายของวันที่ ๔ แทนที่หนูมลจะเข้าบ้าน กลับเดินออกหน้าปากซอยเรียกรถแท็กซี่ไปส่งที่หน้าบ้านอาจารย์เรืองอย่างไม่รู้สึกตัว

แน่นอน!! เมื่อมาถึงที่ อาจารย์เรืองก็ต้องลุยให้สมอยาก หนูมลติดใจในรสชาติของการเสพสุขทางกามารมณ์นี้อย่างไม่รู้ตัว เด็กสาวรุ่นเมื่อพบกับความสุขสมครั้งแรก ร้อยทั้งร้อยก็มักลุ่มหลงกับอำนาจอันเร้นลับนี้แทบจะทุกราย ...ครั้งที่สองนี้อาจารย์เรืองก็ปรนเปรออย่างสุดชีวิต ด้วยความหวังที่จะยึดเอาหนูมลให้หลงใหลมาเป็นสมบัติของตัวเองให้ได้

ครั้งที่ ๒ นี่เองที่หนูมลได้รับความสุขความมันส์เต็มที่ไม่กลัวเจ็บมาขวางกั้นความรู้สึกอีก ปล่อยตัวปล่อยอารมณ์โลดแล่นไปกับความต้องการ... อาจารย์เรืองก้สาบานกับตัวเองไปไว้เช่นกันว่า"ตั้งแต่ครั้งแรกจนถึงครั้งนี้ ก็ต้องครั้งนี้เป็นครั้งที่ประทับใจที่สุดในชีวิต.."

เจ้าสมก็พลอยปลื้มสุขกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ ต่อไปก็เป็นทีของมันมั่งล่ะมึง พร้อมกับเก็บกล้องถ่ายวิดีโอ.. เจ้าสมมันทำอะไรของมัน?

เย็นวันต่อมา ขณะที่หนูมลกำลังจะกดอ็อดเรียกคนมาเปิดประตูหน้าบ้านหลังจากกลับมาจากโรงเรียน

"หนูมล..หนูมล" เสียงเรียกมาจากมุมกำแพงบ้านด้านข้าง หนูมลหันไปตามเสียงเรียก "พี่สม!!" หนูมลอุทานพร้อมกับหันหน้าเลิกลั่กกลัวใครมาเห็น เจ้าสมกวักมือเรียก หนูมลค่อยขยับตัวมาหาเจ้าสมอย่างหวาดๆ

"มีอะไรล่ะพี่สม?" หนูมลถามเบาๆ เจ้าสมพูดสวน

"มีสิ แต่ต้องคุยกันยาว หนูมลออกไปคุยข้างนอกดีกว่านะ"

"สำคัญมากหรือ? เรื่องอะไรล่ะ?"

"เถอะ..ออกไปคุย..แล้วจะรู้เอง..."

"ก็ได้ แต่ให้หนูเปลี่ยนชุดก่อน พี่สมออกไปคอยแถวปากซอยก้แล้วกัน ประเดี๋ยวเดียวนะ..."

"เอ้า!! พี่สมมีอะไรก็ว่ามาเลย.." หนูมลเร่งเอาคำตอบหลังจากเปลี่ยนชุดออกมาเดินคุยกับเจ้าสมที่หน้าถนนใหญ่

"ก้อไอ้วุฒินะสิหนูมล มันทำยุ่ง..."

"เรื่องอะไรล่ะ?"

"ก็มันแอบถ่ายวิดีโอตอนหนูมลกับอาจารย์มีอะไรกันไว้อย่างชัดเจน เมื่อคืนมันเอามาโชว์ให้ผมดู มันบอกว่ามันจะเอาเทปวิดีโอนี้มาขอค่าปิดปากกับหนูมล หากหนูไม่ยอม มันว่ามันจะก็อปปี้ส่งมาให้คุณพ่อนายพลของหนูดู กับส่งไปที่โรงเรียน.. มันเอาจริงนะ.."

"อะไรกัน?! ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ?! หนูมลไม่มีเงินทองอะไรเลย วันๆก็ขอแม่ได้แค่วันละร้อยเท่านั้น หนูมลไม่เห็นเข้าใจ..แต่ถ้าหากว่าเป็นจริง หนูคงฆ่าตัวตายแน่เลย"

"เอาแบบนี้ดีกว่า ผมว่าผมจะขโมยเทปที่ไอ้วุฒิแอบถ่ายมา แต่อาจเป็นม้วนที่มันทำก็อปปี้ไว้ มาให้หนูมลดูก่อนว่าเป็นยังไงแล้วค่อยๆมาคิดหาทางแก้ไขกัน ดีมั๊ย?"

หนูมลทำท่าจะร้องไห้ หวาดผวากับเรื่องที่เจ้าสมกุมาขู่

"พรุ่งนี้ จะขโมยเอาเทปมาให้ดู หนูคอยออกมาเอานะ เวลานี้แหล่ะ"

แล้วรุ่งขึ้น หนูมลก็ได้รับเทปจากมือเจ้าสมตามนัด ก่อนกลับเจ้าสมก็บอกว่า

"พรุ่งนี้ผมจะมารับเทปคืน แล้วค่อยปรึกษากันนะ.."

หนูมลกลับเข้าบ้าน เข้าห้องปิดประตูเอาเทปวิดีโอใส่เครื่องเล่น นั่งรอดูภาพด้วยใจที่สั่นระทึก ทันทีที่ภาพขึ้นจอ ก็เป็นภาพของด้านหลังอาจารย์เรืองกำลังกระดกซอยถี่ยิบเห็นไม่ค่อยชัด แต่กระนั้นหนูมลก็จำออกว่าเป็นภาพของตัวเองอยู่บนเตียงขาหยั่ง สะบัดหน้าไปมา สองมือโอบกอดสองแก้มก้นของอาจารย์ขยับเข้าออกตาม ถึงภาพจะมืดทึบไปหน่อย แต่ก็ดูพอรู้ว่าใครเป็นใคร...

พอดูต่อไปได้อีกสักครู่ เมื่ออาจารย์เรืองเดินออกมา ภาพก็ออกมาอย่างขัดเจน...ซึ่งก็เห็นอย่างชัดเจนว่าเป็นตัวหนูมลถ่างขาอ้าซ่าพาดอยุ่บนเตียงขาหยั่ง เห็นชัดถึงเครื่องเพศและขุมขนขยุกขยุย เปลือยเด่น ในภาพอาจารย์เรืองเดินมาข้างหน้าแล้วเอาท่อนลำมาจ่อที่ปาก ภาพของหนูมลถูกซูมขยายดึงจนเห็นภาพหน้าตัวเองเต็มหน้าจอ อ้าปากงับเจ้าหัวบานเบิกเข้าเต็มปากแล้วอมดูด

แชะ...หนูมลปิดทีวี ก้มหน้าลงร้องไห้ คิดอะไรไม่ถูก..กลัวอย่างเดียว กลัวว่าหากคุณพ่อเห็น กลัวเพื่อนๆ กลัวอาจารย์ที่โรงเรียนเห็น ใจสั่นผวาหวาด..มันน่าขยะแขยงจนขนลุกจนลนลาน รีบเก็บเทปซ่อนไว้ใต้ที่นอน คิดจนไม่รู้จะคิดอะไรได้...

หนูมลมายืนคอยเจ้าสมตามที่นัด วันนี้หนูมลมาคอยก่อน หนูมลมองซ้ายมองขวาอย่างกระวนกระวาย คอยว่าเมื่อไหร่เจ้าสมจะมา ส่วนเจ้าสมมันหลบคอนแอบดูผลงานของมันอยู่ไม่ไกลตรงเสาไฟฟ้า ...ให้หนูมลกระสับกระส่ายซะหน่อย แล้วมันก็โผล่ออกไป หนูมลพอเห็นก็รีบเดินวิ่งเข้าหา

"พี่สม..พี่ต้องช่วยหนูนะ ถ้าไม่ช่วย แล้วถูกส่งให้ดูกันตามที่ว่า หนูตายแน่ๆเลย.."

หนูมลพูดพลางทำตาแดงๆแต่น้ำตาไหลอย่างน่าเวทนา เจ้าสมยิ้มในใจ

"ก็อาจพอช่วยได้นะ แต่ก็ต้อง...จะให้พูดยังไงดีน้า..."

"พี่สมช่วยหนูเถอะ เอาเทปมาให้หมด แล้วหนูมลจะเอาสตังต์ให้ทุกวันก็ได้ ค่าขนมไปโรงเรียนวันละร้อยเลย.." หนูมลบอกอย่างจริงใจและจริงจัง

"ไอ้วุฒิมันคงไม่เอาหรอก แต่ผมพอมีวิธีช่วยได้..."

"จริงหรือพี่สม?" หนูมลพูดอย่างดีใจ พร้อมเขย่าแขนเจ้าสมไปมา

"มี..แต่ต้องค่อยเป็นค่อยไป รู้มาว่าไอ้วุฒิมันอัดเทปไว้ ๓ ม้วนต้องค่อยๆดึงมันมาทีละม้วน แต่ว่า..." เจ้าสมพูดค้างคาเอาไว้

"แต่ว่าอะไรพี่สม?" หนูมลจี้ถามอย่างสงสัย

"พี่ก็ต้องเสี่ยงน่ะ ดีไม่ดีไอ้วุฒิมันเอาพี่ตาย" เจ้าสมเริ่มอ้างบุญคุณ

"ก็ช่วยหนูหน่อยน่านะพี่นะ"

"ก็ได้..แต่หนูต้อง..." เจ้าสมทำพูดก็ไม่พูดค้างๆคาๆ ยิ่งทำให้หนูมลกระหายใคร่รู้

"พี่สมพูดทีเถอะ ถ้าหนูทำ..ช่วยได้ หนูก็จะทำทันที ขอแต่พี่สมช่วยหนูจริงๆ"

"เอ้า...พี่บอกตรงๆก็ได้ พี่ก็พอเห็นหนูกับอาจารย์ทำอะไรกัน พี่ก็..ก็..อยาก..อยากจะทำอะไรกับหนูมลบ้าง ..ไหนก็พูดแล้ว และพี่ก็เสี่ยงที่จะช่วย เอาแบบนี้ก็ได้ นอนกับพี่ ๑ ครั้งหนูมลก็จะได้คืนไป ๑ ม้วน ดีไหมล่ะ? ค่อยคุ้มค่าเสี่ยงหน่อย หนูมลก็ดี ๓ครั้งเท่านั้นก็เป็นอิสระ...ว่าไง?" เจ้าสมจ้องหน้าถามอย่างจริงจัง ...หนูมลอึ้งไป ต้องครุ่นคิดอย่างหนัก

"งั้น..ตามใจนะ ไปแก้ไขเอาเอง" พูดจบเจ้าสมทำท่าทางจะเดินหนี หนูมลรีบคว้าแขนมันไว้ แล้วค่อยๆพยักหน้ารับคำอย่างกล้ำกลืน

"งั้นพรุ่งนี้..วันเสาร์ตอนเที่ยง พบกันที่นี่นะ จะเอาเทปมาให้ ๑ ม้วนแต่ต้องหลังจากหนูมลต้องแลกเปลี่ยนแล้วถึงจะได้นะ" เจ้าสมย้ำอย่างผู้กำชัย...

หนูมลเดินคอตกกลับเข้าบ้านอย่างงงๆ คิดอะไรไม่ตก มันยากนักที่เหตุการณ์เช่นนี้ ที่เด็กขนาดหนูมลจะรับสภาพได้ กลับถึงห้องลงนอนบนเตียงตัวเองอย่างไม่รู้ตัว.. หนูมลต้องนอนกับเจ้าสม ๓ ครั้งถึงจะเป็นอิสระ หนูมลต้องสลัดหัวไปมาจนหลับไป...

เช้าวันเสาร์ หนูมลรู้สึกยากลำบากใจ กระวนกระวาย มองแต่นาฬิกาอย่างจดจ่อ ใกล้เที่ยงหนูมลอยู่ในชุดกระโปรงสบายๆอยู่กับบ้านออกมายืนรออยู่ตรงจุดนัดพบ ชั่วครู่เจ้าสมก็เดินมาแต่ไกล มือถือถุง ๑ ใบเดินยิ้มเผ่อย่างออกหน้า

"คอยนานไหมจ้ะหนูมล?" เจ้าสมพยายามดัดเสียงพูดอย่างแฝงนัยความหมาย หนูมลพยักหน้ารับอย่างเดียวไม่โต้ตอบ "ไป..ไป..หาที่คุยกันดีกว่านะ" ปากพูดมือก็โบกเรียกรถแท็กซี่ ที่วิ่งปราดเข้าหาตามมือเจ้าสมทันที ง่ายและรวดเร็ว... "๙๙" เจ้าสมเปิดประตูหลังทำท่าคล้องประคองโอบต้อนหนูมลขึ้นนั่งตรงเบาะหลัง เจ้าสมขยับตามขึ้นมา หนูมลนั่งมาในรถคงงงๆกับคำว่า ๙๙ นั้นคืออะไร สถานที่ไหนก็ไม่รู้ ได้แต่นั่งนิ่งมองดูสองฟากถนนอย่างตื่นๆ

รถเลี้ยวเข้าซอย ที่หน้าปากซอยเขียนป้ายตัวใหญ่สีแดง "โรงแรม 99" พอหนูมลจะผงะขึ้น รถแท็กซี่ก็เลี้ยวควับเข้าซอง ผ้าม่านท้ายรถรูดปิดมืดมิด.. เจ้าสมเปิดประตูรถก้างลงออกจากรถพร้อมจ่ายค่ารถไป ๕๐ บาท ดึงมือหนูมลลงจากรถตามเข้าในห้อง แล้วหันมาจ่ายสตางค์ค่าห้องชั่วคราวให้เด็กบ๋อยไปอีก...

"นั่งซิ ไม่ต้องกลัวหรอก รับรองพี่จะทำให้ได้มันส์กว่าอาจารย์เรืองทำแน่นอน.."

เจ้าสมบอกพร้อมกับชูตลับเทปวิดีโอขึ้นสูงให้หนูมลดู หนูมลก็ได้แต่มองตาปริบๆ

"เอ้า..ไม่เอารึ?" เจ้าสมยื่นมือยาวราวจะส่งมันให้กับหนูมล แต่พอหนูมลเอื้อมมือออกมาจะคว้า เจ้าสมก็หดมือกลับ พร้อมพูดว่า "ต้องให้ผมก่อน แล้วถึงจะมอบให้นะ"

เจ้าสมก้าวขาย่างเข้าหาหนูมล ที่ถอยจนหลังติดฝาผนังห้อง ยกสองมือทาบอกอย่างตื่นกลัว เจ้าสมเคลื่อนตัวประชิด สองมือสวมกอดเข้าที่เอว ดันตัวแอ่นแนบสนิทติดตัวหนูมล เจ้าสมยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้ม หนูมลเบือนหน้าเบี่ยงหลบ แต่ก็ไม่อาจพ้นเจ้าสมไปได้... จมูกปากเจ้าสมชนแก้มแล้วไซ้แถวใกล้ใบหู หนูมลเอาสองมือผลักอกเจ้าสมไว้ เอียงหน้าหลบ

เจ้าสมยิ่งได้ใจ กอดเหวี่ยงเอวหนูมลจนหน้าท้องติดกัน ดันจนหลังหนูมลแนบติดผนัง แล้วเจ้าสมก็ใช้วิญญาณสมุนซาตานละเลงโหมจูบบนใบหน้าหนูมลจนสุดท้ายด้วยการกดปากประทับริมฝีปากหนูมล พร้อมการดูดดุน แถมมือยังลูบไล้ล้วงอุตลุดตรงง่ามขาหนูมล

การขัดขืนอย่างรุนแรงด้วยการดิ้นสะบัดตัว เพื่อให้หลุดรอดเป็นอิสระ หากทว่าการดิ้นรนมาเท่าไหร่ก็ยิ่งจะทำให้การกอดรัดแน่นยิ่งขึ้นทุกที จนการหลักและการทุบจากที่แรงค่อยๆเบาลงๆ ก็คงจะต้องรสการสัมผัสการจูบดูดดุน และการที่มือล้วงลูบไล้ขยำตรงหน้าขา ผ่านกระโปรงผ้าบางเข้ามา..มันก็ให้อารมณ์เสียววูบกระเจิง...

หนูมลเริ่มเขย่งขาขึ้นลงตามมือของเจ้าสม จากมือที่ทุบต่อยใส่ไหล่ก็เบาลงจนกลายเป็นเกาะไหล่บีบแน่น แอ่นหน้าท้องน้อยกระดกขึ้นลงไปมาตามมือของเจ้าสม ไฟแห่งราคะกำหนัด เสน่ห์แห่งกามารมณ์ รสสวาทความมันส์สนุกสุขสุดยอดของความอยากใคร่ จากของที่เคยๆผ่านมามันก็ย่อมถูกปลุกเร้าขึ้นง่ายดาย อารมณ์ของหนูมลในตอนนี้เริ่มร่านร้อนในทรวงอก ตรงหน้าขาขมิบเองอย่างมีอารมณ์

ปากที่เจ้าสมจูบดูดดุนริมฝีปาก โดยทีแรกหนูมลไม่ตอบสนองเม้มปากแน่น ก็ค่อยๆเผยอออกปล่อยริมฝีปากธรรมดา เจ้าสมเห็นได้ทีก็จูบจ๊วบแถมเอาลิ้นแลบเข้าไปชอนไช กวาดกว้านไปมา พอแค่ปลายลิ้นแตะสัมผัสกันเท่านั้น จุดอดกลั้นของหนูมลก็เป็นอันพังทลายสิ้น....หนูมลโอบแขนรอบคอเจ้าสม อ้าปากออกนิดๆแล้วก็อัดปากประกบปากเจ้าสม ออกแรงดูดอย่างแรง พร้อมเอาดิ้นดุนตวัดสู้ลิ้นเจ้าสม สองคนเลยเร่งระดมดูดดุนกันอุตลุด...

เจ้าสมจึงค่อยๆดึงกอดกึ่งลากตัวหนูมลให้ก้าวตามมาทางเตียงนอนทรงกลมผ้าปูขาว แล้วร่างทั้งสองก็ทิ้งตัวลงกอดก่ายปล้ำฟัด เจ้าสมก็ลูบไล้รูดซิปกระโปรงผ่าหลังของหนูมลแล้วรูดชุดกระโปรงให้หลุดออกไปทางปลายเท้า ค่อยแกะตะขอยกทรงสะบัดไปอย่างง่ายดาย.. ร่างของหนูมลก็เปลือยท่อนบน สองกระเตาะตูมๆเท่ากำปั้น เม็ดติ่งแดงอมชมพูเรื่อๆขึ้นแข็งเป็นตุ่ม เจ้าสมล้วงด้วยสองมือกุมขยำ ลุบไล้แผ่วเบา บิดขยี้ติ่งหมุนวนไปมา เล่นเอาท่อนล่างของหนูมลที่เหลือเพียงกางเกงในตัวจิ๋วสีเขียวอ่อน สองขาถีบไปมาคล้ายคนถีบจักรยาน

ร่างเจ้าสมก้ไม่น้อยหน้า รูดไปถดไปจนเหลือกางเกงในตัวเดียวเช่นกัน แต่อ้ายมังกรป้อมของเจ้าสมก็พองง้างดันจนขอบเอวกางเกงในเผยอออก โผล่หัวออกมาสูดอากาศ เจ้าสมเลยขยับส่ายส่วนนั้นให้บดติดกับตรงโหนกหนั่นกระเปาะเลาะของหนูมล กระเด้งก้นแอ่นเอาส่วนตุงชนกระทบกับหน่าวของหนูมล ตีดัง ผับ! ๆ! ๆ! ทั้งที่ช่วงบนทั้งจูบทั้งล้วง

แล้วมือหนูมลก็คว้าหมับเข้าที่เจ้ามังกรป้อมมู่ทู่เต็มมือ แล้วเอาเรียวนิ้วลูบไล้กรีดรีดขึ้นลงจนเจ้าสมต้องครางซี๊ดเสียดัง ชั่วพริบตา...กางเกงทั้งสองตัวก็หลุดปลิวไปที่พื้นห้อง เจ้าสมปรับตัวหนูมลให้หงาย ส่วนตัวเองคว่ำหน้าคร่อมเอาตัวทับตัว ช่วงหน้าท้องน้อยก็กดอยู่หว่างกลางขาหนูมล ที่ถ่างอ้ากางออกอย่างเป็นงาน เจ้าสมก็โก่งก้นตัวเองขึ้นเล็กน้อยแล้วค่อยขยับมือจับอ้ายมังกรมู่ทู่จดจ่อจะเข้าถ้ำ แต่หนูมลกลับถดขยับส่ายก้นหนี ไม่ยินยอมให้มังกรเข้าถ้ำ...

หนูมลมีเหตุผล...ด้วยการกดหัวเจ้าสมลงต่ำจนหน้าของมันมาอยู่ตรงตุ่มตึงยอดเต้าอก เจ้าสมก็พอเดาออกกับความต้องการของความหมายของหนูมล มันอ้าปากออกงับเอาจงอยติ่งยอดเต้าใช้ลิ้นดุนบี้อัดแปล็บๆ ปลายลิ้นห่อเป็นกรวยแหลมวนรอบฐานติ่งอย่างเมามัน หนูมลถึงกับแอ่นหน้าอกขึ้นรับอย่างรุนแรง

มือเจ้าสมก็อยู่สงบตรงกระเปาะโหนกเนินเนื้อ ที่มีหย่อมหญ้าหยุมหยิมอ่อนนุ่มปุกปุย แต่นิ้วชี้กลับขยุกขยิกสอดแทรกผลุบหายเข้าในร่องหลืบกลีบน้อยที่ยังห่ออยู่อย่างเนียนแนบแน่น ถึงแม้จะผ่านการแหวกแหกอ้าเสียดสีมา ๒ ครั้ง ๒ คราอย่างสะบักสะบอมแล้ว

หน้าเจ้าสมก็เลื่อนต่ำลงมา ไต่ดะจากเต้าผ่านลงมาหน้าท้อง สะดือ จนถึงโหนกเขาน้อยที่มีหญ้าฝอย เจ้าสมลากลิ้นตวัดแตะๆ แต่ด้วยการถูกมือหนูมลจิกบังคับดันหัวเจ้าสมตลอด ตัวเจ้าสมก็เลื่อนตัวเองลงมานั่งยองๆอยู่กับพื้นห้อง ถดตัวหนูมลให้นอนหงายสองขาห้อยลงมาที่พื้นด้วยโดยส่วนเหนือเนินหน่าวพาดนอนหงายเป็นเตียงกลม การนอนหงายอย่างนี้ส่งผลให้หน้าท้องน้อยแอ่นขึ้นเป็นเนินเด่นอย่างท้าทาย

เจ้าสมก็ใช้สองมือดันต้นขาอ่อนให้กางออกกว้างขึ้น สองมือกางนิ้วแกะแหวกตรงรอยร่องหง่างขา..แหวะออก รอยแยกอ้าสีแดงชมพู กลีบเหลือบติ่ง..คล้ายแย้มยิ้มท้าทาย เจ้าสมก้มหน้าลงจมูกฝังลงตรงเนินบน ปากแลบลิ้นทำเกลียวห่อแหลมแลบยื่นออกมา สอดใส่แกะเกี่ยวผงกหน้าขึ้นลงสั่นหน้าไปซ้ายมาขวา เพื่อให้ลิ้นที่ยื่นออกมาได้มีโอกาสวนเวียนไปมาได้รอบรอยแยกของหนูมล...

แน่นอน การกระทำของเจ้าสมก็ส่งผลให้หนูมลต้องถึงกับสองมือจิกกุมผ้าปูที่นอนดึงอย่างสุดแรง ปากครางร้องเสียงดังซี๊ดซ๊าด เจ้าสมก็โยกหน้าลุยแหลก โหมอย่างเต็มที่ เสียงหนูมลร้องคล้ายถูกทรมาน

"พี่..โอ๊ย!!! โอย..อย่าทรมานหนูเลย..โอยออยซ์โอยซ์..."

แล้วร่างของหนูมลก็แอ่นสะโพกสูงขึ้นจนดันหน้าเจ้าสมที่กดหน้าลงติดผืนหญ้าสั้นต้องยกเท้ากับตัวขึ้นตาม

"พี่กลับขึ้นมาเถอะ.." หนูมลร้องสั่ง พลางสองมือตะกุยไขว่คว้าพยายามดึงลำตัวของเจ้าสมตรงบั้นท้ายให้ยกขึ้นมาบนเตียงนอนให้ได้

เจ้าสมก็นกรู้ หมุนตัวกลับเอาขาแหย่ขึ้นบนเตียงขึ้นคร่อมตัวหนูมลไว้ เข่าสองข้างกระหนาบอยู่ข้างกกหูหนูมล ก้นโก้งโค้งส่งผลให้เจ้าดุ้นมังกรมู่ทู่ทิ้งดิ่งชี้ใส่ใบหน้าของหนูมลพอดี เท่านั้น...หนูมลผู้ถูกอาจารย์เรืองสอนสั่งกามสูตรให้พอตัว และด้วยไฟตัณหาราคะที่ถูกจุดติดขึ้นมา ก็คว้าหมับเอากำส่งหัวดุ้นมาจ่อตรงริมฝีปากแล้วหนูมลก็อ้าปากงับอม..ดูดท่อนหัวของเจ้าสมอย่างคนรู้งาน

เจ้าสมยกหน้าจากโหนกหนั่น ก้มมองลอดช่องท้อน้อย เห็นปากหนูมลอวบอูมกำลังดูดขม้ำดุ้นอย่างเอร็ดอร่อย เจ้าสมเห็นได้ทีก็กดก้นตัวให้ต่ำลงอีก ส่งให้ท่อนหัวดิ่งลึกลงในลำคอของหนูมล.. เล่นเอาหนูมลตาเหลือกเอาฝ่ามือยันไว้พร้อมคายออกมา แต่เจ้าสมยังคงกดจ่อปากไว้ แล้วเจ้าสมก็ก้มหน้าลงลุยทั้งปากทั้งลิ้น แล้วทั้งสองก็บรรเลงใส่กันอย่างไม่มีใครยอมแพ้กัน

หนูมลเองก็รู้สึกตัวเบาหวิวไปตั้ง ๒ ครั้ง ส่วนเจ้าสมขณะที่จวนสุดจะทนก็ลุกพรวดพราดชักดุ้นออกจากปากหนูมลกระทันหัน เล่นเอาหนูมลที่กำลังอมดูดเพลิดเพลินตกใจสะดุ้ง ...ก็หาใช่อะไรไม่ เจ้าสมมันเสียดายน้ำอันสุดยอดของมันที่จะต้องหลั่งในช่องที่มันอยากมานานไม่ใช่ให้หลั่งที่อื่น...

ดังนั้น เมื่อเจ้าสมขยับตัวลงมายืนกับพื้น สองมือช้อนขาหนูมลเข้าตรงข้อพับยกสูงลอยขึ้น ทำให้ตัวหนูมลโค้งงอ ก้นโค้งลอยเจ้าสองแก้มหยิบพร้อมหญ้าฝอยลอยเด่นอวดความอวบอุม ได้ระดับกับเจ้าจรวดมังกร เจ้าสมกางข้อศอกออก ขาหนูมลก็กางตาม สองพลูทุเรียนน้อยๆกแย้มเผยออกอวดสิ่งซ่อนเร้นภายในอย่างท้าทาย

เจ้าสมจัดการแอ่นตัวส่งส่วนหัวมังกรทู่มู่ไปจดจ่อถูไถอยู่ตรงรอยแยกเท่านั้น มือหนูมลก้เอื้อมลอดมาจากด้านข้างตัว จัดการปรับท่อนส่งให้ตรงรูท่อตัวเอง แล้วเจ้าสมก็กะจังหวะกดอัดส่งลงไป มันบานใหญ่เหมือนปลาหมอกำลังแถกเหงือก ค่อยๆจมมิดหายเข้ากลีบเหลือบอย่างช้าๆ ไม่ได้ลำบากยากนัก เพราะร่องรูท่อก็หยาดเยิ้มด้วยน้ำใสหล่อลื่นอยู่แล้ว...

เจ้าสมเพียงกดลงไปแค่ครึ่ง อีกครึ่งหนูมลกระดกก้นขึ้นกลืนขมือบจนมิดหายเข้าหมด เจ้าสมเอาสองฝ่ามือยันที่นอนไว้ ส่วนช่วงขาของหนูมลก็ยังถูกเกี่ยวยกสูงอย่างเดิม เจ้าสมก็ก้มหน้ากระดกก้นปั้มอัดเหมือนอัดลูกสูบเข้าออกท่ออย่างเป็นจังหวะ หนูมลก็ร้องคราง ส่ายก้นไปมาแถมร่อนสะโพกถัดไปมาคล้ายเขียนวงกลม

แล้วนาทีแห่งความสุดวิเศษของเจ้าสมกำลังเต็มที่ หนูมลก็ร้องขอให้เจ้าสมเร่งสปีดความเร็วขึ้นอีก เจ้าสมก็ลุยปั้มเต็มที่ทั้งที่ตัวเองก็กำลังจะสุดอยู่แล้ว...

"โอ้ย!!!" เสียงทั้งสองร้องเกือบพร้อมกัน และเป็นเสียงว่า "ดีแล้ว" เท่านั้นทั้งคู่ก็แอ่นอัดกันแน่น หนูมลก็โยกยกก้นตัวเองสูงขึ้น เจ้าสมก็แอ่นหลังกดก้นลง พร้อมทิ้งตัวฮวบลงทับตัวหนูมล สองขาหนูมลก็ตวัดเกี่ยวรัดตรงแก้มก้นเจ้าสมจนแน่น

ชั่วครู่หนูมลก็ผลักตัวเจ้าสมพลิกลง ลุกขึ้นเข้าห้องน้ำ เจ้าสมก็ขยับตัวลุกตาม แต่หนูมลล็อคประตูห้องน้ำเสียแล้ว เจ้าสมตะโกนเรียกให้เปิดแต่หนูมลคงเแย จนคาดผ้าขนหนุออกมา เจ้าสมก็สวนเข้าจัดการชำระล้างและปล่อยฉี่ พอออกมาหนูมลก็แต่งตัวเรียบร้อย เจ้าสมยังพยายามหงี่ พูดจาออดอ้อนจะขอให้หนูมลอยู่ต่อ แต่หนูมลเอาแต่สั่นหน้าแล้วทำท่าจะขอกลับท่าเดียว

เจ้าสมก็เลยดึงหาเรื่องชวนคุย แล้วการคุยครั้งนี้ เจ้าสมก็เผาอาจารย์เรือง..ที่ผ่านมานั้นถูกอาจารย์เรืองหลอกทั้งนั้น แม้แต่การกระทำพิธีอะไรต่างๆ ก็เป็นเรื่องไร้สาระ หวังเพียงได้เอาแม่หนูมลกับตัวหนูมลเท่านั้น...

หนูมลได้ฟังก็ได้แต่นั่งน้ำตาซึม เจ้าสมยุหนูมลว่าไม่ต้องไปหาอาจารย์เรืองอีกแล้ว ให้ยอมมันอีกเพียง ๒ ครั้งเพื่อเอาเทปวิดีโอก็พอ....

จากวันนั้น หนูมลก็มากับเจ้าสมที่โรงแรมแห่งนี้อีกครั้ง และเกมก็จบลงเหมือนเดิมเช่นครั้งแรก และในครั้งหน้า เจ้าสมก็นัดอีกเป็นครั้งสุดท้าย หนูมลก็จำใจรับคำ ทว่าหากจะพูดถึงในรสชาติกามารมณ์ที่เจ้าสมป้อนให้ถึงสองครั้ง หนูมลเองก็ยอมรับว่ามันก็ให้ความสุขและดับสนองในอารมณ์อันพลุ่งพล่านของตนได้ดี ก็พอมีใจที่ติดใจในตัวเจ้าสมอยู่บ้าง และยิ่งหากอยู่ตามลำพังแล้ว เวลามีอารมณ์ขึ้นมามีความต้องการแล้ว หน้าเจ้าสมหรือดุ้นอันนั้นของเจ้าสมก็มักจะมาลอยวนเวียน หรือจินตนาการว่าของเจ้าสมมาจุกอัดแน่นอยู่ที่ตรงนั้น มันก็ทำให้เสียวซ่านไปได้อย่างดี...

เช้าวันนี้ขณะที่หนูมลกำลังก้าวขึ้นรถโรงเรียน สายตาก็เหลือบไปเห็นเจ้าวุฒิมาด้อมๆมองๆอยู่ทางมุมกำแพงบ้าน หนูมลรีบก้าวขึ้นรถไป..รถค่อยเคลื่อนออกไป เสียงยัยแตนเพื่อนคู่หูที่นั่งอยู่ทางเบาะท้ายเรียกพร้อมบุ้ยมือ

"มล...มล มานั่งนี่เลย" หนูมลก็ก้าวไปลงนั่งคู่กับยัยแตน "นี่มล ถามจริง เมื่อวันเสาร์ที่แล้วแตนเห็นมลนั่งรถแท็กซี่เลี้ยวตัดหน้ารถพ่อเราเข้าโรงแรม แตนเห็นชัดแจ๋วเลย จำได้แม่นนะ ดูเหมือนจะไปกับผู้ชายคนหนึ่งด้วย ถามจริงมลไปทำอะไร? ห้ามโกหกนะแตนรู้ แต่อยากฟังอยากรู้จากปากมลมากกว่า..."

หนูมลอ้ำอึ้ง ตะกุกตะกัก ตอบว่า

"เอาไว้ไปที่โรงเรียนก่อน...ตอนเที่ยงแล้วจะเล่าให้ฟังนะ บนรถเดี๋ยวถึงหูคนอื่นด้วย"

พักเที่ยง... หลังจากอิ่มอาหารแล้ว แตนกับหนูมลก็เดินออกมาหลบมุมไปนั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างรั้วโรงเรียน ไกลจากเหล่านักเรียนที่กำลังจับกลุ่มเล่นหรือพักผ่อนกัน

"แตน.." หนูมลนั่งกุมมือแตนผู้เพื่อนรักอย่างขอความเห็นใจ "เรื่องนี้แตนอย่าไปเล่าต่อใครนะ..." แล้วหนูมลก็เล่าเรื่องทั้งหลายของตัวเองและคุณแม่พร ตั้งแต่ต้นเรื่อยมา..จนถึงต้องนั่งรถเข้าโรงแรม เพียงแต่ข้ามเรื่องของแม่ในทางเสียหายไปเท่านั้น

"แล้วถามจริงๆเถอะ อ้ายนั่นมันอันใหญ่เท่าแขนเด็กนั่นมันไม่เจ็บหรือ?"

เอาล่ะสิ!! หนูมลอี้งทึ่งในคำถาม..แทนที่จะได้ยินคำถามซักไซ้อย่างอื่น กลับเป็นเรื่องนี้

"ทีแรกก็เจ็บมากเลย"

"เจ็บแค่ทีแรกเท่านั้นเองเหรอ?" แตนยังซักต่ออย่างสนอกสนใจ

"ใช่" หนูมลตอบ

"งั้นพอครั้งต่อๆไปล่ะ...เมื่อมันไม่เจ็บมันเป็นยังไงบ้างล่ะ?" แตนถามอีกไม่ลดละ

"บอกไม่ถูกหรอก รู้แต่ว่ามันสนุกสุด ใจจะขาดให้ได้ ตัวเบาหวิวยังกะลอยคว้างในห้วงอวกาศ..."

"งั้นจะเป็นแบบเราช่วยตัวเองไหม?" หนูแตนพูดสวนขึ้นอีก

"ไม่รู้สิ รู้แต่ว่า..มันดีกว่ามากเลยล่ะ" หนูมลตอบพร้อมความคิดแวบขึ้นมาที่พอจะหาวิธีปิดปากยัยแตน เพราะถ้าเรื่องนี้พูดออกไปล่ะก็..เธอตายแน่ๆเลย เสียชื่อเสียงแถมอับอายเพื่อนและถึงถูกไล่ออกจากโรงเรียนแน่ๆ

"แล้วกี่ครั้งล่ะ?" หนูแตนยังยิงคำถาม

"๒-๓ ครั้งเท่านั้น" หนูมลตอบ

"นี่ถามจริง ตามที่รู้มาเห็นเค้าบอกกันว่ามีใช้ลิ้นกันด้วย มลเธอเจอด้วยไหม? เป็นไงบ้างล่ะน้อ?" ยัยแตนยังอยากรู้ไปหมดกับเรื่องแบบนี้

หนูมลก้มหน้าแล้วพยักหน้ารับอย่างเริ่มคลายอารมณ์ของความกังวลวิตกทุกข์ร้อน อารมณ์กระสันอันสุนทรีย์เริ่มมาแทน.. "มันก็สยิวอย่างสุดใจ อยากให้แตนลองมั่ง จริงๆจะได้รู้ว่าเวลาช่วยตัวเองดีแค่นี้ ถ้าเจอแบบที่ว่านี่ดีกว่าเป็นสิบเป็นร้อยเท่าเลย.."

"อือม์...มันก็น่าลองนะ แต่เอาลงลิ้นอย่างเดียวล่ะ อย่างอื่นไม่เอาหร็อก กลัว..ใจไม่ถึงแบบมลนี่!!" สองคนเลยหัวเราะกันเป็นเรื่องสนุก

"นี่..แล้วมลเธอนัดกันอีกเมื่อไหร่ล่ะ? อยากรู้จังเลย" ยัยแตนตกหลุมหนูมล

"เอางี้นะถ้าแตนเธออยากรู้อยากลอง จะแนะนำให้ไปลองทั๊ยล่ะ? วันเสาร์นี้..เอามั๊ยล่ะ?" หนูมลแกล้งชวนทีเล่นทีจริง

"ขอคิดดูก่อน พรุ่งนี้จะให้คำตอบนะ แค่พูดๆแล้วยังขนลุก" ยัยแตนพูดจบก็คุยกันเรื่องนี้ต่อจนเสียงออดเรียกเข้าเรียน... แม้ตอนขากลับบ้าน ในรถโรงเรียนยัยแตนก็เอาแต่คุยเรื่องนี้ไม่ยอมเลิก หนูมลรู้สึกว่ายัยแตนมีความอยากรู้อยากเห็นอยากลองของจริงมาก

รุ่งเช้าวันถัดมา หนูมลกับยัยแตนก็ยังคุยกันถึงเรื่องนี้อีกตลอดทาง ยันพักเที่ยงที่จุดเดิม... "นี่มล วันเสาร์นี้เราว่าจะลองดู แต่ว่าเราไม่ค่อยกล้านะ"

"เอายังงี้ดีกว่าแตน.. คืนนี้ตัวขออนุญาตทางบ้าน มานอนกับมลก็ได้ เช้าก็มาโรงเรียนด้วยกัน แล้วคืนนี้มลจะทำอะไรให้ดู...อยากรู้ไม่ใช่เหรอ เอามั๊ยล่ะ?"

"น่าสน...ว่าแต่ว่ามลเธอมีอะไรดีๆเหนอะ.."

"เถอะน่าแตน...รับรอง!" หนูมลบอก

"ถ้างั้นคืนนี้แตนจะขออนุยาตแม่ แล้วให้พี่ชายไปส่งนะ คอยก็แล้วกันนะ.."

๖ โมงเย็นวันนั้น พี่ชายยัยแตนก็ขับรถมาส่งถึงบ้านหนูมล หลังจากเสร็จอาหารเย็นกันเรียบร้อย ทั้งยัยแตนและหนูมลก็ขลุกกันอยู่แต่ในห้อง ยัยแตนติดเอาหนังสือนู๊ดของต่างประเทศ ก็พอมีภาพคู่บ้างแต่ก็ไม่โจ๋งครึ่มนัก ก็เอามาดูกับหนูมลพร้อมวิพากษ์วิจารณ์กันตามประสาเด็กสาวๆ แต่หนูมลกลับเฉยๆไม่พูดอะไรมาก สักครู่หนูมลก็ลุกเอาม้วนเทปวิดีโอมาชูให้ยัยแตนดู

"นี่ดูนี่กันดีกว่าน่า..." แล้วหนูมลก็เอาใส่เครื่องเล่นพอเปิด..ก็เป็นภาพของการเอากันระหว่างชายหญิงอย่างโจ้งแจ้ง ภาพชัดเจนจะจะมาก เริ่มต้นก็เป็นการใช้ปากใช้ลิ้นกันอย่างเอร็ดอร่อย... ยัยแตนอยู่ในชุดนอนกางเกงสวมลายทางนั่งหนีบขาเกร็งตัวมองดูภาพในจอทีวีอย่างตื่นตาตื่นอารมณ์ พูดได้ว่าก็ในชีวิตของยัยหนูแตนก็จะมีครั้งนี้ล่ะที่เพิ่งจะเห็นภาพการร่วมเพศของชายหญิงจริงๆจะๆ ข้างหนูมลนั้นไม่ต้องพูดถึง ดูอย่างธรรมดาไม่เกิดอารมณ์นัก แต่หางตาคอยชำเลืองดูยัยแตนอย่างยิ้มๆ

ยัยหนูแตนนั่งดูนิ่งงันเหมือนถูกมนต์สะกด แต่ขาหนีบบิดบดถูกัน เคลื่อนไหวอย่างมีอารมณ์... หนูมลก็เลื่อนตัวเข้าใกล้ ใช้มือเลื่อนจากไหล่แล้วค่อยๆลูบลงมาที่อก ยัยแตนสะดุ้งยกมือขึ้นทาบจับมือของหนูมลไว้ กดนิ่งอยู่กับที่...

แต่หนูมลจุ๊ๆปาก อีกมือก็แกะมือยัยแตนออก แล้วก็เริ่มเขยื้อนลูบรุกต่อไป ผิวแผ่วล้วงลงเข้าคอเสื้อ ห้านิ้วซุกลงไป เต้าเนื้ออูมตุ่มตูมเต่ง สัมผัสด้วยลายนิ้วลูบไล้เสียดสีเข้าตรงติ่งผิวผ่านจนยัยแตนสะดุ้งเฮือกตัวงอโก่ง ขนลุกซู่ ผวาเข้ากอดหนูมลไว้ หนูมลก็เริ่มด้วยการปลดกระดุมเสื้อยัยแตนทีละเม็ด มันก็ง่ายดาย แสงไฟสลัวภายในห้องก็เป็นใจ ก่อนชุดของยัยหนูแตนจะหลุดออกจนหมด หนูมลก็จัดการของตัวเองจนเปลือยก่อนแล้ว...

แล้วภาพสองสาววัยรุ่นวัยกำดัดเนื้อแน่นกำลังเต่งเบ่งบานอวบอูม หนึ่งสาวกำลังก้มหน้าใช้ปากเม้มอมติ่งเต้าดูดดุน อีกหนึ่งสาวก็บิดตัวแอ่นอกสู้รับกับปากลิ้นอย่างสุดเสียว หนูมลมีประสบการณ์ที่ผ่านภาคปฏิบัติมาหลายต่อหลายครั้ง พอจะมีความเจนจัดพอตัว พอให้ใช้ความสามารถที่มีอยู่ที่จะทำเอายัยแตนผู้เพิ่งแรกรุ่นยังไม่เคยรู้หรือผ่านการสัมผัสจากผู้อื่นใดๆมาก่อน

แล้วถึงแม้จะเป็นเพศเดียวกัน แต่ทว่าลิ้นของหนูมลที่กำลังเลาะเล็มอยู่แถวเต้าอูม และรูดรั้งตรงหัวตุ่มเต้าอยู่ไปมา แถมมือของหนูมลก็กรีดรีดอยู่แถวหน้าขาโหนกหน่าวเกาะเกี่ยวอย่างมีเชิง เล่นเอายัยหนูแตนสะบัดตัวดิ้นหลุดลงไปกองอยู่กับพื้นห้อง

"ไป ขึ้นเตียงเถอะ.." หนูมลบอกขณะที่ยองๆหน้าซุกอยู่บนอกยัยแตน แล้วฉากที่สุดยอดระหว่างยัยแตนนอนแอ่นขวางเตียง ขาถ่างอ้ากางออก หนูมลนั่งยองๆอยู่ขอบเตียงหน้าซุกเข้าง่ามขา... แล้วปฏิบัติการชิวหาพาเพลินของหนูมลก็ฉกลุยแลบเลียรูดรั้งเกาะเกี่ยว จนที่สุดของที่สุด ความสุขและการรับรู้รสลิ้น ยัยแตนก็หลับอย่างชนิดสุดยอด ตัวเบาหวิว...

การสนทนาพูดคุยถึงเรื่องนี้ ผสมกับการซุบซิบหัวร่อต่อกระซิบของทั้งสองดำเนินเรื่อยมา จนถึงวันเสาร์ เมื่อสองสาววัยรุ่นมายืนรอเจ้าสมด้วยกัน เจ้าสมเดินจับตามองจุดนัดพบมาแต่ไกล ก็ให้นึกแปลกใจ ที่วันนี้ทำไมถึงมี ๒ คน? หนูมลพาใครมาด้วย แต่ถึงอย่างไรเจ้าสมก็คิดว่าไม่แปลกเพราะนั่นมันเด็กสาวเท่านั้น เจ้าสมพอเข้ามาใกล้ หนูมลเห็นก็กลับรีบเดินเข้าหาพร้อมจูงมือยัยหนูแตนเข้าหาเจ้าสมด้วย พร้อมเร่งเจ้าสม

"เรียกรถเถอะ ค่อยพูดกันเมื่อถึงแล้ว..."

เจ้าสมทำท่าทางบุ้ยใบ้ไปที่ยัยหนูแตน

"ไปก่อนเหอะน่า แล้วเดี๋ยวค่อยพูดกัน"

เจ้าสมก็ยังงงๆ แต่ก็เรียกรถแท็กซี่ไปที่เดิม เพียงแต่ครั้งนี้เพิ่มเด็กสาวมาอีกคน พอทุกอย่างเรียบร้อยตามขั้นตอน...ภายในห้อง ความกระจ่างที่ไขออกมาว่าทำไมยัยหนูแตนต้องตามมาด้วย เจ้าสมก็ยิ่งลิงโลดใจอย่างกัยมันถูกล็อตเตอรี่รางวัลใหญ่เข้า เมื่อหนูมลอธิบายว่ายัยตนขอมาศึกษาเรื่องนี้ด้วย เจ้าสมอดแลบลิ้นอย่างกระหยิ่มใจ แถมเมื่อหนูมลมากระซิบกับเจ้าสมเท่านั้น เจ้าสมก็จัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองจนหมด ปล่อยให้เจ้ามังกรมู่ทู่ตัวอ้วนผงาดส่ายง้ำออกมาอวดโฉมต่อหน้าสองสาวรุ่น...

หนูมลก็งั้นๆเพราะเห็นจนชิน แต่กับยัยหนูแตนนี่สิ ยืนจ้องตะลึงหลบแอบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังหนูมล กลัวๆกล้าๆ หนูมลก็พยายามจับตัวบิดดุนมาด้านหน้า เจ้าสมเลยเดินเข้ามาหาทั้งคู่แต่หนูมลยกมือห้ามไว้ แล้วค่อยๆดุนยัยแตนลงนั่งบนโซฟายาว

"นั่งดูไปก่อนแล้วกันนะแตน"

หนูมลบอกเพื่อน พร้อมตัวเองจัดการถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ก้าวขึ้นบนเตียงกลม เจ้าสมก็เข้ามากอด ปากจมูกซุกไซ้ไล่ระดมจูบไปทั่วตัวหนูมล แน่นอนกับความหวังของเจ้าสมที่วันนี้ต้องแสดงโชว์สุดฝีมือ เมื่อมียัยหนูแตนเด็กใหม่มานั่งดู ก็ไม่แน่เจ้าสมคิดเผื่อฟลุ๊ค สร้างอารมณ์ยัยหนูแตนได้กระเจิง อาจจะ...

แล้วเจ้าสมก็โชว์สุดฝีมือ รุกเร้าจนหนูมลกระเจิง..เจ้าสมโชว์การใช้ลิ้นส่งผลให้หนูมลร้องกระเส่าโหยหวน ...ยัยหนูแตนไม่ต้องพูดถึงนั่งตัวแข็ง ตาโตจ้องอย่างไม่กระพริบหนังตาเลย ตื่นเต้นแทบหัวใจจะหยุดเต้น...

แล้วท่า 69 ของหนูมลกับเจ้าสมก็กลับมาอีกครั้ง ...ยัยแตนแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยว่าเพื่อนรักของตัวเองอย่างยัยมลจะทำได้ถึงแบบนั้น...อมดูดเจ้าท่อนลำเต็มปาก แถมโยกหน้าขึ้นลงๆ ...ยัยหนูแตนต้องแสยะปากอย่างสะอินสะเอียน แต่ความรู้สึกในใจกลับเสียวลึกๆ แถมเกิดอาการขมิบอย่างเป็นไปเอง มันเรียกความกระสันอยากจนหายใจหนักเหมือนหอบตัวโยน นั่งหนีบบิดขาเกร็งตรงนั้นจนกระตุกตุบๆ

บนเตียงก็มีการเปลี่ยนท่า เป็นการร่วมสอดใส่ในท่าหนูมลนอนหงาย เจ้าสมยองๆตรงง่ามขาถ่างของเธอจดจ่อโหย่งโหย่โหย่งหยก ...ยัยหนูแตนถึงกับลืมตัวลุกย่างเข้าเบี่ยงมุมมอง เมื่อโดนเจ้าสมหันหลังบัง ยัยแตนเห็นชัดจะจะเมื่อยู่ห่างจากเตียงแค่เพียงราวเมตรกว่าสองเมตร... ท่อนลำนั้นมันผลุบหายเข้าไปในช่องท่อของหนูมลหมดทั้งแท่ง ไม่ยักเห็นหนูมลเจ็บแต่อย่างใด กลับเด้งรับพร้อมปากก็ส่งเสียงซี๊ดซ้าดอย่างสนุกสุขนัก

นิ้วยัยแตนขยับรูดซิปกางเกงตัวเอง ล้วงเอานิ้วลงลอดเข้าไปในกางเกงใน..ช่วยตัวเองอย่างลืมตัว เสียงมลเพื่อนรักแว่วมาให้ได้ยินว่า "ถอดชุดออกสิแตน!" ขณะที่เจ้าสมซอยสุดสปีด หนูมลกำลังถึงจุดสุดยอดในไม่ช้า... เพราะยัยแตนดูไปช่วยตัวเองไปด้วยนิ้วอย่างลืมตัว พอเจ้าสมชักลำท่อนหลุดออกจากหนูมลที่ไปสวรรค์แล้ว ก็รีบคว้าร่างยัยแตนดึงลงมาที่เตียง

ยัยแตนซึ่งไม่ทันระวังก็ถูกดึงนอนลงบนที่นอน เจ้าสมกอดก่ายทันที แถมปากก็ระดมจูบไซ้ตรงอกอย่างเมามัน แรกหอมของสาวรุ่นพรหมจรรย์มันฉุนจนซ่านไปถึงทรวงเจ้าสม หนูมลก็ส่งเสียงปลอบเพื่อนพร้อมเอามือลูบไล้หน้าผากเส้นผมของยัยแตน ปลุกปลอบขวัญ ยัยแตนก็ยังปัดป้องดีดดิ้นแบบแรกรุ่นถูกชายกอดรัดครั้งแรก...

แต่เจ้าสมก็แทรกตัวเข้าหว่างขาของยัยแตนจนได้ การระดมจูบดูดดุนตรงเต้ากระปุกของเด็กสาวรุ่นจากเจ้าสมก็เพียงพอให้ยัยหนูแตนอ่อนระทวยตัวอ่อนเป็นขี้ผึ้ง ปล่อยให้เจ้าสมแยกขาถ่างออก แขนช้อนข้อพับขาของยัยหนูแตนยกขึ้น เจ้าสมขออีกหน..อีกมือก็จับท่อนลำของตนเองถูไถหาช่องทางเอาหัวจ่อให้ตรงท่อ ซึ่งความปุกปุยของสาวรุ่นนี้เบาบางอ่อนนิ่มเนียนจริงๆ

"พี่สมเบาๆก่อนนะ แตนเค้ายังไม่เคยเจอ..." หนูมลเตือนเจ้าสม

เจ้าสมพยักหน้า ยิ้มรับกับยัยหนูแตน ค่อยๆกดดุนลงไปเบาๆ เจ้าหัวบานร่องผ่ากางยังกะดอกเห็ดก็ค่อยๆชำแรกเข้าไปตรงปากท่อร่องกลางของยัยหนูแตน แล้วก็ตื้อติดอยู่แค่หัวบาน แม้ว่าตรงร่องช่องของยัยแตนจะฉ่ำเยิ้มแฉะเฉาะก็ตาม เจ้าสมก็ดันจนลำโก่งโค้งงอ ยัยแตนก็สูดปากครางแต่คำว่าเจ็บๆๆ ถดตัวถอยหลังหนี แล้วก็เอามือสองข้างดันหน้าอกเจ้าสมไม่ให้ดันต่อ...

"พี่สมใช้ปากกับแตนก่อนเถอะนะ" หนูมลบอกอย่างชักห่วงยัยแตนจะกลัวจนฝ่อ

เจ้าสมทิ้งตัวจากการดันตรงนั้น ทรุดตัวลงคร่อมหน้าเอาจมูกปากซุกเข้ากับดงหญ้าอ่อนโหนกหน่าวร่องแทน แล้วเจ้าสมก็อ้าปากแลบลิ้นออกลุยฉลุยตรงร่องแยกแตกนั้น เกาะแก่งเหลือบซอก..เจ้าสมตวัดจนฉ่ำใจ รสสาวแรกรุ่นเยิ้มหยาดใสสะอาดหอมกรุ่นกลิ่นความบริสุทธิ์อย่างยากที่จะหาใดเสมอเหมือน เจ้าสมก็ยังไม่เคยเจอะเจอ นี่ก็เพิ่งจะเป็นครั้งแรกเช่นเดียวกัน...

หนูมลรู้ดีว่าสภาพและความรู้สึกของเพื่อนสาวตอนนี้เป็นอย่างไร ก็จึงใช้ประสบการณ์ที่ตนเองผ่านมา เอาสองมือลูบไล้ประคบประหงมกับสองเต้าของยัยแตน เคล้าคลึงไปมาเพื่อช่วยเรียกอารมณ์ ยัยแตนเองก็ซูดปากซี๊ดแม้จะไม่ดังนัก แต่ก็มีเสียงรอดมาได้ยินกันทั้งสามคน

สองมือของยัยหนูแตนจิกผมเจ้าสม แอ่นหลังจนหน้าอกโก่งเป็นสะพานโค้ง มีก้นกับหัวเท่านั้นที่ติดบนที่นอน เจ้าสมก็ล้วงลิ้นจนสุดลึกแทบจะเอาลิ้นไก่เข้าไปด้วย ทั้งดูดทั้งดุน แต่ก้นหนูมลนี่สิก็มาแอ่นโก้งโค้งอยู่ข้างๆตัวเจ้าสม กำลังง่วนโก้งโค้งคว่ำหน้าเอามือลูบช่วยยัยหนูแตนอยู่ เจ้าสมพอเหลือบเห็นปุ๊บ ก็เอานิ้วมือแหย่สอดนิ้วเข้าไปเลย หนูมลก็สะดุ้งแล้วนิ่ง... เจ้าสมปากลิ้นยังฉก แต่นิ้วก็สอดจนสุดนิ้ว กระดิกนิ้วยังกับตัวหนอนเดิน ...เป็นสนุกกัน ๓ ฝ่าย

จนยัยหนูแตนแบะสงบแบหลา... สิ้นสุดยอดของอารมณ์หลับตาพริ้ม หนูมลขยับตัวลุก ถัดตัวขึ้นไปเอาอกติ่งเต้าตัวเองจ่อใส่ปากยัยหนูแตน ยัยแตนสะดุ้งลืมตา..พอเห็นก็อ้าปากงับอมดูดติ่งอย่างรุนแรง จนหนูมลต้องคอยสอนว่า "เบาๆ ขาเบาก็ค่อยๆใช้ลิ้นดุน"

ส่วนเจ้าสมก็ลุกขึ้นบ้วนน้ำลายใส่หัวเห็ดบานเบิก แล้วก็พยายามเอาไปจ่อตรงช่องทางรูท่อ สองมือช้อนหน้าขาของยัยหนูแตนยกขึ้นสูง แล้วแยกออกจนถ่างสุดเหยียด เพื่อจะถ่างกางร่องให้กว้างใหญ่ที่สุด เพื่อจะได้รับดุ้นอันใหญ่ได้ อื้ด..ๆ.. เจ้าสมดันมันเข้า... ได้ผล!! ท่อนตรงบานหัวก็พอผลุบเข้าได้มากกว่าเดิม จะเป็นน้ำลายหรือการถ่าง..ก็สุดจะเดา ยัยหนูแตนทำท่าจะกรีดร้องแต่หนูมลก็อัดเต้าลงอุดปากคาไว้...

แล้วในที่สุด เจ้าสมก็กระฉอกท่อนนั้นจนมิดได้สำเร็จ ดดยยัยหนูแตนสะบัดตัวก้นดิ้นเร่าๆอย่างแสบสัน โอ้ย..ๆ..ๆ... หนูแตนร้องเสียงดัง เจ้าสมก้มมองดูตรงนั้น เลือดสาวพรหมจรรย์ไหลย้อยลงเปรอะตามลูกตุ้ม เจ้าสมมองดูอย่างหื่น ดวงตาแวววับส่อประกายแห่งความสุข..สมใจนึก

แล้วการกระแทกอัดกระบอกสูบก็เริ่มเดินหน้า ความเจ็บของหนูแตนที่ทั้งร้องทั้งเอามือมาพยายามปัดเอาอันนั้นของเจ้าสมออก... แต่ความพยายามก็มีได้แค่ชั่วครู่เท่านั้น เมื่อเจ้าสมไม่ยอม..กลับซอยกระบอกสูบเข้าๆออกๆขึ้นลงๆถี่ยิบอย่างให้อารมณ์ หนูแตนเลยต้องนิ่งๆปรับอารมณ์ตัวเอง จนเคลิ้มตาม ก้นกลับเริ่มเด้งรับจังหวะของการซอยและกดลง ลืมตัวลืมเจ็บแสบ อยากถึงสวรรค์อย่างเดียว จนทุกอย่างสมบูรณ์แบบกันทั้งสามคน...

เจ้าสมกลับมาถึงสำนักอาจารย์เรือง ก็แค่หัวบันได อาจารย์เรืองกับเจ้าวุฒิทำท่าคล้ายยืนรออยู่อย่างน่าผิดสังเกต เจ้าสมทำไขสือทำทีไม่รู้เรื่องอะไร..ก้าวขึ้นบันได

"ไอ้สม!!!" เสียงอาจารย์เรืองตวาดอย่างใส่อารมณ์ "ไอ้สมมึงพาหนูมลไปที่ไหน?"

เจ้าสมถึงกับสะดุ้ง มองไปทางเจ้าวุฒิ เห็นมันยิ้มอย่างยียวนกวนส้นเท้า

"ผมไม่ได้ไปกับหนูมลนะ" เจ้าสมตอบเลี่ยงอย่างน้ำขุ่นๆ โดยไม่กล้าสบตากับอาจารย์เรือง โ ค ร ม !!!! ร่างเจ้าสมถลาร่วงด้วยแรงถีบของเท้าอาจารย์เรือง

"มึง!! มึงโกหก!ไอ้ห่านี่ กูรู้นะ ไอ้วุฒิจารนัยให้มันฟังซิ ว่ามึงเห็นอะไรมา แล้วมาเล่าบอกกู"

"ผมก็เห็นไอ้สมไปดักขึ้นรถไปกับหนูมลและเด้กสาวๆอีกคน ผมเห็นจะจะกับสองตา ก้อาจารย์สั่งให้ผมไปเรียกหนูมล พอไปถึงก็เจ้อะพอดี..." เจ้าวุฒิบอกเล่าไปพลางมองดูเจ้าสมที่นั่งคลุกฝุ่นอยู่ตีนกะได

"มึงว่ามาใหม่..." เสียงอาจารย์เรืองขุ่นขึ้น แถมย่างเท้าก้าวลงมาตามขั้นบันได

"หนูมลชวนผมไปนี่.." เจ้าสมพูดแก้ตัว พร้อมลุกขึ้นยืนปัดฝุ่นที่ก้น

"ไอ้ตอแหล กูรู้ว่ามึงทรยศหักหลังกู ไม่งั้นหนูมลต้องมาหากู.." อาจารย์เสียงดังสุดขีด พร้อมทำท่าจะกระโจนใส่เจ้าสมให้ได้ ดีแต่เจ้าวุฒิยื้อแขนไว้

"อาจารย์ใจเย็นไว้เถอะครับ เอาไว้พรุ่งนี้หนูมลมา แล้วก็จะได้รู้กัน.."

อาจารย์เรืองจึงสะดุดไว้นิดหนึ่ง

"เอ่อ..ดีเหมือนกัน พรุ่งนี้ได้รู้ดีกัน.."

พูดจบอาจารย์เรืองก้หันหลังกลับเดินขึ้นบ้านไป เจ้าสมก็กลับเข้าห้องครุ่นคิดในใจ 'เรื่องแตกละสิกู...จะเอายังดีว้า..' เจ้าสมคิดหาทางแไขอย่างหนัก แล้วแว่บหนึ่งขึ้นเจ้าสมรีบผลุนผลันออกไปอีกครั้งอย่างรีบร้อน

"อาจารย์!!" ไอ้วุฒิเรียกขณะที่อาจารย์นั่งอยู่ห้องกลาง

"อะไรว่ะ?"

"หนูมลมาครับ" เจ้าวุฒิรายงาน

อาจารย์เรืองถึงกับผงะ ลุกขึ้นมาหน้าประตู เห็นหนูมลกับเพื่อนสาวรุ่นเดียวกันเดินเข้ามา อูยซ์..อาจารย์เรืองกระหมิบกระดกของตัวเองทันที เมื่อเห็นหนูมลที่เคยคั่วกันมา เหลือบแลหางตาไปที่สาวรุ่นเพื่อนหนูมล แน่นอนจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากยัยหนูแตนเพื่อนสาวเพื่อนรักคู่ซี้ของหนูมลนั่นเอง

เจ้าสมชะงักเมื่อแรกได้ยินเสียงเรียกของเจ้าวุฒิ แค่ชะโงกหน้าดูเหลือบเห็นหนูมลกับหนูแตนเดินเข้าห้องอาจารย์เรือง

"ไอ้สม..ๆ..ๆ" เสียงเจ้าวุฒิเรียก "อาจารย์เรียกโว้ย"

เจ้าสมก้าวออกจากห้องเดินตามหลังเจ้าวุฒิเข้าห้องอาจารย์เรือง

"เอ้า...ไหนหนูมลลองบอกมาว่าไอ้สมมันไปก่อเรื่องอะไรหรือเปล่า?"

"ไม่มีค่ะ พี่สมเพียงเจอและคุยกันเท่านั้น ที่วันนั้นไปขึ้นรถด้วยกัน พี่สมก็ขออาศัยไปลงที่หน้าปากทางเท่านั้น จริงๆ" ยัยหนูแตนหันมองหน้าหนูมลอย่างงงสงสัย

"เออ..งั้นขอโทษด้วยโว้ยไอ้สม..กูเข้าใจมึงผิด" อาจารย์เรืองพูดอย่างแผ่วเบา

"ไม่เป็นไรอาจารย์" เจ้าสมยิ้มออกอย่างมีเลศนัย มองสบตาหนูมลอย่างมีชัย

"เอ่อ..แล้วหายหน้าไปหลายวันเลย เพราะอะไรล่ะ?" อาจารย์เรืองต่อว่าหนูมล

"ก็หนูกำลังจะสอบ ต้องดูหนังสือเลยไม่มีเวลามาค่ะ" หนูมลก้มหน้ามองพื้นไม่กล้าสบตากับอาจารย์เรือง "อ้อ..อาจารย์คะ นี่แตนเพื่อนหนูค่ะ ก็จะมาให้อาจารย์ช่วย เรื่องที่พอมีเมนส์มาแล้วปวดท้องแบบเดียวกันกับที่หนูเป็น แล้วรักษาหายไงคะ"

หนูมลพูดแนะนำ หนูแตนพนมมือไหว้อีกครั้ง

"เอ้าๆ..เรื่องรักษาด้วยวิธีการ หนูมลบอก อธิบายให้เพื่อนเข้าใจแล้วใช่ไหมล่ะ?"

หนูมลพยักหน้ารับ เล่นเอาอาจารย์เรืองเอามือลูบคางอย่างใช้ความคิดแบบรักพี่เสียดายน้อง รูปร่างหนูแตนกับหนูมลพอฟัดพอเหวี่ยง หนูมลสวยกว่าที่หน้าตาแต่รูปร่างถ้าเทียบกัน...หนูแตนบึบบับกว่าเยอะเลย

"ผมทำพิธีแทนอาจารย์เองได้ครับ อาจารย์ก็ต่อพิธีให้หนูมลก็แล้วกัน.." เสียงเจ้าสมทะลุกลางป้องขึ้นมาอย่างรู้ทัน

"เอ่อ..เอ่อ..เอางั้นก็ได้ ว่าแต่พิธีขั้นสุดท้ายเอ็งทำไม่ได้ ต้องคอยอาจารย์ก็แล้วกัน"

เจ้าสมสะดุ้งมองหน้าอาจารย์อย่างไม่พอใจลูกกัน เจ้าสมรู้ว่าคำพูดของอาจารย์ คือสุดท้าย..ห้ามสอดใส่!

เจ้าสมจำทน ขยับลุก แต่อาจารย์เรืองก็ประคองหนูมลออกเดินเข้าในห้องเล็กแล้ว เจ้าสมก็เรียกหนูแตนเดินตามเข้าห้องพิธีกลาง โดยมีเจ้าวุฒิถือถาดตาม ทั้งเจ้าวุฒิและเจ้าสมสบตากันอย่างมีความหมาย แต่แววตาเจ้าสมมันขวางๆหวงๆชอบกล แต่แววตาเจ้าวุฒิมันวาววับมันปลาบของความหื่นกระหาย แถมแลบลิ้นเลียริมฝีปากแพล็บๆ แถมตรงหน้าซิปดันโป่งจนน่าเกลียด...

-----------------------------------------------------------------------

เป็นตอนอวสาน จุดจบของเหล่าซาตานในคราบมนุษย์ ผู้ลวงโลก อาจารย์เรือง เจ้าสม เจ้าวุฒิ ก็ถูกตำรวจจับด้วยข้อหาอันยาวเหยียด มันสาสมสะใจของฝ่ายธรรมะที่พึงชนะอธรรม แต่กว่าจะชนะได้ ธัมมะก็เกือบแบนติดดิน แทบจะแซะขึ้นมาตกแต่งใหม่...

-------------------------------------------------------------------------

พอร่างของอาจารย์เรืองกับหนูมลผลุบหายเข้าห้องด้านใน เจ้าสมกับเจ้าวุฒิก็เดินนำหนูแตนเข้าห้องทำพิธี ซึ่งหนูแตนก็เดินตามเข้าไปอย่างประหม่า แต่ถึงอย่างไรหนูแตนก็มีความรู้สึกคุ้นเคยกับไอ้สมมาแล้วครั้งหนึ่ง

เด็กสาวเมื่อถูกมอมเมาให้ลุ่มหลงในกามตัณหา ความรู้สึกนึกคิดอันน้อยนิดของความเยาว์ต่อโลก กระทำต่อเนื่องความหลงรสของโลกีย์

"เอ้า นี่หนูแตนเอาน้ำมันมนต์นี่ทาเจ้าอันนี้แล้วก็เอาแผ่นทองนี่ปิด ๓ แผ่น แล้วเอาอันนี้ถูไถให้ทั่วตัว ทุกซอกทุกมุม" หนูแตนพยักหน้ารับ "อ้อ.." เจ้าสมหันกลับมาอีกครั้งขณะที่กำลังจะก้าวออกจากห้อง "ใช้อันไหนก็เลือกเอาเองนะ เอาสอดใส่ให้ตัวเองเสร็จด้วยล่ะ.."

หลังจากที่เจ้าสมเจ้าวุฒิออกจากห้อง หนูแตนก็ลุกเดินดูรอบๆห้อง ขณะที่ในมือยังถือปลัดขิกอันเหมาะมือ เสียงดังลอดออกมาจากห้องข้าง ที่พอมีรอยฝาไม้แตกเป็นร่อง...เสียงหนูมลนี่ หนูมลร้องเสียงครวญครางอื้ออ้าอย่างโอดครวญ... พอตาหนูแตนแนบกับรอยแยก ภาพของหนูมลกำลังโก้งโค้งในท่าคลานสี่ขา เปลือยหมดทั้งตัว ด้านหลังเป็นอาจารย์เรืองยืนแอ่นจับสะโพกของหนูมล เอาหน้าท้องกระแทกอัดโยกเข้าด้านหลังหนูมลอย่างรุนแรง

แค่พอเห็นด้านข้างๆสิ่งนั้นของอาจารย์เรือง ก็พอที่จะเดาออก วาดโครงสร้างของอาวุธอาจารย์เรืองได้พอประมาณ อารมณ์กับความรู้สึกจากภาพที่ได้เห็นอาจารย์เรืองกับเพื่อนร่วมเอากัน จึงขมิบเองโดยไม่รู้ตัว แล้วจึงเอาเจ้าขิกในมือมาป้วนเปี้ยนที่แถวที่นาน้อยของตัวเอง เถือกไปไถมา

"อุ้ยย์..!!" หนูแตนสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีมือมาโอบกอดตัว "พี่สมนี่เอง.." แสดงว่าเจ้าสมกับเจ้าวุฒิออกไปจากห้องแล้วแอบดูหนูแตนตลอด จนเห็นหนูแตนแอบดูห้องข้าง ก็รู้อารมณ์ว่าไปถึงไหน ทั้งเจ้าสมกับเจ้าวุฒิก็ค่อยๆย่องเข้ามา เจ้าสมชิงลงมือก่อน กอดปล้ำเอาเลย...

"พี่สม.." หนูแตนร้องเบาๆ เจ้าสมลุยจูบซอกไซ้ไปทั่ว เจ้าวุฒิก็ช่วยเอามือขยำลูบไล้ตามจุดของหนูแตน จนเสื้อผ้าของหนูแตนหลุดลงกองกับพื้น ร่างเปลือยเปล่า เจ้าสมค่อยประคองร่างหนูแตนเลื่อนตัวมายังแท่นยาว ประคองให้ลงนอนหงาย เจ้าสมก้มลงลิ้นโลมดูดดุนสองเต้าอย่างหื่นกระหาย เจ้าวุฒิก็แบะสองขาอ้ากางออก ก้มหน้าลงละเลงลิ้นกับคว่มชุ่มฉ่ำของความสาวความสดของแรกรุ่นดรุณี...จ้วบ..จ๊วบ..อย่างมีรสชาติของอารมณ์ใคร่กำหนัด

ร่างของหนูแตนสะดุ้งล่างสะดุ้งบน ตัวหงิกไปงอมาอย่างน่าสงสาร ต่อให้ฟ้าทลายหนูแตนก็ไม่ได้ยิน ส่งเสียงร้องครางดังลั่นห้อง จนเสียงไปกระทบหูอาจารย์เรืองกับหนูมล ที่จบเกมพักยกอยู่พอดี หนูมลผุดลุกขึ้นย่องมาตรงรอยแยกของฝา ซึ่งเป็นร่องเดียวกันกับที่หนูแตนแอบดูตะกี้นี้

"อูว์!!" หนูมลเห็นภาพเจ้าสมเจ้าวุฒิรุมดูดดื่มความสุข ป้อนความสยิวให้กับหนูแตน ความตื่นเต้นและความกำหนัดหลังจากที่หมดไปกับอาจารย์เรืองก็เกิดขึ้นอีกครั้ง

"อาจารย์คะ..." หนูมลเรียกให้อาจารย์มาดู พออาจารย์เรืองมาแนบฝาส่องมอง ก็เดาความหมายของหนูมลได้ ความคิดแว่บหนึ่งก็แล่นเข้าสู่สมอง "หนูมลอยากได้แบบเพื่อนของหนู ใช่มั๊ย? เอาซิ ไปนอนรอที่เตียงนั่น เดี๋ยวอาจารย์จะจัดการให้" มันช่างว่าง่าย หนูมลเดินกลับมานั่งที่เตียงทันที ก็หนูมลเพิ่งจะเห็น และก็อยากรู้ว่าถ้าสองคนใช้ลิ้นพร้อมๆกันถึงสองที่ จะมันส์และสนุกเสียวในอารมณ์เพียงใด ที่เคยเจอมาก็แค่จุดเดียว ก็ยังเสียวถึงปานนั้น...

เห็นอาจารย์เรืองออกจากห้องไป เดี๋ยวเดียวเจ้าสมเจ้าวุฒิก็เข้ามาในห้องพร้อมกัน หนูมลเดาได้ทันทีว่าอาจารย์คงจะบอกให้มาทำกับตัวหนูมลแบบที่ทำกับยัยแตน แล้วตัวอาจารย์ล่ะ? ก็คงจะต้องทำกับยัยแตนแบบที่ทำกับเราไป... แต่คิดได้เท่านี้ สองคนที่เข้ามาก็ถึงตัว จับเธอลงนอน แล้วก็ลงมือทำแบบตะกี้ที่เห็นทำหนูแตนทั้งสองคน

"โอ้ยซ์...ใจจะขาด เสียวทั้งล่างทั้งบนเลย.."

หนูมลทั้งดิ้นทั้งบิดตัวไปมาอย่างสะเด่าอารมณ์

ส่วนหนูแตนนั้นไม่ต้องพูดถึง เมื่อตะกี้ถูกสองศิษย์อาจารย์เรืองจุดอารมณ์จนสุดจะทนแล้ว ตอนนี้ยังถูกอาจารย์เรืองเอาท่อนลำสอดใส่ปั้มไล่อารมณ์เสียวอย่างเมามันด้วยความรุนแรงเท่าไหร่ก็เท่ากับยิ่งเพิ่มความมันส์มากขึ้นเท่านั้น..

ขณะที่เด็กสาวผู้เยาว์ต่อโลกถูกสามชายโฉดดุจซาตานมอมเมาจุดอารมณ์โลกีย์แห่งความกระสันเสียวอยู่นั้นเอง ด้านนอกของสำนักชั่วของพวกซาตาน รถตำรวจกองปราบ ๓ คันแล่นเข้ามาจอด เจ้าหน้าที่ตำรวจเกือบสิบนายกรูกันขึ้นไปบนตัวบ้าน เข้าชาร์จจับ ๓ ซาตานได้อย่างคาหนังคาเขา...

ก็พ่อแม่ของหนูแตนเองซึ่งสงสัยในพฤติกรรมของลูกสาว ที่จู่ๆผิดปกติหลายอย่าง อย่างกลับบ้านผิดเวลา แล้วก็มาค้างบ้านหนูมล และเมื่อสอบก็รู้จากคนใช้ในบ้านว่าออกมากับใคร เมื่อสอบถามรูปร่างหน้าตา คุณแม่ของหนูมลก็เดาถูกนึกรู้เลยแจ้งไปทางกองปราบ จึงได้พามาถูกบ้าน

ร่างของอาจารย์เรืองกับสองลูกศิษย์ถูกใส่กุญแจมือถูกผลักแแกมาทางหน้าประตูบ้าน ใบหน้าขาวซีดตามๆกัน และเมื่อออกมาเจอหน้าคุณนายพร

"แกมันไอ้พวกหลอกลวง!! พวกลวงโลก!!!" คุณนายพรด่าชี้หน้าอย่างหมดความศรัทธาเชื่อถือ อาจารยฺ์เรืองก้มหน้านิ่ง

พอหนูมลกับหนูแตนก้าวพ้นออกหน้าประตูมา ด้วยสภาพผมเผ้ายุ่ง หน้าตาตื่นๆอย่างไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวนัก พอเห็นหน้าพ่อแม่ด้วยกันทั้งสองฝ่าย อารมณ์ตกใจกลัวกับงุนงงกับเหตุการณ์ ก็ถึงกับทำให้ร้องไห้ผวาเข้าไปกอดบุพการีของตนกันอย่างอัตโนมัติ

แม่หนูมลเองรู้และเข้าใจต้นสาปลายเหตุ ต้องร่ำไห้สำนึกผิดที่ตนเองเป็นคนก่อเป็นคนสร้าางรอยราคีด่างดำนี้กับผู้เป็นลูกสาว ฤทธิ์ตัณหาของผู้ใหญ่แต่เคราะห์กรรมกลับมาตกถึงตัวลูก ความเจ็บปวรวดร้าวของหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ ที่สำนึกแล้วเมื่อมันสายไป ต่อให้ร้องไห้หลั่งน้ำตาออกมาเป็นสายเลือด ก็ยังไม่สาสมกับความบาปที่ก่อให้ลูเป็นผู้รับ

และผลกรรมของหนึ่งอาจารย์สองศิษย์ซาตานนั้น เป็นข้อหาที่เราคิดว่ายังไม่สาสมกับความชั่วช้าที่ได้ก่อ

๑.หลอกลวงประชาชน ๒.ล่อลวงพรากผู้เยาว์ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ๓.การกระทำข่มขืนใจผู้อื่น ๔.ผิด พรบ.ยาฯ ๕.รักษาผู้ป่วยโดยไม่มีใบประกอบโรคศิลป์ ๖.กรรโชกทรัพย์ ๗.ฉุดคร่าอนาจาร ๘.ฉ้อโกง

เนื้อเรื่องนี้แม้จะออกมาในรูปแบบแนวอาร์ก็จริง อย่างน้อยก็คงจะเป็นข้อคิดให้กับคุณพ่อบ้านแม่บ้านที่ยังลุ่มหลงอยู่กับเวทย์มนต์คาถาอย่างงมงาย ก็ดูตัวอย่างในเรื่องนี้เป็นบทเรียน เสียทั้งตัวเสียทั้งทรัพย์ แถมเสียอนาคต สร้างรอยด่างราคีคาวให้กับบุตรหลานเพื่อนพ้องของตน... คนชั่วเข้าคุกตะรางก็ยังมีวันออก แต่ตราบาปยังติดตัวไปชั่วชีวิต

/ จ บ บ ริ บู ร ณ์ /

เสน่ห์..ซาตาน
โดย ฟ้า ชนะชัย
เรื่องนำมาจาก ไทยเพลย์บอย มินิ เล่ม 1-3
ต้นฉบับและคัดลอก โดยท่าน cyborg0011